Söylemediklerimi İşit Lütfen!

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-23-2012

Söylenmesi gereken sihirli cümleleri çoktan tükettim

Söylemediklerimi İşit Lütfen!
Kalmadı artık açığa vurmuş kelimelerin mahremiyeti

Miladı çoktan geçti, özlemlere sığınan aciz satırlarım

Artık uyarlanamıyor hiç bir nakaratta şarkıların rivayeti üstüne

Zaman önleyemiyor gecenin ağır aksak saatlerinde sensizliğin verdiği mağlubiyeti

Ve hiçbir mana anlatamıyor, gözlerimde senli biten mimiklerimin yarım kalan öyküsünü

Bir kibrit çöpü yakıp üzerine senli tüm hatıraları yaktım

Artık, acılar satın aldı bende bıraktığın boşluğu
Hücrelerimde son dokunuşlarından kalan tüm sezgileri kurumaya bıraktım

Keşkelerimi takas ettim yalnızlığıma, düşlerimden bile aşkla başlayan bütün teorileri kaldırdım

Artık ayaklarım beni taşımayacak hüzün kokan şafaklara
Ellerim uzanmayacak maskenin ardında beliren sahte gamzene

Gözlerim belki de ilk kez yorumsuz kalacak aşk kokan tüm bakışlarına

Biliyorum hiçbir şey eskisi gibi olmayacak senden sonra
Ne göğsümde çırpınıp duran kalp atışlarım salacak kendini gecenin bir yarısı yollara

Ne de kırmızıya kesilen suretimin aynasında beliren manaları okuyabileceksin bir daha

Yüreğimde on dört yaşın zemheri çoşkusu olsa da
Sönmüş bir volkanın dibine vuran ölüm sessizliğine tanık olacaksın karşımda

Artık her şey uzak bana, aşk çok uzak,senin kadar uzak

Belki de hayata dair yeni filizler bekleyeceğim umutlarımı besleyecek

Yeniden uçurumların kenarında gül kokusu çekecek tenimin ağrıyan yanları

Arşınlayacağım belki defalarca, acıyla bastığım toprağının silinmeyen izlerini

Sana benzeyen bir yağmurda ıslanacağım yine iliklerime kadar

ve yine unutmak için çırpınacağım yıllarca

Aşk acısı bağışıklık kazanır mı,aldığı yaralardan

gönül uslanır mı yeniden sevmelere

cevabı ağır kalır

Bi-le-mez-sin…

06-23-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Söylemediklerimi İşit Lütfen! Söylenmesi gereken sihirli cümleleri çoktan tükettim Söylemediklerimi İşit Lütfen! Kalmadı artık açığa vurmuş kelimelerin mahremiyeti Miladı çoktan geçti, özlemlere sığınan aciz satırlarım Artık uyarlanamıyor hiç bir nakaratta şarkıların rivayeti üstüne Zaman önleyemiyor gecenin ağır aksak saatlerinde sensizliğin verdiği mağlubiyeti Ve hiçbir mana anlatamıyor, gözlerimde senli biten mimiklerimin yarım kalan öyküsünü Bir kibrit çöpü yakıp üzerine senli tüm hatıraları yaktım Artık, acılar satın aldı bende bıraktığın boşluğu Hücrelerimde son dokunuşlarından kalan tüm sezgileri kurumaya bıraktım Keşkelerimi takas ettim yalnızlığıma, düşlerimden bile aşkla başlayan bütün teorileri kaldırdım Artık ayaklarım beni taşımayacak hüzün kokan şafaklara Ellerim uzanmayacak maskenin ardında beliren sahte gamzene Gözlerim belki de ilk kez yorumsuz kalacak aşk kokan tüm bakışlarına Biliyorum hiçbir şey eskisi gibi olmayacak senden sonra Ne göğsümde çırpınıp duran kalp atışlarım salacak kendini gecenin bir yarısı yollara Ne de kırmızıya kesilen suretimin aynasında beliren manaları okuyabileceksin bir daha Yüreğimde on dört yaşın zemheri çoşkusu olsa da Sönmüş bir volkanın dibine vuran ölüm sessizliğine tanık olacaksın karşımda Artık her şey uzak bana, aşk çok uzak,senin kadar uzak Belki de hayata dair yeni filizler bekleyeceğim umutlarımı besleyecek Yeniden uçurumların kenarında gül kokusu çekecek tenimin ağrıyan yanları Arşınlayacağım belki defalarca, acıyla bastığım toprağının silinmeyen izlerini Sana benzeyen bir yağmurda ıslanacağım yine iliklerime kadar ve yine unutmak için çırpınacağım yıllarca Aşk acısı bağışıklık kazanır mı,aldığı yaralardangönül uslanır mı yeniden sevmelerecevabı ağır kalır Bi-le-mez-sin…