Tümceler

'Ne garip bir oyuncak şu insan! Yürür, konuşur ve acı çeker 70 kilodur Kendisine ve çevresine ait hiçbir şey bilmez Bir nevi ıstırap makinesi İplerini başkaları çeker Hantal ve şapşal bir robot Neye sevinir bilinmez Sınırsız olan hayalleri ve acı kabiliyeti Etten bir kafes ve aciz içinde kıvranan bir ruh Vücut araba, akıl arabacı Ama gözleri bağlı arabacının, arabaya hükmeden, atlar Buda haklı: Varolmak için yok olmak lazım, parça bütüne kavuşacak ki hasret dinsin Bütün musiki, bütün şiir, bütün aşk, bu bir çuval kemik, bu asi ten, bu aptalca endişeler ne olacak? Ne olacağını bilen var mı? Kader hep oynayamayacağı roller yükler insana ve ıslıklar Alkışlar sahtekarların