Felsefe Tarihi

Felsefe Tarihi ilkin Tarihi olmayan Gerçekliğin, değişmeyenin, başlangıcı ve sonu olmayanın bir "Tarihi" olarak baştan sona çelişkili bir kavram olarak görünür Gerçeklik geçici ve yitici değilken, tarihsel olan ise özsel olarak geçici ve yitici olmalıdır Gerçekten de Felsefe Tarihinde ancak ortadan kalkmaya açık olan yan bu tarihi oluşturma hakkını ve değerini kazanır Ancak kendini ussal bütünde bir kıpı(evre) yapmaya yetenekli olan yan saklanır

Öte yandan, bir oluş süreci olarak da Felsefe Tarihi kavramının kendisi yitişe belirlenmiş görünür Felsefe Tarihine eşlik eden dışsal takıntılar hiç kuşkusuz gerçekten de bu süreçte geçici olanı oluştururlar Ama Tarih kavramını felsefeye uyguladığımız zaman bu özsel olarak onda gerçek olan yanı ilgilendirir

Felsefe Tarihi insanın henüz gerçekliğine erişmediğini ama erişeceğini imler Gerçeklik bi****bilirdir, Varoluş anlamlıdır, İnsan değerlidir: Bunların tümü de bir ve aynıdır

Başlangıç: Felsefe Tarihinin başlangıcında eksik olduğunu söylemenin bir genellemeden daha öte değeri olmamalıdır: Ön-Sokratik dizgeler henüz yalnızca gelişmekte olan bir bütünün ön evreleridirler, ve önlerinde yatan gelişim olanağının kendisi eksikliği kaçınılmaz belirlenimleri yapar Ama tarihin daha sonraki evrelerinde ortaya sürülen dizgelerde benzer eksiklikleri ve tek-yanlılıkları gördüğümüz zaman, bunun imlemi bu dizgeler için ön-Sokratik dizgelerin hakkı olan özrün geçersiz olduğudur

Tarih kavramının kendisinin bir oluş süreci gibi bir yanı olduğu sürece, Felsefe Tarihinde bir gelişme yer alıyor olmalıdır Türlülüğün dışsal bir bağıntı olmasına karşın, felsefenin bir tarihi olması olgusu daha iyisini, bir iç bağıntının olduğunu imlemelidir Felsefenin geçmişi ve şimdisi arasında yalnızca dışsal sürecin değişimlerini yansıtan zamansal bir adışıklık değil, ama geçmiş olanın şimdide olanı belirliyor olması anlamında özsel bir bağıntı olmalıdır Bu özsellik tüm zamana ve yere bağlı ekinsel koşullardan, kişiselliğin etkilerinden bağışık, bir bakıma özerk bir yanın olabileceğini düşündürmelidir Burada tüm böyle olumsallıkların dışında ve üstünde düşüncenin belirli bir yanı işliyor olmalıdır Bir kez ilk başlangıcını yaptıktan sonra, felsefe ancak önceki felsefenin kazanımları üzerine gelişebilir Tıpkı Tarihin kendisinde olduğu gibi, felsefe tarihinde de geçmişin gecesinde bir arı yitiş değil ama her zaman şimdiyi belirleyen bir tözsellik büyür



Felsefe varlığı özsel olarak kavram olarak alan bakış açısı olduğuna göre, ve kendini tüm başka bilinç biçimlerinden arı kavramsal etkinlik olması yoluyla ayırdettiğine göre, insan usunun varlığı kendi terimlerinde kavramak için İyonya’da yer alan ilk girişimlerinin başarısını da bu aynı us ölçütü yoluyla saptamalıyız

Gerçeklik modern dönemin değersizlik bilincinin bakış açısından ilgiye değer bir sorun değildir Bu konuda bilincin kendini kandırmaması gerekir Bu yabancı bilinç için Gerçeklik tüm dışsallıklar karşısında en çoğundan ikincil bir sorun olabilir ve bu bilinç bu tutumunda kendi özünü, en değerli yanını, en önemli, anlamlı sorununu önemsizleştirdiğini düşünmez Gerçeklik ile sanki bir öznellik sorunuymuş gibi ilgilenir ve kendine onun biçimini vermeye çabalamak yerine, tam tersine ona kendi öznel biçimini, kendi kofluğunun belirlenimini vermeye çabalar



İnsan tinselliktir —, duyu, duygu ve düşüncedir İnsan hiç kuşkusuz kendini etkinliğinde vareder, ama etkinliği yalnızca özdekseli(maddesel) biçimlendirmek, yalnızca doğanın zorunluğunu doğrulamak değildir İnsan Doğanın bittiği ve Tinin başladığı yerde başlar Ve böylece ancak tinselliğini etkinleştirdiği ölçüde kavramına hakkını verir, ancak tinselliğinde güzelleştiği, iyileştiği ve gerçekleştiği ölçüde anlam ve değerini, özgürlüğünü ortaya koyar

İnsan tinselliğini sonuna dek geliştirmelidir çünkü tinin belirlenimi özgür olmaktırFelsefe tarihi bunu amaçlar

1) İnsan ona verili Duyarlığın sonsuzluğuna ulaşmalıdır
2) Ona verili Duygunun sonsuzluğuna ulaşmalıdır
3) Ve ona verili Düşüncenin sonsuzluğuna ulaşmalıdır