KardeŞ KiskanÇliĞinda GÖrev Anne Babanin

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-26-2012

Alman Hastanesi Çocuk ve Ergen Psikoloğu Özge Türk,

kardeş kıskançlığının nedenini anlattı: "Kardeş kıskançlıklarının

temelinde anne ve babanın ilgi ve sevgisinin bölünmesi korkusu

yatmaktadır

Yeni doğan kardeş, büyük çocuk için adeta bir kumadır

Yani, anne ve babanın ilgi ve sevgisini artık yeni doğanla paylaşmak

zorundadır

Ancak bu durum o kadar da kolay değildir

O ana kadar anne

ve babanın ilgi odağı olan kişi kendi olmuştur

Çocuk, yeni doğan

kardeşine karşı ikilemli duygular hisseder, sevgi ve nefret arasında

gidip gelir

Aslında onu sevmesi ya da sevmek zorunda olması çevre ve

anne, baba tarafından çocuğa benimsettirilmiş gibidir

Küçük kardeşini

sevmediğini söylerse, anne, baba ve çevre tarafından ayıplanacak, eğer

sevdiğini söylerse en büyük alkışı o alacaktır

O zaman alkışı almak, yani küçük kardeşi sevmek ve benimsemek için

kendini zorlar

Anne ve babasına da bu durumu ispatlamaya çalışır

Taşıyamayacak olsa da kardeşini kucaklayıp taşımak için ısrar eder,

ağlayınca ilk önce o koşar

Elbette ki anne ve babası onun bu

davranışlarını beğenecek ve onurlandıracaktır, başka türlü olamaz

Sevgisi o kadar taşmaktadır ki küçük çocuğu eline alır, sıkıştırır ve

küçük çocuk ağlamaya başlar

Anne ve baba onu bu davranışı nedeniyle

azarlar

İşte yine günah keçisi olmuştur

Oysa ki sadece küçük

kardeşini ne kadar sevdiğini onlara ispatlamak istemiştir ama nafile

Onu anlayan yoktur

Artık anne ve babasına yaranamamaktadır ve adeta

bu dünya kardeşi ve kendi için dar gelmeye başlamıştır

İşte o zaman

kıskançlık duyguları kabarmaya başlar

Artık ateşkes bozulmuştur ve

savaş ilan edilmiştir

" Çocuklar karşılaştırılmamalı Psikolog Özge

Türk, bu tip durumlarda anne ve babanın her iki kardeşe olan

yaklaşımlarında çok dikkatli olmaları gerektiğini açıkladı: "Öncelikle

her iki kardeş arasında mukayese yapmamak gerekmektedir

Her çocuk

farklı özelliklerde, farklı yeteneklerde, farklı bireylerdir

O zaman

aralarında mukayese, ancak birbirleri arasında rekabete neden olur,

başka bir işe yaramaz

Anne ve baba her iki çocuğa da sevgilerini göstermelidirler

Bazen

ebeveynler çocukları aralarında paylaşırlar

Örneğin, anne yeni

doğanla, baba büyük çocukla ilgilenir

Bu tutum da doğru değildir

Çünkü diğer çocuk artık anne ve babasının onu sevmediğini ve

ilgilenmediğini düşünebilir

Sevgi, ortak ve paylaşılabilen bir

duygudur ve her iki ebeveyn de her iki çocukla ilgilenebilmedir

"

Kardeş hakkında bilgi verilmeli Yeni doğan dünyaya gelen bebekle ilgili

büyük çocuğu bilgi verilmesi gerektiğine de değinen Psikolog Özge Türk,

büyük çocuğun doğacak olan kardeşe hazırlanması gerektiğine değindi

Psikolog Özge Türk, kardeş dünyaya geldikten sonra ise büyük çocuğa

ufak sorumluluklar verilmesi gerektiğini açıkladı: "Onun değerli ve işe

yarar hissetmesini ve ağabey, abla olduğunun bilincine varmasını

sağlayacaktır

Bazı anne ve babalar, çocuk yardım etmek istediğinde

beceremeyeceğini düşünerek çocuğu engeller ya da gereksiz yere

azarlarlar

Bu gibi tutumlar, çocuğun benlik saygısını zedeleyecek ve

yalnızlığa sürükleyecektir

Çocuğu yeni doğan karşısında onurlandırmak

gerekmektedir

" Önemli olan takım ruhu yaratmak Psikolog Özge Türk, her

iki çocuğu alarak birlikte oyunlar oynamanın, hep birlikte bir yere

gitmenin birlik ve beraber olma duygusunu pekiştirdiğini ve kardeşlerin

takım ruhu hissetmelerini sağladığını açıkladı: "Bu şekilde rekabet

azalacaktır

Küçük kardeş büyüdüğünde, yürümeye başlayıp, konuştuğunda

daha büyük kavgalar çıkabilecektir

Bu kavgalarda anne ya da babanın

hakem konumunda olması kavgayı kızıştırabilir

Çocuklar kavga etmeye

başladıklarında kozlarını kendi aralarında paylaşabilmeleri için

bırakmak gerekmektedir

Sakinleştiklerinde her ikisi de dinlenip,

problem yorumsuz olarak tanımlanabilir, bu şekilde taraf tutulmadığı

gösterilmiş ve çözüm için açık kapı bırakılmış olur

Birbirlerini

şikayet ettiklerinde net olarak "Şikayet etmek yok!" denilebilir

Ancak

asla bir çocuktan yana olunmamalıdır

Çocukların ayrı ayrı bireysel

özellikleri tanınmalı, kendilerini en iyi şekilde ifade edebilecekleri

ve zevk alacakları aktivitelere yönlendirilmelidir

Daha sonra bunları

birbirlerine anlatmaktan keyif alacaklardır

Kıskançlık doğal bir

duygudur

Anne ve babanın kardeşler arasındaki bu duyguyu reddetmek

yerine kabullenip, onları anlamaya çalışması çocukları rahatlatır ve

güvenli bir ortamda hissetmelerini sağlar

"

06-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	KardeŞ KiskanÇliĞinda GÖrev Anne Babanin Alman Hastanesi Çocuk ve Ergen Psikoloğu Özge Türk, kardeş kıskançlığının nedenini anlattı: "Kardeş kıskançlıklarının temelinde anne ve babanın ilgi ve sevgisinin bölünmesi korkusu yatmaktadırYeni doğan kardeş, büyük çocuk için adeta bir kumadır Yani, anne ve babanın ilgi ve sevgisini artık yeni doğanla paylaşmak zorundadır Ancak bu durum o kadar da kolay değildir O ana kadar anne ve babanın ilgi odağı olan kişi kendi olmuştur Çocuk, yeni doğan kardeşine karşı ikilemli duygular hisseder, sevgi ve nefret arasında gidip gelir Aslında onu sevmesi ya da sevmek zorunda olması çevre ve anne, baba tarafından çocuğa benimsettirilmiş gibidir Küçük kardeşini sevmediğini söylerse, anne, baba ve çevre tarafından ayıplanacak, eğer sevdiğini söylerse en büyük alkışı o alacaktır O zaman alkışı almak, yani küçük kardeşi sevmek ve benimsemek için kendini zorlar Anne ve babasına da bu durumu ispatlamaya çalışır Taşıyamayacak olsa da kardeşini kucaklayıp taşımak için ısrar eder, ağlayınca ilk önce o koşar Elbette ki anne ve babası onun bu davranışlarını beğenecek ve onurlandıracaktır, başka türlü olamaz Sevgisi o kadar taşmaktadır ki küçük çocuğu eline alır, sıkıştırır ve küçük çocuk ağlamaya başlar Anne ve baba onu bu davranışı nedeniyle azarlar İşte yine günah keçisi olmuştur Oysa ki sadece küçük kardeşini ne kadar sevdiğini onlara ispatlamak istemiştir ama nafile Onu anlayan yoktur Artık anne ve babasına yaranamamaktadır ve adeta bu dünya kardeşi ve kendi için dar gelmeye başlamıştır İşte o zaman kıskançlık duyguları kabarmaya başlar Artık ateşkes bozulmuştur ve savaş ilan edilmiştir" Çocuklar karşılaştırılmamalı Psikolog Özge Türk, bu tip durumlarda anne ve babanın her iki kardeşe olan yaklaşımlarında çok dikkatli olmaları gerektiğini açıkladı: "Öncelikle her iki kardeş arasında mukayese yapmamak gerekmektedir Her çocuk farklı özelliklerde, farklı yeteneklerde, farklı bireylerdir O zaman aralarında mukayese, ancak birbirleri arasında rekabete neden olur, başka bir işe yaramaz Anne ve baba her iki çocuğa da sevgilerini göstermelidirler Bazen ebeveynler çocukları aralarında paylaşırlar Örneğin, anne yeni doğanla, baba büyük çocukla ilgilenir Bu tutum da doğru değildir Çünkü diğer çocuk artık anne ve babasının onu sevmediğini ve ilgilenmediğini düşünebilir Sevgi, ortak ve paylaşılabilen bir duygudur ve her iki ebeveyn de her iki çocukla ilgilenebilmedir" Kardeş hakkında bilgi verilmeli Yeni doğan dünyaya gelen bebekle ilgili büyük çocuğu bilgi verilmesi gerektiğine de değinen Psikolog Özge Türk, büyük çocuğun doğacak olan kardeşe hazırlanması gerektiğine değindi Psikolog Özge Türk, kardeş dünyaya geldikten sonra ise büyük çocuğa ufak sorumluluklar verilmesi gerektiğini açıkladı: "Onun değerli ve işe yarar hissetmesini ve ağabey, abla olduğunun bilincine varmasını sağlayacaktır Bazı anne ve babalar, çocuk yardım etmek istediğinde beceremeyeceğini düşünerek çocuğu engeller ya da gereksiz yere azarlarlar Bu gibi tutumlar, çocuğun benlik saygısını zedeleyecek ve yalnızlığa sürükleyecektir Çocuğu yeni doğan karşısında onurlandırmak gerekmektedir" Önemli olan takım ruhu yaratmak Psikolog Özge Türk, her iki çocuğu alarak birlikte oyunlar oynamanın, hep birlikte bir yere gitmenin birlik ve beraber olma duygusunu pekiştirdiğini ve kardeşlerin takım ruhu hissetmelerini sağladığını açıkladı: "Bu şekilde rekabet azalacaktır Küçük kardeş büyüdüğünde, yürümeye başlayıp, konuştuğunda daha büyük kavgalar çıkabilecektir Bu kavgalarda anne ya da babanın hakem konumunda olması kavgayı kızıştırabilir Çocuklar kavga etmeye başladıklarında kozlarını kendi aralarında paylaşabilmeleri için bırakmak gerekmektedir Sakinleştiklerinde her ikisi de dinlenip, problem yorumsuz olarak tanımlanabilir, bu şekilde taraf tutulmadığı gösterilmiş ve çözüm için açık kapı bırakılmış olur Birbirlerini şikayet ettiklerinde net olarak "Şikayet etmek yok!" denilebilir Ancak asla bir çocuktan yana olunmamalıdır Çocukların ayrı ayrı bireysel özellikleri tanınmalı, kendilerini en iyi şekilde ifade edebilecekleri ve zevk alacakları aktivitelere yönlendirilmelidir Daha sonra bunları birbirlerine anlatmaktan keyif alacaklardır Kıskançlık doğal bir duygudur Anne ve babanın kardeşler arasındaki bu duyguyu reddetmek yerine kabullenip, onları anlamaya çalışması çocukları rahatlatır ve güvenli bir ortamda hissetmelerini sağlar"