Beklenmeyen Sonlar

Aşk


Dün gece uyuyamadımSeni düşündüm yine sabaha karşı oluyor,dışarıya
bakıyorumgüneş tüm güzelliğiyle güne merhaba diyorbakıyorum
güneşeinceliyorum onuteni tıpkı seninki gibi parlaktıpkı senin gibi
aydınlatıyor o da hayatımı ve içimi…çok benziyorsunuz aslındaikinizde çok
güzelsiniz,mükemmel ,hatta kusursuzetrafıma bakıyorumgözlerim seni
arıyoröyle alışmışım ki sana sensizliğine katlanamıyorum bileöyle ölümüne
sevmişim ki seni yokluğuna alışamayacak kadarben yapamıyorum sensizaramız
açıkbiliyorum ben sensizlikten perişan olurken burada,sen orada bensizliği
umursamıyorsunhani ufukta bazen çok güzel senin çok beğendiğin bir ada yada
bir dağ görürsünulaşmak istersin onavarlığını bilirsingörürsün o yeri ama
ulaşamazsınişte bende şu anda aynı duyguları yaşıyorum içimdetutamadığın
her yağmur damlası kadar seviyorum senimartının kanat çırpışı gibi
seviyorumsenin gibi seviyorum seniözlemim epey fazla ölçemiyorumkapıldım
bir kere kalbimin bahtınagidiyorum ama nereye?dostum denize mi?yoksa dert
yandığım dağlara mı?yoksa keşfedilmemiş yerlere mi? Ben işte bu sorularla
cebelleşiyorum kendi içimdeaslında cevabını buldumnereye mi gidiyorum?
Cevap kolaysana geliyorumbeni istemediğin halde…ve seni son bir kez daha
görmek istiyorum gitmeden önceokşamak istiyorum saçlarına bir kez
dahagözlerimle gözlerine deymek istiyorumyüzüne karşı “seni seviyorum”
diyebilecek kadar cesaretli olmak istiyorumgöz yaşlarımla ıslattığım bu
kağıda içimi döküyorum son bir kez daha bakıyorum resimlerinebu satırlarda
kendimi, resimlerimizde geçmişimi buluyorum son bir kez daha söylemek
istediğim şeyi söylüyorum: ”seni seviyorum”istersen atarsın bu
kağıdı,istersen gömersin,istersen saklarsın…neye yarar?ne fark eder? Ne
istersen onu yap beni ilgilendirmezgidiyorum çünkü ben anla artık,gidiyorum
küçük umarım bir gün seni ne kadar çok sevdiğimi anlarsın…