Suçlu Çocuklar ve Çocuk Mahkemeleri...

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-23-2012

II

Bölüm:
ERKEN ÇOCUKSAL DÖNEMDE VİCDANIN GELİŞTİRİLMESİ VE EĞİTİMİ

Çocuklarda mülkiyet duygusunun gelişmesi ile etrafındaki eşyalara vermiş olduğu zararlardan dolayı cezalandırılacağı korkusu da ortaya çıkar

Burada dikkat edilmesi gereken önemli bir husus cezanın çocuğun kendisini sevdiğine inandığı bir kişi tarafından verilmesinin gerekliliğidir

Çocuktaki ceza korkusu kendinin işlediği bir suçun yerine cezası daha az olacak başka bir suçu işlemiş gibi göstermesine neden olabilir

Böylece anne ve babasından az ceza güvencesi almaya çalıştığı görülür

Suçu ortaya çıkınca ama şu suçum böyle aza verdiniz diyerek kendini savunur

Bir çocuk kırdığı meyve kabından dolayı ceza alacağını bildiğinden önemsiz ve kullanılmayan bir tabağı kırmış gibi annesinden özür diliyor

Annesinin “önemi yok” diye cevap vermesi vicdanındaki korkuyu dindiremediği için bir kez de babasından özür diler

Ondan da aynı cevabı alır

Kısa bir süre sonra meyve kabının kırıldığı ortaya çıkar ve kıracak tek kişininde evin tek çocuğu olan küçüğe sorulunca alınan cevap “ama siz önemi yok dediniz” olmuştur

Aslında bu çocukların gerçek ile hayal arasında bir düşünce gücünden kaynaklanıyor

Erişkinler ise gerçek olayları saptayıp iç dünyalarına aktarmakla yetinirler

Çocuklar her, zaman işledikleri suçu hafifmiş gibi göstermeye çalışmazlar

Bazen bunun yerine suçun yansıtımı yani başka biri yapmış gibi gösterme yolunu seçerler

Küçük çocuğun şekerlikteki şekerleri aşırıp sonrada kuşun üzerine atarak cezalandırması buna bir örnektir

Eskiden Yahudiler işledikleri suçları bir keçinin üzerine yıkar ve günah keçisi diye adlandırılan hayvanı dinsel bir seramoniye uyarak kovalayıp ya çöle terk eder ya da bir kayalıktan aşağıya yuvarlanıp ölmesini sağlarlarmış

Böylece Yehova´nın gazabından kendilerini kurtardıklarına inanırlarmış

Demek ki çocuk cezasını çekmediği kötü eylem sonucunda suçu işlemeden öncekine nazaran daha kötü olabilir

Suç bir sevginin yitirilmesine neden olacaksa çocuk bir ön cezalandırıcı yoluna giderek bu sevgiyi kaybetmemeye çalışır

Nasıl mı? Annesinden izinsiz aldığı sosisleri yiyen çocuk, bu yaptığının fark edilmesi sonucu hem annesinin sevgisini kaybedecek hem de ceza görecektir

Bu durumdaki çocuk annesinin kendisine vereceği cezadan daha ağır bir ceza verir

Koşarken düşerek dizini sıyırır

Annesi hemen koşarak ona şefkatle yaklaşır

Bu fırsatı bilen çocuk “Düşmemi Allah istedi, sos lire izinsiz aldığım için” der

Çocuk böyle yapmakla annesinin sevgisini kaybetmez, hatta yeni sevgi kanıtlarını eline geçirir ve cezadan kurtulur

Çocuklarda sevgi sık sık yön değiştirir

Dünyaya gözlerini açan çocuk ilk olarak annesini hisseder

Biraz büyüyünce annesinden gördüğü sevgiyi babasının araya girerek engelleyeceği endişesine kapılır

Bazen kızar ve babasını istemez

Bazı hallerde bunun terside olabilir

Anne istenmez olur

06-23-2012	#4
Prof. Dr. Sinsi	Suçlu Çocuklar ve Çocuk Mahkemeleri... II Bölüm: ERKEN ÇOCUKSAL DÖNEMDE VİCDANIN GELİŞTİRİLMESİ VE EĞİTİMİ Çocuklarda mülkiyet duygusunun gelişmesi ile etrafındaki eşyalara vermiş olduğu zararlardan dolayı cezalandırılacağı korkusu da ortaya çıkar Burada dikkat edilmesi gereken önemli bir husus cezanın çocuğun kendisini sevdiğine inandığı bir kişi tarafından verilmesinin gerekliliğidir Çocuktaki ceza korkusu kendinin işlediği bir suçun yerine cezası daha az olacak başka bir suçu işlemiş gibi göstermesine neden olabilir Böylece anne ve babasından az ceza güvencesi almaya çalıştığı görülür Suçu ortaya çıkınca ama şu suçum böyle aza verdiniz diyerek kendini savunur Bir çocuk kırdığı meyve kabından dolayı ceza alacağını bildiğinden önemsiz ve kullanılmayan bir tabağı kırmış gibi annesinden özür diliyor Annesinin “önemi yok” diye cevap vermesi vicdanındaki korkuyu dindiremediği için bir kez de babasından özür diler Ondan da aynı cevabı alır Kısa bir süre sonra meyve kabının kırıldığı ortaya çıkar ve kıracak tek kişininde evin tek çocuğu olan küçüğe sorulunca alınan cevap “ama siz önemi yok dediniz” olmuştur Aslında bu çocukların gerçek ile hayal arasında bir düşünce gücünden kaynaklanıyor Erişkinler ise gerçek olayları saptayıp iç dünyalarına aktarmakla yetinirler Çocuklar her, zaman işledikleri suçu hafifmiş gibi göstermeye çalışmazlar Bazen bunun yerine suçun yansıtımı yani başka biri yapmış gibi gösterme yolunu seçerler Küçük çocuğun şekerlikteki şekerleri aşırıp sonrada kuşun üzerine atarak cezalandırması buna bir örnektir Eskiden Yahudiler işledikleri suçları bir keçinin üzerine yıkar ve günah keçisi diye adlandırılan hayvanı dinsel bir seramoniye uyarak kovalayıp ya çöle terk eder ya da bir kayalıktan aşağıya yuvarlanıp ölmesini sağlarlarmış Böylece Yehova´nın gazabından kendilerini kurtardıklarına inanırlarmış Demek ki çocuk cezasını çekmediği kötü eylem sonucunda suçu işlemeden öncekine nazaran daha kötü olabilir Suç bir sevginin yitirilmesine neden olacaksa çocuk bir ön cezalandırıcı yoluna giderek bu sevgiyi kaybetmemeye çalışır Nasıl mı? Annesinden izinsiz aldığı sosisleri yiyen çocuk, bu yaptığının fark edilmesi sonucu hem annesinin sevgisini kaybedecek hem de ceza görecektir Bu durumdaki çocuk annesinin kendisine vereceği cezadan daha ağır bir ceza verir Koşarken düşerek dizini sıyırır Annesi hemen koşarak ona şefkatle yaklaşır Bu fırsatı bilen çocuk “Düşmemi Allah istedi, sos lire izinsiz aldığım için” der Çocuk böyle yapmakla annesinin sevgisini kaybetmez, hatta yeni sevgi kanıtlarını eline geçirir ve cezadan kurtulur Çocuklarda sevgi sık sık yön değiştirir Dünyaya gözlerini açan çocuk ilk olarak annesini hisseder Biraz büyüyünce annesinden gördüğü sevgiyi babasının araya girerek engelleyeceği endişesine kapılır Bazen kızar ve babasını istemez Bazı hallerde bunun terside olabilir Anne istenmez olur