Konu
:
Ayrılık korkusu!
Yalnız Mesajı Göster
Ayrılık korkusu!
06-26-2012
#
1
Prof. Dr. Sinsi
Ayrılık korkusu!
Ayrılık korkusu sanıldığının aksine sadece çalışan annelerin çocuklarında görülmez
Uygun bir dille anlatıldığında çocuklar annelerinin işe gitmeleri gerektiğini ve akşam eve geri döneceklerini anlar ve kabullenir
Yaşamın ilk yılı bebeğin anneye her yönüyle bağımlı olduğu bir dönemdir
Çocuk yürümeye ve koşmaya başladığında ise kendi başına hareket etme
bağımsız olma isteği içinde olmasına rağmen anneyi etrafında görmekten
onun yanında olmaktan hoşlanır
Sosyalleşme becerisinin kazanıldığı 3 yaşa kadar çocuklar bir taraftan anneden ayrışmaya çalışırken bir taraftan da bağımlılığı devam ettirirler
3 yaşa kadar görülen bu bağımlı ilişkinin bu yaştan sonra azalması
ilişki boyutunun bağımlılıktan bağlılığa dönüşmesi beklenir
3 yaş itibariyle azalması beklenen bağımlılığın toplumumuzda uzun yıllar devam ettiğini
hatta çocuk sahibi birçok yetişkinin kendi annelerine olan bağımlılıklarının sürdüğünü görüyoruz
Ayrışma sürecinin beklenen zamanda gerçekleşmemesi
bağımlılığın devam etmesi durumunun anne baba tutumlarından kaynaklandığı söylenebilir
Bağımlılık geliştiren çocukların annelerinin aşırı koruyucu
babalarının ise daha uzak davrandıkları ya da her iki ebeveynin de aşırı korumacı tutum sergiledikleri bilinmektedir
2 yaşından itibaren çocuklar bazı işleri kendi başlarına yapmak isterler ve bu konuda ısrarcı davranırlar
Yaşına uygun olarak çocuğun bazı işleri kendi başına yapması için fırsat tanımak ve çocuğu desteklemek gerekir
3-4 yaş çocukları kendi başlarına ya da az destekle yemek yemek
giyinmek
oyuncaklarını toplamak
el yüz yıkamak
tuvalet ihtiyacını uygun şekilde gidermek gibi işleri yapabilirler
Bu becerilere sahip olan bir çocuğa işini kendi başına yapması konusunda izin vermemek
onun yerine her şeyi yapmak çocuğun anneye olan bağımlılığını arttırdığı gibi özgüvenini de olumsuz yönde etkiler
Bağımlı çocuk annesinin eteğinden ayrılmaz
annenin tuvalete gitmesine bile dayanamaz
kısa süreli de olsa yalnız kalamaz
güvensiz ve ürkek davranır
yaşıtlarıyla ilişki kurmakta zorlanır
sürekli ağlayan
mızıldanan bir çocuk haline gelir
3 yaşa kadar normal kabul edilen bağımlılığın bu yaştan itibaren azalması beklenir
Bu yaştan sonra devam eden bağımlılık durumlarında anne babaların her şeyden önce çocuklarının artık bakıma muhtaç bir bebek değil de büyümekte olan bir birey olduğunu kabul etmeleri gerekir
Kendi başına yapabileceği işler konusunda desteklemek
yol göstermek
yapabileceği konusunda ona güven vermek
isteklerini dile getirmesi konusunda fırsat vermek gerekir
Çocuklar bebeklik döneminden itibaren kısa sürelerle anneden ayrı kalabilirler
3-4 yaşlarında ise gün boyu anneden ayrı kalabilir
hatta zorunlu durumlarda birkaç haftalığına bile anneden ayrı kalmaya dayanabilirler
Bağımlılık özelliği gösteren çocuklar ise ev içerisinde bile anneden ayrı bir odada durmakta
kendi başına oyun oynamakta zorlanır
Ayrılık korkusu sanıldığının aksine sadece çalışan annelerin çocuklarında görülmez
Uygun bir dille anlatıldığında çocuklar annelerinin işe gitmeleri gerektiğini ve akşam eve geri döneceklerini anlar ve kabullenir
Her çocuk annesinin yanından ayrılmasından huzursuz olur
geri dönüp dönmeyeceği konusunda endişe yaşar
Bağımlılık özelliği devam eden çocuklarda bu endişe diğer çocuklara oranla daha yoğun yaşanmaktadır
Çocuğun kısa sürelerle tanıdığı
güvendiği kişilerle kalmasını sağlamak
nereye gidileceği ve ne zaman dönüleceği konusunda doğru bilgi vermek
gerekirse bunu saat üzerinde göstermek
koşullar uygunsa sizi arayabileceğini söylemek çocuğun anneden ayrı kalmayı öğrenmesini kolaylaştıracak yöntemlerdir
Anneden ayrılmakta zorlanan çocuklar yuvaya gitmekte ve uyum sağlamakta da zorlanmaktadır
Yuva çocuğun sadece bakıldığı ya da oyun oynadığı bir ortam değil
sosyalleşme becerisinin geliştiği
kurallara uymayı
yaşıtlarıyla ilişki kurmayı
paylaşmayı öğrendiği sosyal bir ortamdır
Özellikle bağımlılık özelliği devam eden çocukların yuvaya gitmeleri bu bağımlılığın azalmasını sağlamaktadır
Ancak burada yine anne baba tutumları önemli rol oynar
Anne babalar öncelikle yuvanın sosyal öğrenme ortamı ve çocuğun sosyal gelişiminde önemli rolü olduğunu kabul etmelidirler
Annesinden hiç ayrı kalmamış bir çocuğun bir anda hiç tanımadığı bir ortama girmesi ve orada kalması çok zordur
Yuvaya başlama düşüncesi oluştuğunda en azından birkaç ay öncesinden çocuğun kısa sürelerle tanıdığı kişilerin yanında kalmasını sağlayarak işe başlayabilirsiniz
Bunun mümkün olmadığı durumlarda ise yine birkaç ay öncesinden çocuğa yuva ortamını
orada yapılacak faaliyetleri anlatmak
yuvaların önünden geçerek nasıl bir yer olduğunu göstermek
farklı yuvaları ziyaret ederek kısa sürelerle oynamasını sağlamak çocuğun yuvayı tanımasını sağlayacak etkinliklerdir
Yuvaya başladığı dönemde de onu ne zaman yuvaya götüreceğinizi
ne zaman ve kimin alacağını etkinliği belirterek söylemek
gün içerisinde yuvada neler yapacağını anlatmak önemlidir
Özellikle yuvadan alma saati konusunda doğruyu söylemek ve buna mümkün olduğunca uymak çocuğun güven duygusunun gelişmesi açısından çok önemlidir
Ayrılma korkusu yaşayan birçok çocuk yuvaya gitmemek için çeşitli yollar dener
Ağlama
karın ağrısı
kusma bu yaşlarda en sık görülen belirtilerdir
Bu tepkiler karşısında çocuğu yuvaya göndermemek yuvaya alışmayı zorlaştıracağı gibi bağımlılığı da pekiştirecektir
Bu noktada kararlı ve sakin olmak
ağladığı ya da kustuğu için tepki göstermemek
fiziksel bir problem olmadıkça yuvaya gitmesini sağlamak
yuvanın kapısında yaşanan ayrılma törenlerini uzatmamak gerekir
Ayrılık endişesinin okul öncesi dönemde halledilmediği durumlarda benzer durumların okul döneminde görüleceği unutulmamalıdır
Anne babalar kendilerine bağımlı çocuklar yetiştirmek istiyorlarsa şunları yapmalıdırlar:
Her işi çocuğun yerine yapın
O dile getirmeden isteklerini anlayın ve yerine getirin
Büyüdüğünü kabullenmeyip hala bir bebekmiş gibi davranın
Becerilerinin gelişmesi için fırsat tanımayın
“Yapamazsın
beceremezsin” diyerek kendi başına yapmakta ısrar ettiği etkinlikleri (yemek yemek gibi) engelleyin
Yürüyebildiği halde bebek arabasında ya da kucağınızda taşıyın
Sürekli “aman
dur
düşersin” gibi ibareler kullanın
Yanınızdan hiç ayırmayın
tanıdığı kişilerle kalmasına izin vermeyin
Bunları yaptığınızda emin olun ki çocuğunuz ömür boyu size bağımlı olacak
siz olmadan hiçbir şey yapamayacaktır
Duygu Çalışır
Pedagog
Alıntıdır
Prof. Dr. Sinsi
Kullanıcının Profilini Göster
Prof. Dr. Sinsi Kullanıcısının Web Sitesi
Prof. Dr. Sinsi tarafından gönderilmiş daha fazla mesaj bul