Makaleler

Eğer bir ölüm, bir istifa doğal takvimi değiştirmezse, 20 Ocak 2009'da, George W Bush, koltuğunu çözümü son derece güç birçok sorundan oluşan miras alacak olan (Cumhuriyetçi ya da Demokrat) yeni başkana bırakacak Yeni başkan göreve başladığında, ABD'nin neredeyse kesin olarak hâlâ Irak'ta olacağını söyleyebiliriz Yeni başkan, Nixon'ın, 1969-1973 yıllarındaki yönetiminde olduğu gibi, bu yitirilmiş savaşta, bir yandan Amerika'nın askeri güvenilirliğini en üst düzeyde tutmayı sürdürmeye çalışıp diğer yandan kayıplarını en azda tutmaya çalışacaktır

Amerikan sağı, yeni başkanı, Cumhuriyetçi olsa bile, medyadaki yeni muhafazakârların idealleştireceği Bush'tan daha zayıf olmakla suçlamaktan kaçınmayacaktır Siyasi saldırılardan kurtulma ve dünyaya ABD'nin gücünü gösterme gerekliliği, ABD'nin gelecekteki başkanını, düşmanlarına karşı bu ülkede ya da başka bir yerde bir güç gösterisinden sonra Irak'tan çekilmeye zorlayacaktır ABD, eğer bir zorluk içindeyse, Irak hükümetini ya da bir iç savaş durumunda favorileri olan gücü, askeri açıdan desteklemeyi sürdürecektir ABD'nin Ortadoğu'daki durumu bugünkünden farklı olmayacak Eğer Bush nükleer kapasitesini etkisizleştirmek için İran'a saldırırsa, öngörülemez bir döneme gireceğiz Ancak Akdeniz'den Pakistan'a uzanan bir coğrafyada üç cephede, Irak'ta Sünni milliyetçilere, Afganistan'da Taliban'a, İran'da Şiilere karşı savaşması çok zayıf bir ihtimaldir

ABD İran'a saldırmazsa ve İran teokrasisi başka bir rejimle yer değiştirmezse, yeni başkan nükleer gücü olan bir İran'la anlaşmak zorunda kalacaktır Eğer İran, İsrail'in Ortadoğu'daki atom silahı tekelini yıkarsa nükleer gücün yaygınlaşma riski artacaktır Birçok ülke İran'ı izleyecektir Bazıları ABD'nin Irak'ta uğradığı yıkımın sonuçlarından birinin de, Filistin sorununun kalıcı olarak çözümü konusunda yeni bir Amerikan girişimi olacağı umudunu taşıyor Bence bunun tersi daha muhtemeldir Eğer ABD, Irak ve Afganistan'dan çıkıp gider ve Arap ülkelerinin de dışında kalırsa, Amerikan siyasetçilerinin İsrail'e olan desteklerini dengelemek için -zaten çok zayıf olan- Arap ve Müslüman kamuoylarını kazanmaya yönelik eylemleri daha da azalacaktır Irak'tan pek de muzaffer olmayan bir geri çekilişin daha da kışkırtacağı ABD sağının Arap ve İslam düşmanlığı, ABD ile Avrupa arasındaki gerilimi artıracaktır 21 yüzyılın ikinci on yıllık döneminde Avrupalılar muhafazakâr Cumhuriyetçiler ve bazı liberal Demokratlar tarafından "Eurabian" appeasers [Avrupalı-Arap yatıştırıcılar] olarak muamele görecekler

Amerikan iç siyasetine gelince, Irak Savaşı'ndan uzun süreçte kârlı çıkanlar, bu savaşa karşı çıkan Demokratlar değil, savaşı başlatan ve yitiren Cumhuriyetçiler olacaktır Bu durum ilk bakışta göründüğünden daha az paradoksaldır Irak Savaşı'nın geriye dönük olarak yüceltilmesiyle çok daha dikkatli bir askeri siyaset bir arada görülebilir Powell doktrini -ABD'nin son seçenek olarak birlik göndermesi, bir askeri eylemin ancak çok gerekli olduğunda (ama ezici bir güçle) gerçekleştirilmesi- yeniden gün yüzüne çıkabilir Hiç kuşku yok ki, yakın bir gelecekte, Amerikalıların büyük çaplı askeri harekâtlara girişmeyi reddetmesine yol açacak bir "Irak sendromu" ortaya çıkacaktır


Michael Lind

le Courrier International