Şizofren

Şizofren Yazısı - Şizofren İlknur Uzunöner - İlknur Uzunöner Yazıları

Şizofren bir yaşamın kıyısında sevdim seni;her an delirecekmişim gibiHer an ölecekmişsin gibiKapattılar beni bir yere,öyle bir bahçe ki burası herşeyim;herkes benim gibi ama dış dünya yok buradaOnlar farklı bakıyorlar ben ve benim gibilereAnlam veremiyorum hiç kimseyeÖylesine daraldım ki artık bir tek ses bile duymak istemiyorumHayatıma anlam veren herşey anlamını yitiriyor birer birerBuradan kurtarsın biri beni dem ekten bıktım artık ama biri kurtarsın beni buradan


Yalnızım ölesiye;çok kötüyümEn ağır romanların sayfalarına sıkıştımUnuttular beni buradaKatilim oldular;yüzlerce hatta milyonlarca kez öldürdüler ve hala devam ediyorlarKalakaldım pençesinde darağacının ipim çekilecek vaktim çok az anlıyor musun beni?Yalnızlığım omuzlarımda çok ağır bir yük!O pencere o kadar küçük ki azalıyor gitgide güneşne dolunay var ileride ne de umutHepsi sönükneden sönük!Bana bırakılanın izini taşıyorum köhne yüreğimde,mil çekildi gözlerime sanki neyim var ki göreyimDuyamadığım ama rüyalarımda hep gördüğümdü açmaya çalıştığım kördüğüm


Her defasında elime yüzüme bulaştırdım açamadım ki yapamadımBensadece ölüyor ve özlüyordumve hala da öyleSonsuza kadar özlemek;bile bile atlamak o uçurumdan ve biçare saatlere küfretmekYankılanan seslerin acısı tekleyen kalbimde;ölene kadar kalacak o mahsendeBıraktım yıllansın bu acı diyeİşte benim acım en güzeli ve kahırlısı kırmızılarınİçtikçe öldürsün beniNasıl olsa o kapı kapandı artık üzerine beyazlar çekildi,açıktı yüreği;görüyordumVe hala o gözler gözlerimde gündüz gece,her dakika her saniye


Öyle bir sınav ki bu tek çözümü sabırKahrolsamda mecburiyet varya hani;ayakta durmak zorunda olduğun anlar;işte o anlar benim yolumYürümek zorunda olduğum;dikenli tellerle,kırık camlarla dolu yolumBeni hiçkimse çıkarmayacak bu kuyulardan biliyorum ama mecburum


İlknur Uzunöner