Hayatın Cilvesi

Önce kendimizdeki değişikliği fark ederiz Sonra bir şeylerin ters gittiğine iyice kendimizi inandırırız "Hayatın bize bir oyunu bu!" deyip yaşadıklarımızı hayatın bir oyun olarak görür, kendi içimizde ve başkalarının içinde oynatırız
Üstüne üstlük biz o kadar masumuzdur ki; hayat bizi kalleşçe vurmuştur

Ortaklarımızla kavga ederiz; bunun sebebi hayatın bize verdiği farklı imkânlardır Ve aslında hep haklı bizizdir Karşı tarafa hayat her yönden iyi davranırken ona paylaşımcı bir ruh verememiştir

Sevdiklerimizle kavga ederiz; bunun sebebi onların anlayışsız olmalarıdır Aslında hayat onlara en büyük kötülüğü yapmış ve insanlara karşı hoşgörülü olmayı öğretememiştir Buna rağmen biz; bütün hoşgörümüzle onlara kucak açmışızdır

Anne ve babamızla kavga ederiz; bunun sebebi onların çokbilmişlikleridir Şöyle bir baktığımızda onların hiçbir şey bilmediklerine eminizdir Hayat onları hiç geliştirememiştir ve geri kalmalarına neden olmuştur

Çocuklarımızla kavga ederiz; bunun sebebi onların cahillikleridir Ve onlar bizi dinlemedikleri için hep yanlış yaparlar, üstüne üstük bir duygularının olduğunu sanırlar Hayat onları çok kötü kandırarak, onlara yalnız başına bir şey yapabileceklerine dair cesaret vermiştir

Hemcinslerimizle kavga ederiz; bunun sebebi onların aşırı derece kıskançlıklarıdır Kendi ellerindekinin değerini bilmezler bizim elimizdeki, varlığı ile yokluğu belli olmayan birkaç değere göz dikerler Hayat onlara ikiyüzlü davranmış, çok şey vermiş ama elindekiyle yetinmeyi anlatmamış

Derken bir de bakmışız ki yapayalnız kalmışız Ve kendimizdeki değişikliğin ne olduğunu anlarız Bunca güzel huya rağmen �hayatın cilvesiyle� tek başımıza kalmışızdır Ki aslında biz her şeyin en iyisini yaptığımız için bunu hiç mi hiç hak etmemişizdir Ve bu yüzden hayata küserizVe dilimizdeki şarkılarla bunu pekiştiririz: "Hayat sen ne çabuk harcadın beni"