Özdemir Asaf Kimdir? Özdemir Asaf Hayatı, Özdemir Asaf Biyografisi

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-24-2012

Özdemİr Asaf Kimdir? Özdemir Asaf Hayatı, Özdemir Asaf Biyografisi

11 Haziran 1923’te Ankara’da doğdu 28 Ocak 1981’de İstanbul’da öldü Asıl adı Halit Özdemir Arun İlk öğretiminin bir bölümünü Galatasaray Lisesi’nde yaptı1942'de Kabataş Erkek Lisesi'nden mezun oldu İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi ve İktisat Fakültesi Gazetecilik Enstitüsü'ndeki öğrenimini yarım bıraktı Bir süre sigortacılıkla uğraştı Zaman ve Tanin gazetelerinde çevirmen olarak çalıştı 1950’de İstanbul'da Sanat Basımevi’ni kurarak yayıncılığa başladı, kendi şiir kitaplarını bastı 1955’te Yuvarlak Masa Yayınları’nı kurdu İlk şiirleri "Servet-i Fünun Uyanış" dergisinde yayınlandı çeşitli dergilerle, Vatan gazetesinin sanat sayfalarında çıkan şiirleriyle tanındı Özgün ve etkileyici bir dil kullandığı şiirlerinde "ikinci kişi" sorununu ele aldı İkinci kişiye bağlılığını çeşitli yönlerden inceledi, kendi davranışlarını soyutlama yoluyla bir düşünce düzeyine yükselterek çözümlemeye çalıştı Özellikle son dönem şiirlerinde dize sayısını azaltarak duygu ve zeka pırıltılarının kaynaştığı kısa şiirler yazdı Şiirlerinin bir bölümünde toplumla, yaşadığı çağla ve kendisiyle hesaplaşmasının buruk öfkesi gözlemlenir Bu yaklaşımla yeni taşlama biçimleri üreterek hiciv şiirinin öğelerini ustaca kullandı İnsan ilişkilerinin toplumsal ve bireysel düzlemlerdeki çelişkilerini "sen-ben" ikileminde yansıttı Şiirlerinde çok sık kullandığı sevgi, ayrılık, ölüm temaları, son şiirlerinde yerlerini kaçış, umutsuzluk ve tedirginliğe bıraktı

ESERLERİ

ŞİİR:
Dünya Kaçtı Gözüme (1955)
Sen Sen Sen (1956)
Bir Kapı Önünde (1957)
Yumuşaklıklar Değil (1962)
To Go To (1964, Yıldız Moran'ın İngilizce'ye çevirdiği şiirler)
Nasılsın (1970)
Çiçekleri Yemeyin (1975)
Yalnızlık Paylaşılmaz (1978)
Benden Sonra Mutluluk (1984, ölümünden sonra)

DENEME-ÖYKÜ:
Yuvarlağın Köşeleri 1 (Etika) (1961)
Yuvarlağın Köşeleri 2 (Etika) (1986)
Dün Yağmur Yağacak (Öykü) (1987)
Özdemir Asafça (Deneme) (1988)

KELİMELER KELİMELER

Yarıda kalmış aşklarının hesapları içinde
Denizlere açıldı içimizden biri
Niçin gittiğini söylemeden
Doyulmamış arzularla doluydu yelkenleri
Yıpranmış kelimelerin verdiği güvenden
Bulacak sanıyordu yenilikleri

Her an yeni bir su vardı
Her yeni suda bir yeni anı
Deniz, dalgalarıyla gösteriyordu dışından
Yaşananla düşünülenler arasındaki farkı
Bitmiyordu köpüklerle renkler
Bir başka damlada, bır başka ışıkta başlamadan

Gözlerin önünde bir oyun, ardında bir oyun
Dışında ne varsa yeni, ne varsa gerçek
Yeni manzaralarla gelen yeni duygular
Hani, eski kelimelerle olmasa
İnsanın ömrünce devam edecek
Gözlerinin önünde bir oyun, ardında bir oyun

Anladı, ölmekle yaşamanın birleştiği noktada
Yeni rüzgarlarla esen yeni korkulara
Yeniliklerini bağışlamayan kelimelerin
Nasıl düşman sığınaklar halinde direndiğini

Anladı, bütün olmuşlarla olanların
Ve bütün olacakların
O kelimelerin içinde
Kendisine varmadan eskidiğini

ÖNGÖRÜ

Yazıklar olsun hepimize
Bana da alışacaksınız
Bana bile

Alış-verişlerimiz gömülecek
Alışkanlıklarımızın içine
Sevgilerimiz yenilenmeyecek
Azalacak kavgalarımız

Sonunda ben
Kupkuru bir ölçü
Ben bile

AŞK ŞARKISI

Ellerini ver öpeceğim
Binlerce el içindeyim
Şu beyaz çizgilerden gideceğim
Ellerini ver, ver ellerini
Seni öldüreceğim

Gözlerinden gireceğim
İçinde yer edeceğim
Sana oradan sesleneceğim
Ellerini ver, ver ellerini
Seni öldüreceğim

ÇIRILÇIPLAK

Küstahlığımı nezaketim götürdü
Sadece kendime bakakaldım
Kararsızlık bir an sürdü
Gizlenen insanların ortasında ben kaldım
Çırılçıplak

Selamımı tanıdıklar götürdü
Saygı bekleyince alçaldım
Kararsızlık bir an sürdü
Kendini beğenmişlerin ortasında ben kaldım
Çırılçıplak

Ağlamayı ölenler götürdü
Kendimi ölmez sanınca ufaldım
Kararsızlık bir an sürdü
Ölülerle dirilerin ortasında ben kaldım
Çırılçıplak

Sonsuzluğu ufuklar götürdü
Yarattığım dünyaların içinde daraldım
Kararsızlık bir an sürdü
Başlangıçla bitiş ortasında ben kaldım
Çırılçıplak

Aydınlığı bulutlar götürdü
Yıldızlara doğru yol aldım
Kararsızlık bir an sürdü
Varanlarla duranların ortasında ben kaldım
Çırılçıplak

YAPMA ÇİÇEKLER

Çırılçıplak bir kadın
İniyor güzellik dağlarının
Esmer akşamlarından
Yalnızlığının ve yalanlarının
Karanlık uykusuzluklarına

Ellerinde yapma çiçekler
Çiçekler yalana ve ölüme yakın
Kadının sakladıklarının
Günlere gecelere bölünmüş
Üşünmüşlüğü
Bakın
Sizlerle
Yapma çiçeklerle örtülmüş

Yapma çiçekler
Kadını kırmayın, rahat bırakın
Yapma çiçekler
Solan renkleriyle ellerinde kadının
Bunu bilmeyecekler

Yapma çiçeklerin renkleri soluyor
Kadının ellerinde
Ah o çılgın renkler
Kadının gözlerinde
Soldukça kadın daha da esmer

DUVARA
ASTIĞIM

Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş
Sersem
Ben seni beklerken ölmem ki
Beklersem

KALAN

Bir şey kaldı gecelerden birinde
Senden
Öncesinde bilinmemiş birşey
Silinmez bir ses gibi giden
Kelimelerden büyük, kelimelerin içinde
Bir şey kaldı senden
Yaşamaların arasında kaçamaklı

Veriliş rengi başka, alınış rengi başka
Söylemeye vakit kalmadan
Dudakların altına bırakılmış bir şey
Karanlıkların tam ortasında bir kırmızı nokta
Gözlerce pırıl pırıl, ellerce saklı

Bir şey kaldı, bir denizin kıyısında senden
Bakışlarla yüklü, söylemelerle sessiz
Seninle dolu, seninle sensiz bir şey
Arandıkça bulunmamış yıllar yılı
Bulundukça aramaklı

ÇAĞRI BALLADI

İçimiz dışımıza kolay yansır
Saklasak saklamasak
Önyargılardan uzak
Eğilip içimize baksak
Dışımız içimize yansımıyorsa
Bir şey var ya da yoktur
İkimizden birinde
Biri öbürünü ısıtmıyorsa
Bir de içimize baksak

Belki derinde taa derinde
Sen benim yerimde
Ben senin yerinde
Unutulmuş olabiliriz
Birbirimizi uyandırsak
Desek birbirimize
Haydi kalk
Gidelim yerlerimize
Belki birbirimizi bulabiliriz

PERSPECTIF

Senin içine girdiğim zaman
Dışımda kalıyorsun
Senin dışından sana bakınca
İçime sığmıyorsun

06-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Özdemir Asaf Kimdir? Özdemir Asaf Hayatı, Özdemir Asaf Biyografisi Özdemİr Asaf Kimdir? Özdemir Asaf Hayatı, Özdemir Asaf Biyografisi 11 Haziran 1923’te Ankara’da doğdu 28 Ocak 1981’de İstanbul’da öldü Asıl adı Halit Özdemir Arun İlk öğretiminin bir bölümünü Galatasaray Lisesi’nde yaptı1942'de Kabataş Erkek Lisesi'nden mezun oldu İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi ve İktisat Fakültesi Gazetecilik Enstitüsü'ndeki öğrenimini yarım bıraktı Bir süre sigortacılıkla uğraştı Zaman ve Tanin gazetelerinde çevirmen olarak çalıştı 1950’de İstanbul'da Sanat Basımevi’ni kurarak yayıncılığa başladı, kendi şiir kitaplarını bastı 1955’te Yuvarlak Masa Yayınları’nı kurdu İlk şiirleri "Servet-i Fünun Uyanış" dergisinde yayınlandı çeşitli dergilerle, Vatan gazetesinin sanat sayfalarında çıkan şiirleriyle tanındı Özgün ve etkileyici bir dil kullandığı şiirlerinde "ikinci kişi" sorununu ele aldı İkinci kişiye bağlılığını çeşitli yönlerden inceledi, kendi davranışlarını soyutlama yoluyla bir düşünce düzeyine yükselterek çözümlemeye çalıştı Özellikle son dönem şiirlerinde dize sayısını azaltarak duygu ve zeka pırıltılarının kaynaştığı kısa şiirler yazdı Şiirlerinin bir bölümünde toplumla, yaşadığı çağla ve kendisiyle hesaplaşmasının buruk öfkesi gözlemlenir Bu yaklaşımla yeni taşlama biçimleri üreterek hiciv şiirinin öğelerini ustaca kullandı İnsan ilişkilerinin toplumsal ve bireysel düzlemlerdeki çelişkilerini "sen-ben" ikileminde yansıttı Şiirlerinde çok sık kullandığı sevgi, ayrılık, ölüm temaları, son şiirlerinde yerlerini kaçış, umutsuzluk ve tedirginliğe bıraktı ESERLERİ ŞİİR: Dünya Kaçtı Gözüme (1955) Sen Sen Sen (1956) Bir Kapı Önünde (1957) Yumuşaklıklar Değil (1962) To Go To (1964, Yıldız Moran'ın İngilizce'ye çevirdiği şiirler) Nasılsın (1970) Çiçekleri Yemeyin (1975) Yalnızlık Paylaşılmaz (1978) Benden Sonra Mutluluk (1984, ölümünden sonra) DENEME-ÖYKÜ: Yuvarlağın Köşeleri 1 (Etika) (1961) Yuvarlağın Köşeleri 2 (Etika) (1986) Dün Yağmur Yağacak (Öykü) (1987) Özdemir Asafça (Deneme) (1988) KELİMELER KELİMELER Yarıda kalmış aşklarının hesapları içinde Denizlere açıldı içimizden biri Niçin gittiğini söylemeden Doyulmamış arzularla doluydu yelkenleri Yıpranmış kelimelerin verdiği güvenden Bulacak sanıyordu yenilikleri Her an yeni bir su vardı Her yeni suda bir yeni anı Deniz, dalgalarıyla gösteriyordu dışından Yaşananla düşünülenler arasındaki farkı Bitmiyordu köpüklerle renkler Bir başka damlada, bır başka ışıkta başlamadan Gözlerin önünde bir oyun, ardında bir oyun Dışında ne varsa yeni, ne varsa gerçek Yeni manzaralarla gelen yeni duygular Hani, eski kelimelerle olmasa İnsanın ömrünce devam edecek Gözlerinin önünde bir oyun, ardında bir oyun Anladı, ölmekle yaşamanın birleştiği noktada Yeni rüzgarlarla esen yeni korkulara Yeniliklerini bağışlamayan kelimelerin Nasıl düşman sığınaklar halinde direndiğini Anladı, bütün olmuşlarla olanların Ve bütün olacakların O kelimelerin içinde Kendisine varmadan eskidiğini ÖNGÖRÜ Yazıklar olsun hepimize Bana da alışacaksınız Bana bile Alış-verişlerimiz gömülecek Alışkanlıklarımızın içine Sevgilerimiz yenilenmeyecek Azalacak kavgalarımız Sonunda ben Kupkuru bir ölçü Ben bile AŞK ŞARKISI Ellerini ver öpeceğim Binlerce el içindeyim Şu beyaz çizgilerden gideceğim Ellerini ver, ver ellerini Seni öldüreceğim Gözlerinden gireceğim İçinde yer edeceğim Sana oradan sesleneceğim Ellerini ver, ver ellerini Seni öldüreceğim ÇIRILÇIPLAK Küstahlığımı nezaketim götürdü Sadece kendime bakakaldım Kararsızlık bir an sürdü Gizlenen insanların ortasında ben kaldım Çırılçıplak Selamımı tanıdıklar götürdü Saygı bekleyince alçaldım Kararsızlık bir an sürdü Kendini beğenmişlerin ortasında ben kaldım Çırılçıplak Ağlamayı ölenler götürdü Kendimi ölmez sanınca ufaldım Kararsızlık bir an sürdü Ölülerle dirilerin ortasında ben kaldım Çırılçıplak Sonsuzluğu ufuklar götürdü Yarattığım dünyaların içinde daraldım Kararsızlık bir an sürdü Başlangıçla bitiş ortasında ben kaldım Çırılçıplak Aydınlığı bulutlar götürdü Yıldızlara doğru yol aldım Kararsızlık bir an sürdü Varanlarla duranların ortasında ben kaldım Çırılçıplak YAPMA ÇİÇEKLER Çırılçıplak bir kadın İniyor güzellik dağlarının Esmer akşamlarından Yalnızlığının ve yalanlarının Karanlık uykusuzluklarına Ellerinde yapma çiçekler Çiçekler yalana ve ölüme yakın Kadının sakladıklarının Günlere gecelere bölünmüş Üşünmüşlüğü Bakın Sizlerle Yapma çiçeklerle örtülmüş Yapma çiçekler Kadını kırmayın, rahat bırakın Yapma çiçekler Solan renkleriyle ellerinde kadının Bunu bilmeyecekler Yapma çiçeklerin renkleri soluyor Kadının ellerinde Ah o çılgın renkler Kadının gözlerinde Soldukça kadın daha da esmer DUVARA ASTIĞIM Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş Sersem Ben seni beklerken ölmem ki Beklersem KALAN Bir şey kaldı gecelerden birinde Senden Öncesinde bilinmemiş birşey Silinmez bir ses gibi giden Kelimelerden büyük, kelimelerin içinde Bir şey kaldı senden Yaşamaların arasında kaçamaklı Veriliş rengi başka, alınış rengi başka Söylemeye vakit kalmadan Dudakların altına bırakılmış bir şey Karanlıkların tam ortasında bir kırmızı nokta Gözlerce pırıl pırıl, ellerce saklı Bir şey kaldı, bir denizin kıyısında senden Bakışlarla yüklü, söylemelerle sessiz Seninle dolu, seninle sensiz bir şey Arandıkça bulunmamış yıllar yılı Bulundukça aramaklı ÇAĞRI BALLADI İçimiz dışımıza kolay yansır Saklasak saklamasak Önyargılardan uzak Eğilip içimize baksak Dışımız içimize yansımıyorsa Bir şey var ya da yoktur İkimizden birinde Biri öbürünü ısıtmıyorsa Bir de içimize baksak Belki derinde taa derinde Sen benim yerimde Ben senin yerinde Unutulmuş olabiliriz Birbirimizi uyandırsak Desek birbirimize Haydi kalk Gidelim yerlerimize Belki birbirimizi bulabiliriz PERSPECTIF Senin içine girdiğim zaman Dışımda kalıyorsun Senin dışından sana bakınca İçime sığmıyorsun