Boyacı...

pantolon paçalarıma attı ellerini

izin vermedim kızdı:

- dur evlat, dur!

ben alıskınım, dedi

ezildim, utandım kendimden

altmısındaydı, ayakkabılarımı boyuyordu

gecenin bir yarısıydı

yüzündeki çizgiler anlamlı

gülümseyerek sordu:

- memleket evlat

- samsun amca, dedim

samsun?


konusmak istemiyordum utancımdan

o basladı anlatmaya:

- üç oglum var evlat

biri doktor, ikisi polis

doktor olan çok benziyor sana

ayakkabılarımı boyuyordu

ve yası altmıstı

eziktim ve sordum:

- neredeler simdi?

- bilmem, dedi

gülerek,

- aramıyorlar beni, sormuyorlar

arada bir haberleri geliyor

iyiler ya, bos ver gerisini

degistir evlat,degistir, dedi

vurdu ayagıma

- utanıyorlar benden

boyacıyım ya hani

bir keresinde hastaneden kovdu beni

sana benzeyen,

doktor olan yani

pismis üstüm basım, aldırmadı içeri

yıllar oldu görmedim hiçbirini

bogazım dügümlendi yutkundum

- teyze yasıyor mu amca, dedim?

- yasıyor ya yasıyor, dedi

bak karsıda o da,

ördügü patikleri satıyor

döndüm gösterdigi tarafa

nur gibi yüzü

tombul elleriyle

patik örüyordu teyze

- erzurumluyum evlat, dedi

dadasım yani

yirmi yıldır yapıyorum bu isi

çocuklarımı ayakkabı boyayarak

okuttum ben?

sıktım dislerimi

ve sordum:

- amca kızmıyor musun çocuklarına

baksalar ya size,

niye çalıstırıyorlar hala

gecenin bu yarısı terminallerde

- bu hamur çok su götürür evlat

bos ver dedi bos ver,

degistir hadi

hem sen arıyor musun ki babanı

sustum?

- benim babam yok, dedim

küçükken ölmüs görmedim

gülümsedi:

- anladım

sen ondan kızıyorsun benimkilere

- ne demek istedin amca, dedim

altmısındaydı, ayakkabılarımı boyuyordu

- benim babam da boyacıydı evlat, dedi

baba meslegi yani?

otuz sene oldu ben de görmedim babamı

öldü mü kaldı mı bilmiyorum

bu yüzdende onlara kızamıyorum

degistir evlat, degistir, dedi

utanarak vurdu ayagıma?


Atalay DEMİRCİ