Ben Ölüyorum

Bir hastane odasındayım

Varlığımın son gücünü sarf ederek yaşama bir adım daha yaklaşma gayretindeyim

Olası ihtimaller aklımda geçmiyor değil

Gözlerim kapalı Zihnim açık

DüşünebiliyorumAklımdan ilk geçen Özlediklerim

Hayata dair olanlar

Ama sanki iki dünya arasında sıkışmışım

Her iki tarafı da kabullenemeyen insan hali

Sesler duyuyorum; ama karşılık veremiyorum

Bir an bir karmaşa oluyor başımda

Öldü diyorlar benim için

Kalp atışlarını alamıyoruz Doktor bağırıyorŞok yapıyoruz çabuk ! Yaşıyorum diyorum onlara, ben yaşıyorum

Duymuyor musun doktor yaşıyorum ben!

Sonra anlıyorum ki benim çabam boşa

Üzerimi örtüyorlar

Hayır diyorum yeni bir başlangıç doktor duy beni!

Ölmedim yaşıyorum!

Bir an bir sessizlik oluyorHissediyorum yalnızım

Ne yapıyorlar bana bunlar diyorum ya da ne yapacaklar!

Boğulduğumu hissediyorum

Hafif bir üşeme başlıyor

Şunları duyuyorum bir an:

‘Ansızın gelir ölüm, damarlarından kanın çekilir, gözkapaklarını kıpırdatamazsın

Tenin üşemeye başlar

Sanki biri pencereyi açık bırakmış seni hasta etme çabasında

Ve ansızın gelir ölüm

Yitik bir aşkını son kez anımsarsın

Beynindeki düşüncelerin seyrekleşir

Yolcusundur Biletini almışlardır

Doğarken nasıl eline verildiyse

Giderken de geri gelmeyeceğini fısıldarlar kulağına

Son bir kez sevdiklerine anlamlar yüklemek istersin

Haykırmak, konuşmak,hırçınlaşmak

Konuşma yetinde elinden alınmıştır maalesef

Anlamlar yükleyemezsin sevdiklerine dair

Hazırlanırsın ölümün soğuk yüzüne

Ölüm sessizliği her şeyden acıdırÜrkütücüdürKorkutur insanı

Dışarı çıkmak Oturduğun mahalledeki eski çeşmeden kana, kana su içmek istersinSahilde uzun, uzun yürümek

Bacaklarının ağrıdığını hissetmek sonuna kadar

Ölüm kokusundan uzakta arzulamak hayatı

Bir yudum şarapta aşkın büyüsüne kapılmak

Benliğinde özgür olmak’

Ama bu insanlar ne yapıyorlar bana dersin

Yaşıyorum doktorDuy beni

…

Vakit çok geçmeden ayak sesleriTanıyorum bu yürüyüşü

Sonra birinin sesini duyuyorum

Sevdiğim, hayatımın anlamı olan bir insan var başımda

Çok üzgünDaha zamanız vardı diyor bana

Yapacağımız çok şey, paylaşacağımız bir hayat

Ne oldu böle sana

İnan ki bende bilmiyorum, soruyorum kendime ama cevap alamıyorum diyorum

İyi değilim

‘Yaşamadığımı söylüyorlar

Sana sarılmak istiyorum deliler gibiDuymuyorsun beniAma sen beni duyabilirsinEvet inanıyorum ben Sen beni duyuyorsun’ diyorum

HaykırıyorumUğruna ölebileceğimi söylediğim insanda susuyor bu akşamAkşam dedimAkşam mı gerçektenSaat kaç ki? Annem ne yapıyor acaba? Duy beniÖlüme de beraber gidecektik duy beniNiye yalnızımNeden yoksun yanımdaCevap ver Bu kadar mıydı? Hani hep beraber olacaktıkÖlürken de senle derdin

Bir of çekesim var senle İstanbul’a karşı

Çaylarımızı yudumlarken Hisar’da

Beni unutma sakınBana ait her şey sendeYaşat beni

Boşa konuşuyorumBen şimdi gerçekten ölmüşüm

Sen bile beni duyamıyorsanKurtuluşum yok benim

Gidiyorum evetRuhum hep bir yerlerde olacak yalnız

Unutmazsın dimi beniÜzülme daha fazla

İçin kan ağlıyor hissediyorum bunu

Hep hissetmiştim nefesindeki seni

Yaşamaya değer bulmuştum

Ağlayamıyorum benSende ağlama

Bu sebepsiz gidişe dur diyen yok

Git artık hadiBeni bedenimle, ruhumla baş başa bırak git

Ben kendimde ölüyorum sen yokken deGit artık beni bende yalnız bırak

Ben ölüyorum

Ben ölüyorum

Ben ölüyorum…


Yağmur Kİnes