06-22-2012
|
#1
|
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Yalnızlık ve Ben
Yalnızlık en yakın dostumuz oluyor, şu çekilmesi zor hayatta 
İnsan bazen içindeki yalnızlıkla baş başa kalıyor, her ne kadar bunu istemese de
Ve bu yalnızlıktan her defasında farklı dersler alıyor uygulamak ve rahatlamak ümidiyle
Çok şey öğretiyor yalnızlık insana Öğrenmemekte direndiğimiz, anlamak istemediğimiz, bilerek görmediklerimizi gösteriyor, tokat gibi yüzümüze çarpıyor anne şefkati misali güzelim yalnızlık
Ben yalnız değilim
Bir dostum var benim, ömür boyu hiç ayrılmak istemeyeceğim
Bazen varlığını unutsam bile istediğim zaman geri dönebileceğim
Beni seven,
Bana zaman ayıran,
Hiçbir zaman darılmayan,
İstediğim zaman yanımda olabilen,
Sadece benim için yaşayan,
Beni yalnız bırakmayan,
Bana hayatı öğreten yalnızlığım var benim
Ve bu aralar yalnızlıkla yalnız kalmaya o kadar ihtiyacım var ki:( :(
Herkesten, her şeyden uzaklarda, sorumluluk almadan, kimin karnı aç kimin tok diye düşünmeden,
Her gün e-postama bakıp “Cevap gelmiş mi?” Diye hüsrana uğramadan,
Hiç kimseden bir şey beklemeden ve bu yüzden üzülmeden,
Günümü belki de günlerimi geçirmek istiyorum dostum yalnızlık ile
Ve artık istemek istemiyorum
Çok yorulduğumu hissediyorum
Ama hayır!
Vazgeçmek yok!
Bu kadar kolay pes etmek olmaz değil mi?
Motive olmam lazım tekrar
Deşarj olmam lazım tekrar şarj olmak için
Bunun için çok şeye gerek yok Yalnızlığım yeter bana, beni bulmaya…
Seni Seviyorum Yalnızlık
|
|
|
|