ABDULLAH ORAL - biyografi ve Şiirleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-24-2012

GENÇ ADAM

Zulüm bayraklarına küfrettiğimiz çağdı
Aylardan ağustos fındık zamanı
Nehir yataklarını kapatmış dallar
Şırıl şırıl akıyordu değirmen derede sular

Akşamın süzülen bakışına
Dalıp dalıp gidiyor kara deniz dağları
Koynunda kurdu kuşu ve insanı uyutarak

Gecenin ılıman esintisiyle
Yatağında uyandı genç adam
Yüreği yoklayan
O Tatlı ürpertinin ateş inde idi bedeni

Gülümseyerek bakıyor göğe
Dolunay düşmüş saçlarına
Gökyüzü aynı içtenlikle
Gülücükler yolluyordu ona
Göz kamaştıran yıldızlarıyla

Rüzgar güneşi bekliyor
Uyandırmak ,için kuşları
Yürekte kıvılcımlanan ateşin ışığıyla
Yürüyor dağlara doğru genç adam
Silahının çıplak yansımasıyla
Aydınlanır iken gözleri
Tütün düştü aklına

Bir sarma çıkardı tabakasından
Götürdü dudaklarına
Vuruldu ilk nefeste
Boylu boyunca düştü
Ayaklarını öpen toprağın üstüne

Bir eli tetikte ,bir eli göksünde dağların
Usulca dayadı dipçiği toprağa
Yanık bir tebessümle
Kalkmak istedi ayağa

Beklenmedik bir şeydi
Ateşlenen barutun sesi
Ama habercisiydi kahpeliğin

Kaçıncı kıyımıydı rüzgarın
Kaçıncı talanıydı gelinciğin
Çiğdemin menekşenin nergis in

Karadeniz dağlarında
katli vacipti kardeşliğin

Çınarlar uzandı sonsuza doğru
Ustalıkla çaldı sazını fındık dalları
Kızılağaç cırtlak sesiyle katıldı koroya
Yakamoz karaltılı sesiyle
Türkülerimi mırıldanıyordu rüzgar

Taşıdığı yürekten hoşnut genç adam
Yine gülümseyerek bakıyor dolunaya
Nefesinin serinliği üşütmüştü geceyi
Başını koymuş göksüne dağların
Kanını emziriyordu toprağa……

Toprak rahat ve sıcak
Uyuyor gerilla kanlar içinde
Dudaklarında izi kalmış son gülüşün
Gözlerinin akıyla bakıyor
Mavisine gökyüzünün

Çiçekleri kuşatan
Ölüm kokusunda buldular
Dağlara gömdüler umut güllerini
Şimdi sokaklar yürürken
Büyür yayılır çiçeklerin kokusu

Ünye 1982

06-24-2012	#9
Prof. Dr. Sinsi	ABDULLAH ORAL - biyografi ve Şiirleri GENÇ ADAM Zulüm bayraklarına küfrettiğimiz çağdı Aylardan ağustos fındık zamanı Nehir yataklarını kapatmış dallar Şırıl şırıl akıyordu değirmen derede sular Akşamın süzülen bakışına Dalıp dalıp gidiyor kara deniz dağları Koynunda kurdu kuşu ve insanı uyutarak Gecenin ılıman esintisiyle Yatağında uyandı genç adam Yüreği yoklayan O Tatlı ürpertinin ateş inde idi bedeni Gülümseyerek bakıyor göğe Dolunay düşmüş saçlarına Gökyüzü aynı içtenlikle Gülücükler yolluyordu ona Göz kamaştıran yıldızlarıyla Rüzgar güneşi bekliyor Uyandırmak ,için kuşları Yürekte kıvılcımlanan ateşin ışığıyla Yürüyor dağlara doğru genç adam Silahının çıplak yansımasıyla Aydınlanır iken gözleri Tütün düştü aklına Bir sarma çıkardı tabakasından Götürdü dudaklarına Vuruldu ilk nefeste Boylu boyunca düştü Ayaklarını öpen toprağın üstüne Bir eli tetikte ,bir eli göksünde dağların Usulca dayadı dipçiği toprağa Yanık bir tebessümle Kalkmak istedi ayağa Beklenmedik bir şeydi Ateşlenen barutun sesi Ama habercisiydi kahpeliğin Kaçıncı kıyımıydı rüzgarın Kaçıncı talanıydı gelinciğin Çiğdemin menekşenin nergis in Karadeniz dağlarında katli vacipti kardeşliğin Çınarlar uzandı sonsuza doğru Ustalıkla çaldı sazını fındık dalları Kızılağaç cırtlak sesiyle katıldı koroya Yakamoz karaltılı sesiyle Türkülerimi mırıldanıyordu rüzgar Taşıdığı yürekten hoşnut genç adam Yine gülümseyerek bakıyor dolunaya Nefesinin serinliği üşütmüştü geceyi Başını koymuş göksüne dağların Kanını emziriyordu toprağa…… Toprak rahat ve sıcak Uyuyor gerilla kanlar içinde Dudaklarında izi kalmış son gülüşün Gözlerinin akıyla bakıyor Mavisine gökyüzünün Çiçekleri kuşatan Ölüm kokusunda buldular Dağlara gömdüler umut güllerini Şimdi sokaklar yürürken Büyür yayılır çiçeklerin kokusu Ünye 1982