Annem! Bu Gece Yüreğine Sığınabilir miyim

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-23-2012

Anneciğim!
Evlatlar vardır başarılarını, zaferlerini yazarlar
Sana yazacak bir başarım, bir ödülüm yok anne
Keşke olsaydı da, seni sevindirebilseydim
Keşke, benim de anneme yazacak, anlatacakbaşarılarım olsaydı
Ama yok anne

Sevdiğin, okşadığın saçlarıma aklar düştü anne
İlk evvel saçlarım hayat mücadelesinde yenildi
Düşmanlarım hep benden güçlü oldu anne
Onların tahta kılıçları benim çelikten kılıcımı paramparça etti

Onlar beni yenmek için ne

senaryolar yazdı, ne iftiralar attılar

Ben, ‘masumum’ bile diyemedim

Düşmanlarıma hep yenildim anne

Ve ne yazık ki, dostlarıma da Dostlarım da beni hep yendi

Ben onları dost bilirken onlar beni meydanlarda tuş ettiler

Arkamda hep bir hançer yarası oldu anne

Senin anlayacağın

dostlarım beni düşmanlarımdan daha beter etti!

Kahkahayı unuttum, tebessümle dost oldum

Yüzümde acı bir tebessüm var şimdi

Bahtıma yenildim anne!

Çocukluk yıllarımın özlemiyle seni aradım anne

Senden daha şefkatlisini,

daha merhametlisini bulamayacağımı bilerek
Her şey küçükken güzelmiş anne
Şimd

büyüdüm ve yenilmeyi öğrendim anne

Gülü çok sevdim hele alını, pembesini

Bahtıma hep beyazı düştü anne

O çok sevdiğim güllerin, dikenlerine yenildim anne

Açlığa-tokluğa, hastalığa-sağlığa, dosta-düşmana

Hepsine ama hepsine yenildim

Senin anlayacağın

hayata yenildim anne

Yenildim

06-23-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Annem! Bu Gece Yüreğine Sığınabilir miyim Anneciğim! Evlatlar vardır başarılarını, zaferlerini yazarlar Sana yazacak bir başarım, bir ödülüm yok anne Keşke olsaydı da, seni sevindirebilseydim Keşke, benim de anneme yazacak, anlatacakbaşarılarım olsaydı Ama yok anne Sevdiğin, okşadığın saçlarıma aklar düştü anne İlk evvel saçlarım hayat mücadelesinde yenildi Düşmanlarım hep benden güçlü oldu anne Onların tahta kılıçları benim çelikten kılıcımı paramparça etti Onlar beni yenmek için ne senaryolar yazdı, ne iftiralar attılar Ben, ‘masumum’ bile diyemedim Düşmanlarıma hep yenildim anne Ve ne yazık ki, dostlarıma da Dostlarım da beni hep yendi Ben onları dost bilirken onlar beni meydanlarda tuş ettiler Arkamda hep bir hançer yarası oldu anne Senin anlayacağın dostlarım beni düşmanlarımdan daha beter etti! Kahkahayı unuttum, tebessümle dost oldum Yüzümde acı bir tebessüm var şimdi Bahtıma yenildim anne! Çocukluk yıllarımın özlemiyle seni aradım anne Senden daha şefkatlisini, daha merhametlisini bulamayacağımı bilerek Her şey küçükken güzelmiş anne Şimd büyüdüm ve yenilmeyi öğrendim anne Gülü çok sevdim hele alını, pembesini Bahtıma hep beyazı düştü anne O çok sevdiğim güllerin, dikenlerine yenildim anne Açlığa-tokluğa, hastalığa-sağlığa, dosta-düşmana Hepsine ama hepsine yenildim Senin anlayacağın hayata yenildim anne Yenildim