Vatan Canım Sana Feda-Sürekli Öykü

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-24-2012

BİLMEMEK AYIP

DEĞİL

Yıllar geçmiş, olmamıştı çocukları

Ayrılmayı bile düşünmüşlerdi; ama çok seviyorlardı birbirlerini

Otobüste çay ve meşrubat servisi başladı

Görevli genç, birer tane de kek bıraktı bize

Ben çay istedim, delikanlı meşrubat aldı

Konuşmalarımızın, ilgisini çektiğini hissettim

Bakışları merak doluydu

“Bilmiyorum!” demekten çekinmiyordu

Kitap okumaya pek fazla vakit ayıramadığı belliydi

Bununla birlikte, saygılı ve öğrenmeye arzulu görünüyordu

Belki de fırsat bulamamıştı

Onu daha yakından tanımak istedim:
–Evli misin Mustafa?

–Evet, bir ay sonra da çocuğum olacak

–Tebrik ederim

Sağlıkla doğar inşallah

Sahi, kaç yaşındasın sen?

–Dün doğum günümdü

Yirmi yaşına girdim

–Biraz erken değil mi çocuk için!

Canı sıkılır gibi oldu

Alnını ovuşturup, gömleğinin yakasını gevşetti ve şikâyet edercesine söylendi:

–Oldu işte!

–Bunda utanılacak ne var Mustafa?

–Bu konular bizim evde pek konuşulmaz

Aslında bize yakın sağlık ocağı da var

Eşim annemden biraz çekindiğinden gitmek istemedi

–Doktora gitmekten utanılmaz ki! “Bilmemek değil, öğrenmemek ayıp!” Bundan sonra dikkat edin bari

Al eşini, götür ebeye, doktora

Sorun, konuşun, öğrenin, planlayın hayatınızı

Bunda çekinecek ne var? Hem sen, biraz da erken evlenmişsin!

–Bizim buralarda erken sayılmaz

Ben en küçüğüm

Altı tane de ablam var

Babam, “Erkek isterim!” diye tutturmuş

Sayımız artınca da her şey daha zor olmuş tabii

Allah’ın verdiği can alınmaz demişler, öncesinde tedbir almayı da hiç düşünmemişler! Annem benden sonra hastalanmasa kim bilir kaç kardeşim daha olurdu

Zor yetiştirmişler hastaneye

Doktor sinirlenmiş; “Bu kadın bir daha doğurursa ölür ve çocuklar da annesiz kalır!” demiş

Yine de zor iknâ olmuş babam

Şöyle biraz duraklayıp bir şeyler düşündü

Sonra derin bir nefes alıp devam etti:

–Ablalarım, doğru dürüst okuyamadan evlenip gittiler

Aslında babam çok istedi beni okutmayı

Baktım hem yalnız kalmış, hem de yaşlanmış

Üstelik de tarlada çok iş var

Lise ikide bıraktım okulu, sonra da evlendim

“Bıraktım!” derken sesini garip bir hüzün kapladı

Anladım ki varmış okumaya isteği; ama olmamış

–Üzülme, askerden döndükten sonra da okuyabilirsin

En azından diplomanı alırsın

–Belki! Hele bir döneyim askerden

Daha on beş ay var

Ben, sonrasını düşünüyorum

–Bakma öyle çok göründüğüne

Göz açıp kapayıncaya kadar çabuk geçiyor zaman

Askere gidişimi, dün gibi hatırlarım

Bunca seneye rağmen komutanlarımın isimlerini bir bir sayarım

Hele üzerimde emeği olanları hiç unutmam

Çok şey öğrendim askerde

Askerlik yapmayana kız bile vermezlerdi eskiden

Çünkü askerden gelen, çocukluktan sıyrılır, olgunlaşır, adam olurdu

Mustafa’nın bu son cümleye biraz içerlediğini hissettim

Yüzü asılmıştı

Hemen aldım gönlünü:

Sayfa 3 (Arkası yarın)

06-24-2012	#18
Prof. Dr. Sinsi	Vatan Canım Sana Feda-Sürekli Öykü BİLMEMEK AYIP DEĞİL Yıllar geçmiş, olmamıştı çocukları Ayrılmayı bile düşünmüşlerdi; ama çok seviyorlardı birbirlerini Otobüste çay ve meşrubat servisi başladı Görevli genç, birer tane de kek bıraktı bize Ben çay istedim, delikanlı meşrubat aldı Konuşmalarımızın, ilgisini çektiğini hissettim Bakışları merak doluydu “Bilmiyorum!” demekten çekinmiyordu Kitap okumaya pek fazla vakit ayıramadığı belliydi Bununla birlikte, saygılı ve öğrenmeye arzulu görünüyordu Belki de fırsat bulamamıştı Onu daha yakından tanımak istedim: –Evli misin Mustafa? –Evet, bir ay sonra da çocuğum olacak –Tebrik ederim Sağlıkla doğar inşallah Sahi, kaç yaşındasın sen? –Dün doğum günümdü Yirmi yaşına girdim –Biraz erken değil mi çocuk için! Canı sıkılır gibi oldu Alnını ovuşturup, gömleğinin yakasını gevşetti ve şikâyet edercesine söylendi: –Oldu işte! –Bunda utanılacak ne var Mustafa? –Bu konular bizim evde pek konuşulmaz Aslında bize yakın sağlık ocağı da var Eşim annemden biraz çekindiğinden gitmek istemedi –Doktora gitmekten utanılmaz ki! “Bilmemek değil, öğrenmemek ayıp!” Bundan sonra dikkat edin bari Al eşini, götür ebeye, doktora Sorun, konuşun, öğrenin, planlayın hayatınızı Bunda çekinecek ne var? Hem sen, biraz da erken evlenmişsin! –Bizim buralarda erken sayılmaz Ben en küçüğüm Altı tane de ablam var Babam, “Erkek isterim!” diye tutturmuş Sayımız artınca da her şey daha zor olmuş tabii Allah’ın verdiği can alınmaz demişler, öncesinde tedbir almayı da hiç düşünmemişler! Annem benden sonra hastalanmasa kim bilir kaç kardeşim daha olurdu Zor yetiştirmişler hastaneye Doktor sinirlenmiş; “Bu kadın bir daha doğurursa ölür ve çocuklar da annesiz kalır!” demiş Yine de zor iknâ olmuş babam Şöyle biraz duraklayıp bir şeyler düşündü Sonra derin bir nefes alıp devam etti: –Ablalarım, doğru dürüst okuyamadan evlenip gittiler Aslında babam çok istedi beni okutmayı Baktım hem yalnız kalmış, hem de yaşlanmış Üstelik de tarlada çok iş var Lise ikide bıraktım okulu, sonra da evlendim “Bıraktım!” derken sesini garip bir hüzün kapladı Anladım ki varmış okumaya isteği; ama olmamış –Üzülme, askerden döndükten sonra da okuyabilirsin En azından diplomanı alırsın –Belki! Hele bir döneyim askerden Daha on beş ay var Ben, sonrasını düşünüyorum –Bakma öyle çok göründüğüne Göz açıp kapayıncaya kadar çabuk geçiyor zaman Askere gidişimi, dün gibi hatırlarım Bunca seneye rağmen komutanlarımın isimlerini bir bir sayarım Hele üzerimde emeği olanları hiç unutmam Çok şey öğrendim askerde Askerlik yapmayana kız bile vermezlerdi eskiden Çünkü askerden gelen, çocukluktan sıyrılır, olgunlaşır, adam olurdu Mustafa’nın bu son cümleye biraz içerlediğini hissettim Yüzü asılmıştı Hemen aldım gönlünü: Sayfa 3 (Arkası yarın)