Salah Birsel Kimdir – Salah Birselin Hayatı

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-24-2012

Salah Birsel Kimdir

1919′da Balıkesir’in Bandırma ilçesinde doğdu

Ortaöğrenimini İzmir’de Saint Joseph Fransız Okulu ve İzmir Erkek Lisesi’nde tamamladı

İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ne girdi

2 yıl sonra aynı üniversitenin Edebiyat Fakültesi Felsefe bölümüne geçti, 1948′de mezun oldu

İlk şiirleri 1937′de “Gündüz” dergisinde yayınlandı

1940-1950 arasında “İnkılapçı Gençlik”, “Sokak”, “İnsan”, “Seçilmiş Hikayeler” gibi dergiler şiirlerine yer verdi

“Yenilik”, “İnsan”, “Sokak” ve “Nokta” dergilerinin yayını çalışmalarına katıldı

Şiirleri öncelikle zekaya, ince alaya dayanan yergi ağırlıklı şiirler

Garip ve İkinci Yeni akımlarını kendine göre yorumlayarak uzaktan izledi

Şiirlerinde halk şiirine yaklaşan bir söyleyiş yöntemine ulaştı

Yalın üslubu, hoşgörülü konu seçimleri ve ince alaylı yaklaşımıyla, kendine özgü farklı bir yerde bulundu

Asıl ününü 1970′lerde peş peşe yayınlanan “denemelerle” kazandı

Günlük konuşma dilinde pek az bilinen sözcük ve deyimlerden başka, kendi yarattığı ilginç deyişleri de sıkça kullandığı ve anlatımına egemen kıldığı alaycı tavrıyla bu denemelerde özgün bir üslup yarattı

“Salâh Bey Tarihi”ni oluşturan “Kahveler Kitabı”, “Ah Beyoğlu, Vah Beyoğlu”, “Boğaziçi Şıngır Mıngır”, “Sergüzeşt-i Nono Bey”, “Elmas Boğaziçi” ve “İstanbul-Paris” kitaplarında, geçmişin İstanbul kahvelerini, Beyoğlu ve Boğaziçi’nin sanat çevrelerini anlattı

1990′larda büyük bir coşkuyla tekrar şiire döndü

İroni ve humor özellikleri taşıyan şiirleriyle modern şiirimizi tema ve dil bakımından demokratlaştırdı, geliştirdi

10 Mart 1999 yılında İstanbul’da yaşamını yitirdi

Siir:

Dünya İşleri (1947) Hacivat’ın karısı (1955) Ases (1960) Kikirikname (1961)

Haydar Haydar (1972) Köçekçeler (1981) Bütün Şiirleri (1986) Varduman (1993)

Yalelli (1994) İnce Donanma (1995) Rumba da Rumba (1995) Yaşama Sevinci (1995)

Çarleston (1995) Baş ve Ayak (1997) Sevdim Seni Ey İnsan (1997)

DENEME, ELEŞTİRİ, GÜNLÜK:

Şiirin İlkeleri (1952) Günlük (1955) Sev Beni Sev (1957) Kendimle Konuşmalar (1969)

Şiir ve Cinayet (1975) Kahveler Kitabı (1975) A Beyoğlu Vah Beyoğlu (1976)

Kuşları Örtünmek (1976) Kurutulmuş Felsefe Bahçesi (1979)

Boğaziçi Şıngır Mıngır (1980)

Halley Kimi Kurtarır (1981) Paf ve Puf (1981) Hacivat Günlüğü (1982)

Sergüzeşt-i Nono Bey ve Elmas Boğaziçi (1982) Amerikalı Tolstoy (1983)

İstanbul-Paris (1983) Bir Zavallı Sarı At (1985) Yapıştırma Bıyık (1985)

Şişedeki Zenci (1986) Asansör (1987) Kediler (1988) Aynalar Günlüğü (1988)

Seyirci Sahneye Çıkıyor (1989)

Bay Sessizlik (1990) Nezleli Karga (1991) Yaşlılık Günlüğü (1992)

Gandhi ya da Hint Kirazının Gölgesinde (1993) Gece Mavisi (1994)

Papağanname (1995) Yanlış Parmak (1996)

ROMAN:

Dört Köşeli İnsan (1961)

ALINTIDIR

06-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Salah Birsel Kimdir – Salah Birselin Hayatı Salah Birsel Kimdir 1919′da Balıkesir’in Bandırma ilçesinde doğdu Ortaöğrenimini İzmir’de Saint Joseph Fransız Okulu ve İzmir Erkek Lisesi’nde tamamladı İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ne girdi 2 yıl sonra aynı üniversitenin Edebiyat Fakültesi Felsefe bölümüne geçti, 1948′de mezun oldu İlk şiirleri 1937′de “Gündüz” dergisinde yayınlandı 1940-1950 arasında “İnkılapçı Gençlik”, “Sokak”, “İnsan”, “Seçilmiş Hikayeler” gibi dergiler şiirlerine yer verdi “Yenilik”, “İnsan”, “Sokak” ve “Nokta” dergilerinin yayını çalışmalarına katıldı Şiirleri öncelikle zekaya, ince alaya dayanan yergi ağırlıklı şiirler Garip ve İkinci Yeni akımlarını kendine göre yorumlayarak uzaktan izledi Şiirlerinde halk şiirine yaklaşan bir söyleyiş yöntemine ulaştı Yalın üslubu, hoşgörülü konu seçimleri ve ince alaylı yaklaşımıyla, kendine özgü farklı bir yerde bulundu Asıl ününü 1970′lerde peş peşe yayınlanan “denemelerle” kazandı Günlük konuşma dilinde pek az bilinen sözcük ve deyimlerden başka, kendi yarattığı ilginç deyişleri de sıkça kullandığı ve anlatımına egemen kıldığı alaycı tavrıyla bu denemelerde özgün bir üslup yarattı “Salâh Bey Tarihi”ni oluşturan “Kahveler Kitabı”, “Ah Beyoğlu, Vah Beyoğlu”, “Boğaziçi Şıngır Mıngır”, “Sergüzeşt-i Nono Bey”, “Elmas Boğaziçi” ve “İstanbul-Paris” kitaplarında, geçmişin İstanbul kahvelerini, Beyoğlu ve Boğaziçi’nin sanat çevrelerini anlattı 1990′larda büyük bir coşkuyla tekrar şiire döndü İroni ve humor özellikleri taşıyan şiirleriyle modern şiirimizi tema ve dil bakımından demokratlaştırdı, geliştirdi 10 Mart 1999 yılında İstanbul’da yaşamını yitirdi Siir: Dünya İşleri (1947) Hacivat’ın karısı (1955) Ases (1960) Kikirikname (1961) Haydar Haydar (1972) Köçekçeler (1981) Bütün Şiirleri (1986) Varduman (1993) Yalelli (1994) İnce Donanma (1995) Rumba da Rumba (1995) Yaşama Sevinci (1995) Çarleston (1995) Baş ve Ayak (1997) Sevdim Seni Ey İnsan (1997) DENEME, ELEŞTİRİ, GÜNLÜK: Şiirin İlkeleri (1952) Günlük (1955) Sev Beni Sev (1957) Kendimle Konuşmalar (1969) Şiir ve Cinayet (1975) Kahveler Kitabı (1975) A Beyoğlu Vah Beyoğlu (1976) Kuşları Örtünmek (1976) Kurutulmuş Felsefe Bahçesi (1979) Boğaziçi Şıngır Mıngır (1980) Halley Kimi Kurtarır (1981) Paf ve Puf (1981) Hacivat Günlüğü (1982) Sergüzeşt-i Nono Bey ve Elmas Boğaziçi (1982) Amerikalı Tolstoy (1983) İstanbul-Paris (1983) Bir Zavallı Sarı At (1985) Yapıştırma Bıyık (1985) Şişedeki Zenci (1986) Asansör (1987) Kediler (1988) Aynalar Günlüğü (1988) Seyirci Sahneye Çıkıyor (1989) Bay Sessizlik (1990) Nezleli Karga (1991) Yaşlılık Günlüğü (1992) Gandhi ya da Hint Kirazının Gölgesinde (1993) Gece Mavisi (1994) Papağanname (1995) Yanlış Parmak (1996) ROMAN: Dört Köşeli İnsan (1961) ALINTIDIR