Neden Tahtaya Vururuz?

Başımıza gelebilecek kötü şeyleri savuşturmak için tahtaya vurma inancı, çok eski medeniyetlere dayanıyor MÖ 2000li yıllarda Amerikan yerlilerinde, daha sonra bundan bağımsız olarak Ege’de Helen uygarlığında başladı Ortaçağda Hristiyan dünyasına, tüm Avrupa’da ve sonra da tüm dünyaya yayıldı




Bu eski dönemlerde insanlar, meşe ağacının çok sağlam ve yüksek olması nedeniyle bazı güçlere sahip olduğuna inanıyorlardı Ayrıca iki medeniyette de insanlar, meşe ağacına çok fazla yıldırım düştüğünü fark etmişlerdi Meşe ağacına yıldırım düşmesini, Tanrının yeryüzüne inmesi olarak yorumladılar Ağacın köküne vurularak, tanrı ile temasa geçtiklerine inanıyor, ileride başlarına gelebilecek tehlikelere ve şanssızlıklara karşı, ondan kendilerini korumasını istiyorlardı


Peter Haining’in “Superstitions” adlı kitabında yer verdiği bir diğer görüşe göre, eski medeniyetlerde insanlar ağaçların içinde tanrıların yaşadığına inanıyor ve bu yüzden de ağaçlara tapıyorlardı Tehlikede olduğunu düşünen insanlar, ağaca vurarak tanrıda yardım isterlerdi Ayrıca ağaca daima sağ elle vurulurdu

Ortaçağda, Hristiyan din adamları, bu inancı kendi dinsel tarihleriyle bağdaştırdılar Onlara göre bu inanışın temelinde Hz İsa’nın tahta bir çarmıhta öldürülmesi yatıyordu Hatta Avrupa’daki her bir katedralde orijinal haçın bir parçasının bulunduğuna inanılıyor Bu tahtaya vurmak, yine tanrıdan yardım istemek anlamına geliyordu

Bu inanış tüm dünyaya, küçük farlılıklarla yayıldı Amerikan yerlilerinde ve Helen Uygarlığında ağaç meşe iken, Mısır’da incir ağacı, Almanya’da dişbudağı kutsal sayıldı Hollanda’da ağacın cinsine önem verilmezdi Onlar boyasız ve cilasız olmasına özen gösterirdi

Başımıza gelebilecek kötü şeyleri, tehlike ve şansızlıkları savuşturmak için tahtaya vurma geleneği, bugün hala devam etmekle birlikte, artık sebebi çok da bilinmeden bir alışkanlık olarak, en yakındaki herhangi bir tahta parçasına vurma şeklinde gerçekleştirilmektedir