İlk Yaşananlar Kaybolan Ömürler

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-22-2012

Bölüm 4: Anılar düştü peşime uyumaz oldum

Kimsenin bilmediği kendisininde unutup yaşamaya devam etmek istediği anılar onu yiyip gitiriyordu

Zordu gerçekten

Bir yalanın ortasında yaşamak çok zorluyordu cesur yüreği

Kurtulmak elindeydi kurtulmadı yada kurtulamadı

Kabullenmeyi seçti

Çözümü kabullenmekte buldu

Ama olmuyordu yapamıyordu yanlız geceler vardı ömrünün sonuna kadar yaşayacağı

Gündüzleri çok zor geçmiyordu, düşünmekten kaçıbiliyordu gündüzleri

Annesi yada babası, onların bir güzel bakışı bir güzel sözü yetiyordu çoğu zaman

Ama o sözler bile dert oluyordu uyuyamıyordu geceleri

Bunlar geçecek gibi değildi

Durum çok açıktı birileri onun duyguları ile oynadı oda istemediği halde başkasının duyguları ile oynuyordu

Bu çok yıpratıyordu onu

Çıkıp bağırmak istiyordu içinde ne varsa

söyleyemediği ne varsa söylemek istiyordu

İçindeki huzursuzluk, baskı o kadar fazlaydı ki şu dünyada kötü namına ne varsa geçiriyordu içinden

Bir yapabilse rahatlayacaktı ama yapamıyordu

Çok anlamsızdı bu yaptığı kendi uydurduğu yalana kendini inandırmaya çalışıyordu ve artık eskisi kadar masumda değildi

İşte bu günlerde biri çaldı kapısını hiç hesapta olmayan biri

Onun hakkında bildiği tek şey muhabbetinin güzel olduğuydu

Başka hiçbirşey bilmiyordu

Başına geleceklerden haberi yoktu aklına bile gelmiyordu

Kapıdaki bu adam çok beklemeden girdi olayların içine

Kapıdaki çok şeyin farkıda idi bilmedikleri vardı elbette ama bilerek geldi

Çok uzatmaya gerek duymuyordu hissettiklerinin ne olduğunu cesur yüreğin tam tersine biliyordu

Çok zorlanmadan ona deli gibi aşık olduğunu söyledi

Söylediği an cesur yürekten cevabını aldı üzerine başından geçenleri öğrendi

Normal şartlar altında bu konuşmalrın son bulması gerekiyordu ama ne cesur yürek normaldi ne kapıda ki

Bu ağır konuşmalar bile etkilemedi kapıdakini

Kapıdaki çok şey biliyordu bunlarıda öğrenmiş oldu sadece

Ama bir fark vardı cesur yürek ne anlatıyorsa dinliyor ve anlamaya çalışıyordu

Tek bir harf bile kaçırmadan dinliyordu onu

Zorlanıyordu hemde çok bir gece nefes almakta bile zorluk çekti ama dayandı

İnsanların hayatları boyunca çok fazla hata yapıyorlardı kendiside çok hatalar yapmıştı

En önemli tarafı cesur yüreğin yaptıklarını hata olarak görmüyordu

Onu anlayabiliyordu içinde bulunduğu durumu çok net görebiliyordu

Cesur yürekte garip bir şekilde onla herşeyi konuşabiliyordu

Muhabbet çok artmıştı artık birbirlerini beklemeye hatta sözleşmeye başlamışlardı

Kapıdaki garip bir adamdı

Çok cesur bir o kadar rahattı

Hiçbirşeyi dolandırmıyordu ne düşünüyorsa onu söylüyordu

Bu cesur yüreği çok rahatlatıyordu belkide uzun zamandır bu kadar rahat konuşmuyordu belkide hiç konuşamamıştı bu kadar rahat

Yüreği çok temizdi bu adamın, belkide ilk defa doğru tespit yapıyordu cesur yürek

Onla birşeyleri paylaşmak çok hoşuna gidiyordu

Karanlık gecelerin yerini acıyla yoğrulmuş mutluluk duygusu almaya başladı

Bu kadar yürekten güldüğü çok nadirdi cesur yüreğin

Cesur yüreğin korktuğu ne varsa söylüyordu cesur yüreğin yüzüne dalgasını geçe geçe

Onun sıkıntılarını o kadar çabuk siliyordu ki cesur yürek içten içe başka duyguların içine düşmeye başlamıştı

Bunu kendiside farkına varmaya başladı

Bu duruma hemen son vermesi gerekiyordu vermekte de zorlanmadı ama nafile

Bir iki üç

kaçıncı son verişi oldu ama yine aynı saate aynı yerde bekliyordu onu

Kapıdaki hiç bir durumda bozmuyordu duruşunu inanılmaz kararlı ve dik duruyordu

Cesur yürek çok garipsiyordu onu

İnanmakla inanmamak arasında çok gitti geldi

İlk defa görüyordu böyle bir insanı

Belirgin özellikleri vardı

Güçlüydü, cesurdu, hem kendini hem cesur yüreği iyi tanıyordu,geri adım atmıyordu,çok inançlıydı,hayatla dalga geçiyordu,boş yaşamadığı çok belli oluyordu,cesur yüreği çok eğlendiriyordu

Kapıdaki cesur yüreği çok etkiliyordu bu çok belli olmaya başlamıştı

Hiç beklemeden cevap verebiliyordu, cevapları çok yürekten oluyordu kaç sefer donup kaldı cesur yürek

Kapıdaki adamla doğru dürüst tanışmışlıkları bile yoktu aslında

Kapıdaki onun yüzünü unutmaya başlamıştı aslında

Zaten kapıdaki adam onun yüzüne gelmemişti

Cesur yüreğin hayal kırıklığı ile dolu kalbini istiyordu

Çok inanıyordu ona

O kalbinin çok saf ve temiz olduğuna çok inanıyordu

Bu adam çok uğraş verdi amacı onu tanımaktı asıl amacı ise biraz olsa da ona kendini tanıtabilmekti

Ama yapamıyordu ona karşı o kadar saf ve temiz duruyordu ki inandırıcı olamıyordu

O mert duruşun altında devamlı olumsuz birşeyler aradı ceruk yürek

Cesur yürekte haklıydı

Olanlara rağmen hiç sarsılmıyordu bu adam bu yüzden kabullenemiyordu bu adamı

Ama kaçamıyordu da bu adamdan

Günler geçiyordu geçtikçe biraz daha tanıyorlardı birbirleri, ikiside kaçamıyordu birbirinden

Birbirilerine çok benziyorlardı, ikiside yürekliydi ikiside de delilik vardı ikiside inandıkları insanlar için herşeyi yapabilirlerdi

Konuşabilmeleri biraz gülüp biraz dertleşmeleri için bir konuya bile ihtiyaçları yoktu

Cesur yürek üzülüyordu içinde bulunduğu duruma ama bu adam daha çok üzülüyordu

Herşeyi o kadar net görebiliyordu ki sevdiği inandığı insanın içinde bulunduğu sıkıntılardan bunaldığını o kadar iyi görebiliyordu ki, o kadar çok üzülüyordu ki çevresindeki herkes farkına varmıştı acı çektiğinin

Peşine gittiği inandığı insanın yükü çok fazlaydı

Bir insan için o kadar yükün altına girmeye değermiydi acaba

Kim girerdi böyle bir yükün altına bir duygu için

Onunda idealleri, bir yaşantısı, bir ailesi vardı ki çok sıkıntı çekmişti bu zamana kadar

Hem kendisi hem ailesi hem çevresi için en son düşüneceği şey yeni bir sıkıntı idi

Ama o böyle düşünmüyordu düşündüğü tek şey sonuydu

Her sıkıntıda ayak kalmıştı, her zaman en sona o kalmıştı ve her zaman gülmeyi başarmıştı

İşte bu yüzden sonu düşünüyordu ve bir gün cesur yüreğede düşündüğü sonu söyledi

Cesur yüreğin ne hissettiğini hiç bilemedi bu adam ama inanamadığının farkındaydı

Bu adam herşeyi düşünüyordu aslında

İstediği insana sahip olan o kişiyide düşünüyordu

Onada çok üzülüyordu yaptığınada çok üzülüyordu

Yaptıklarının karakteri ile hiçbir ilgisi yoktu

Böyle birşeyi ilk defa yapıyordu belkide bir daha hiç kimse için yapmayacaktı ama şuan yapması gerekiyordu buna inanıyordu

Durumun ne olduğunun önemi yoktu sevdiği bir insan vardı onunda birşeyler hissetiğine inanıyordu bu yüzden bırakmamaya kararlıydı

Cesur yürek istemesede çok belli etmişti, ona birşey hissediyordu ve her geçen gün bu hisleri artıyordu artık onu düşünür olmuştu ne kadar inkar etsede

Bir gecenin sonunda cesur yürek iki tane şarkıdan bahsetti bu adama

Cesur yürek anlatamadığı içinde bulunduğu durumu başka birinin ağzından anlatmak istemişti

"Bana kimse sen gibi sarılmadı diyordu" cesur yürek gider ayak

Adam çok üzülerekte olsa dinledi bu şarkıları ama kabul etmedi her zaman olduğu gibi gitmeleri kabul etmedi

Aralarındaki gidip gelme savaşı bir süre devam etti

Cesur yürek her geçen gün gitmeye biraz daha yaklaşıyordu

Bir gece bu adam istediğini arzuladığını almayı başardı cesur yürek birşeyleri kabulleniyordu

İçindeki duruma anlam veremeyen cesur yürek, hiçbirşeyi kabul etmeyen cesur yürek o gece direncini kaybetmişti artık kaçamıyordu içindeki duygulardan

Adam çok sevinçliydi birşeylerin düzeleceğinden çok emindi artık

Gece bitmişti zor bir gündüz başlayacaktı bunun farkındaydı adam

Yinede bir umutla başladı güne mutlu ve arzuluydu, korkuları vardı bugün zor olacaktı yanılmadı da

Gündüz olmuştu cesur yürek gündüzün gerçek gecenin yalan olduğunu düşünüyordu, adam bunun bilincinde hareket ediyordu

Aslında tam tersti gündüzler yalan geceler gerçekti ceruk yürek için

Geceleri tüm gerçekler ortaya çıktığı için çok zorlanıyordu cesur yürek

Bunlardan kurtulabilmek için kendince kabullendiğini bir yalandı gecelerin yalan olduğu

Adam çok hazırlıklı idi o güne atlatacaktı ama çok zor oldu

Ruhen yıpranıyordu zaten artık fiziken de yıpranmaya başlamıştı

Sancıları çok fazla oluyordu ama sıkıyordu dişini

Kimileri için çok anlamsızdı verdiği bu savaş, ama onların bilmedikleri birşey vardı, tanımadıkları bir insan vardı belkide sadece onun tanıdığı bir insan

Onun için değerdi bu savaşa girmeye oda girmişti zaten

Savaşı kaybetmeye başlamıştı bu adam

Savaşa birlikte girdiği insan ileriyi göremiyordu ilerlemekten korkuyordu delicesine

Herşeye rağmen böyle birşey olamazdı cesur yürek bunu kabul edemezdi, o gitmiyordu o zaman kendisi gidecekti, gitti de

Bu veda sağlam olmuştu, dostça ama sağlamdı

Adamın umutları tam anlamıyla kırılmıştı artık

Cesur yürek bir şiirde özetlemişti herşeyi aslında

Her zaman olduğu gibi söyleyemediklerini başkasının ağzından söylemeyi seçmişti

Şunu diyordu cesur yürek;

Herkes kendinden sorumludur

aşkta

Sen aşkını doya doya yaşarken o kendine

engeller koyuyorsa bu onun sorunu

Bir insan eksik

yaşıyorsa, ve bu eksikliği bildiği halde tamamlamak

için uğraşmıyorsa sen ne yapabilirsin ki onun için?

Kimseye kal demeyen bu adam daha fazla ne yapabilirdi ki ? Adam arkasını dönmüştü küçük adımlarla gidiyoru artık ne bir umut vardı nede bir bekleyiş

Çok kısa bir sonra onu gördü yine karşısında

Gidemiyordu cesur yürek ettiği veda onu bile korkutmuştu

Bunu çok net görebiliyordu adam

Konuşmaları için hiçbirşeye ihtiyaçları yoktu birbirlerini anlayabiliyorlardı her harekette

Adam tek bir söz duymak istedi bekledi ama duyamadı

Olmuyordu cesur yürek yolunu çizmişti

Dönmüyordu yolundan

Adamı en çok üzen buydu aslında

Gitmek değildi giderdi ama sevdiği insanın gittiği yolun onu ne hallere düşüreceğini görebiliyordu

Gitme diyordu görüyordu yolun sonunu, herşeyi görüyordu ama anlatamıyordu

Cesur yürek kapatmıştı gözlerini açmıyordu uçurum vardı önünde hemde çok yakınında

Kendiside biliyordu belkide kendini cezalandırıyordu

Cezasını çekmişti cesur yürek en güzel yılları bir yalan uğruna gitmişti zaten

Zamanın izleri okunuyordu yüzünden

Bu yolda giden bir adam vardı birde cesur yürek vardı

Adam herşeyden habersiz arkasında onun olduğunu düşünüyordu ama cesur yürek kaç sefer girip çıkmıştı o yola ondan habersiz

O yol cesur yüreğin yolu değildi ama gidiyordu düşünmeden

Yolun sonu gelmeyecekti cesur yürek için bunu çocuklar bile anlayabilirdi ama

Adamın tek bir umudu kalmıştı artık

Daha fazla geç kalmadan cesur yürek doğruyu görecekti

Bunu kendisi için değil onun için istiyordu

Adam hayatı boyunca şunu çok iyi öğrenmişti

Yalanlar üzerine kurulu hiçbir şey devam edememişti

Buda devam etmeyecekti

Korkusu cesur yüreğin geç kalmasıydı

Cesur yüreğin bir adımı vardı atarsa artık istesede geri dönemezdi dönsede onu bekleyecek daha fazla acı olacaktı

Çok şeyini boşu boşu kaybedecekti

Cesur yüreğin bilmediği adamın bildiği birşey vardı ama adam söyleyemeden gitmişti

Söylemeyi çok istiyordu

Adam bu gerçeği çok yakından yaşamıştı

Onunda yaşamasını istemiyordu ve bu hatadan dönmek imkansızdı bunu adam çok iyi biliyordu ama ne yazık ki söyleyemedi

Başlamadan bitmişti birşeyler

Cesur yürek kendince doğruyu yapmıştı

Kimse bunun için onu yargılayamazdı

Onu yargılayacak bir kişi vardı oda kendisi idi

Onuda çok iyi yapıyordu, en ağır cezaları gözünü kırpmadan veriyordu kendine

SON

Hiçbirşey göründüğü kadar kötü ve zor değildir

06-22-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	İlk Yaşananlar Kaybolan Ömürler Bölüm 4: Anılar düştü peşime uyumaz oldum Kimsenin bilmediği kendisininde unutup yaşamaya devam etmek istediği anılar onu yiyip gitiriyorduZordu gerçektenBir yalanın ortasında yaşamak çok zorluyordu cesur yüreği Kurtulmak elindeydi kurtulmadı yada kurtulamadıKabullenmeyi seçtiÇözümü kabullenmekte bulduAma olmuyordu yapamıyordu yanlız geceler vardı ömrünün sonuna kadar yaşayacağı Gündüzleri çok zor geçmiyordu, düşünmekten kaçıbiliyordu gündüzleriAnnesi yada babası, onların bir güzel bakışı bir güzel sözü yetiyordu çoğu zamanAma o sözler bile dert oluyordu uyuyamıyordu geceleri Bunlar geçecek gibi değildiDurum çok açıktı birileri onun duyguları ile oynadı oda istemediği halde başkasının duyguları ile oynuyorduBu çok yıpratıyordu onuÇıkıp bağırmak istiyordu içinde ne varsa söyleyemediği ne varsa söylemek istiyorduİçindeki huzursuzluk, baskı o kadar fazlaydı ki şu dünyada kötü namına ne varsa geçiriyordu içinden Bir yapabilse rahatlayacaktı ama yapamıyorduÇok anlamsızdı bu yaptığı kendi uydurduğu yalana kendini inandırmaya çalışıyordu ve artık eskisi kadar masumda değildi İşte bu günlerde biri çaldı kapısını hiç hesapta olmayan biriOnun hakkında bildiği tek şey muhabbetinin güzel olduğuyduBaşka hiçbirşey bilmiyorduBaşına geleceklerden haberi yoktu aklına bile gelmiyordu Kapıdaki bu adam çok beklemeden girdi olayların içineKapıdaki çok şeyin farkıda idi bilmedikleri vardı elbette ama bilerek geldi Çok uzatmaya gerek duymuyordu hissettiklerinin ne olduğunu cesur yüreğin tam tersine biliyorduÇok zorlanmadan ona deli gibi aşık olduğunu söylediSöylediği an cesur yürekten cevabını aldı üzerine başından geçenleri öğrendiNormal şartlar altında bu konuşmalrın son bulması gerekiyordu ama ne cesur yürek normaldi ne kapıda kiBu ağır konuşmalar bile etkilemedi kapıdakiniKapıdaki çok şey biliyordu bunlarıda öğrenmiş oldu sadeceAma bir fark vardı cesur yürek ne anlatıyorsa dinliyor ve anlamaya çalışıyorduTek bir harf bile kaçırmadan dinliyordu onuZorlanıyordu hemde çok bir gece nefes almakta bile zorluk çekti ama dayandıİnsanların hayatları boyunca çok fazla hata yapıyorlardı kendiside çok hatalar yapmıştıEn önemli tarafı cesur yüreğin yaptıklarını hata olarak görmüyorduOnu anlayabiliyordu içinde bulunduğu durumu çok net görebiliyorduCesur yürekte garip bir şekilde onla herşeyi konuşabiliyorduMuhabbet çok artmıştı artık birbirlerini beklemeye hatta sözleşmeye başlamışlardı Kapıdaki garip bir adamdıÇok cesur bir o kadar rahattıHiçbirşeyi dolandırmıyordu ne düşünüyorsa onu söylüyorduBu cesur yüreği çok rahatlatıyordu belkide uzun zamandır bu kadar rahat konuşmuyordu belkide hiç konuşamamıştı bu kadar rahatYüreği çok temizdi bu adamın, belkide ilk defa doğru tespit yapıyordu cesur yürekOnla birşeyleri paylaşmak çok hoşuna gidiyorduKaranlık gecelerin yerini acıyla yoğrulmuş mutluluk duygusu almaya başladıBu kadar yürekten güldüğü çok nadirdi cesur yüreğinCesur yüreğin korktuğu ne varsa söylüyordu cesur yüreğin yüzüne dalgasını geçe geçeOnun sıkıntılarını o kadar çabuk siliyordu ki cesur yürek içten içe başka duyguların içine düşmeye başlamıştıBunu kendiside farkına varmaya başladıBu duruma hemen son vermesi gerekiyordu vermekte de zorlanmadı ama nafileBir iki üç kaçıncı son verişi oldu ama yine aynı saate aynı yerde bekliyordu onuKapıdaki hiç bir durumda bozmuyordu duruşunu inanılmaz kararlı ve dik duruyorduCesur yürek çok garipsiyordu onuİnanmakla inanmamak arasında çok gitti geldiİlk defa görüyordu böyle bir insanıBelirgin özellikleri vardıGüçlüydü, cesurdu, hem kendini hem cesur yüreği iyi tanıyordu,geri adım atmıyordu,çok inançlıydı,hayatla dalga geçiyordu,boş yaşamadığı çok belli oluyordu,cesur yüreği çok eğlendiriyorduKapıdaki cesur yüreği çok etkiliyordu bu çok belli olmaya başlamıştıHiç beklemeden cevap verebiliyordu, cevapları çok yürekten oluyordu kaç sefer donup kaldı cesur yürek Kapıdaki adamla doğru dürüst tanışmışlıkları bile yoktu aslındaKapıdaki onun yüzünü unutmaya başlamıştı aslındaZaten kapıdaki adam onun yüzüne gelmemiştiCesur yüreğin hayal kırıklığı ile dolu kalbini istiyorduÇok inanıyordu onaO kalbinin çok saf ve temiz olduğuna çok inanıyorduBu adam çok uğraş verdi amacı onu tanımaktı asıl amacı ise biraz olsa da ona kendini tanıtabilmektiAma yapamıyordu ona karşı o kadar saf ve temiz duruyordu ki inandırıcı olamıyorduO mert duruşun altında devamlı olumsuz birşeyler aradı ceruk yürekCesur yürekte haklıydıOlanlara rağmen hiç sarsılmıyordu bu adam bu yüzden kabullenemiyordu bu adamıAma kaçamıyordu da bu adamdanGünler geçiyordu geçtikçe biraz daha tanıyorlardı birbirleri, ikiside kaçamıyordu birbirindenBirbirilerine çok benziyorlardı, ikiside yürekliydi ikiside de delilik vardı ikiside inandıkları insanlar için herşeyi yapabilirlerdi Konuşabilmeleri biraz gülüp biraz dertleşmeleri için bir konuya bile ihtiyaçları yoktuCesur yürek üzülüyordu içinde bulunduğu duruma ama bu adam daha çok üzülüyorduHerşeyi o kadar net görebiliyordu ki sevdiği inandığı insanın içinde bulunduğu sıkıntılardan bunaldığını o kadar iyi görebiliyordu ki, o kadar çok üzülüyordu ki çevresindeki herkes farkına varmıştı acı çektiğininPeşine gittiği inandığı insanın yükü çok fazlaydıBir insan için o kadar yükün altına girmeye değermiydi acabaKim girerdi böyle bir yükün altına bir duygu içinOnunda idealleri, bir yaşantısı, bir ailesi vardı ki çok sıkıntı çekmişti bu zamana kadarHem kendisi hem ailesi hem çevresi için en son düşüneceği şey yeni bir sıkıntı idiAma o böyle düşünmüyordu düşündüğü tek şey sonuyduHer sıkıntıda ayak kalmıştı, her zaman en sona o kalmıştı ve her zaman gülmeyi başarmıştıİşte bu yüzden sonu düşünüyordu ve bir gün cesur yüreğede düşündüğü sonu söylediCesur yüreğin ne hissettiğini hiç bilemedi bu adam ama inanamadığının farkındaydıBu adam herşeyi düşünüyordu aslındaİstediği insana sahip olan o kişiyide düşünüyorduOnada çok üzülüyordu yaptığınada çok üzülüyorduYaptıklarının karakteri ile hiçbir ilgisi yoktuBöyle birşeyi ilk defa yapıyordu belkide bir daha hiç kimse için yapmayacaktı ama şuan yapması gerekiyordu buna inanıyorduDurumun ne olduğunun önemi yoktu sevdiği bir insan vardı onunda birşeyler hissetiğine inanıyordu bu yüzden bırakmamaya kararlıydıCesur yürek istemesede çok belli etmişti, ona birşey hissediyordu ve her geçen gün bu hisleri artıyordu artık onu düşünür olmuştu ne kadar inkar etsedeBir gecenin sonunda cesur yürek iki tane şarkıdan bahsetti bu adamaCesur yürek anlatamadığı içinde bulunduğu durumu başka birinin ağzından anlatmak istemişti"Bana kimse sen gibi sarılmadı diyordu" cesur yürek gider ayakAdam çok üzülerekte olsa dinledi bu şarkıları ama kabul etmedi her zaman olduğu gibi gitmeleri kabul etmediAralarındaki gidip gelme savaşı bir süre devam ettiCesur yürek her geçen gün gitmeye biraz daha yaklaşıyorduBir gece bu adam istediğini arzuladığını almayı başardı cesur yürek birşeyleri kabulleniyorduİçindeki duruma anlam veremeyen cesur yürek, hiçbirşeyi kabul etmeyen cesur yürek o gece direncini kaybetmişti artık kaçamıyordu içindeki duygulardanAdam çok sevinçliydi birşeylerin düzeleceğinden çok emindi artıkGece bitmişti zor bir gündüz başlayacaktı bunun farkındaydı adamYinede bir umutla başladı güne mutlu ve arzuluydu, korkuları vardı bugün zor olacaktı yanılmadı daGündüz olmuştu cesur yürek gündüzün gerçek gecenin yalan olduğunu düşünüyordu, adam bunun bilincinde hareket ediyorduAslında tam tersti gündüzler yalan geceler gerçekti ceruk yürek içinGeceleri tüm gerçekler ortaya çıktığı için çok zorlanıyordu cesur yürekBunlardan kurtulabilmek için kendince kabullendiğini bir yalandı gecelerin yalan olduğuAdam çok hazırlıklı idi o güne atlatacaktı ama çok zor olduRuhen yıpranıyordu zaten artık fiziken de yıpranmaya başlamıştıSancıları çok fazla oluyordu ama sıkıyordu dişiniKimileri için çok anlamsızdı verdiği bu savaş, ama onların bilmedikleri birşey vardı, tanımadıkları bir insan vardı belkide sadece onun tanıdığı bir insanOnun için değerdi bu savaşa girmeye oda girmişti zatenSavaşı kaybetmeye başlamıştı bu adamSavaşa birlikte girdiği insan ileriyi göremiyordu ilerlemekten korkuyordu delicesine Herşeye rağmen böyle birşey olamazdı cesur yürek bunu kabul edemezdi, o gitmiyordu o zaman kendisi gidecekti, gitti deBu veda sağlam olmuştu, dostça ama sağlamdıAdamın umutları tam anlamıyla kırılmıştı artıkCesur yürek bir şiirde özetlemişti herşeyi aslındaHer zaman olduğu gibi söyleyemediklerini başkasının ağzından söylemeyi seçmiştiŞunu diyordu cesur yürek; Herkes kendinden sorumludur aşkta Sen aşkını doya doya yaşarken o kendine engeller koyuyorsa bu onun sorunu Bir insan eksik yaşıyorsa, ve bu eksikliği bildiği halde tamamlamak için uğraşmıyorsa sen ne yapabilirsin ki onun için? Kimseye kal demeyen bu adam daha fazla ne yapabilirdi ki ? Adam arkasını dönmüştü küçük adımlarla gidiyoru artık ne bir umut vardı nede bir bekleyişÇok kısa bir sonra onu gördü yine karşısındaGidemiyordu cesur yürek ettiği veda onu bile korkutmuştuBunu çok net görebiliyordu adamKonuşmaları için hiçbirşeye ihtiyaçları yoktu birbirlerini anlayabiliyorlardı her hareketteAdam tek bir söz duymak istedi bekledi ama duyamadıOlmuyordu cesur yürek yolunu çizmiştiDönmüyordu yolundanAdamı en çok üzen buydu aslındaGitmek değildi giderdi ama sevdiği insanın gittiği yolun onu ne hallere düşüreceğini görebiliyorduGitme diyordu görüyordu yolun sonunu, herşeyi görüyordu ama anlatamıyorduCesur yürek kapatmıştı gözlerini açmıyordu uçurum vardı önünde hemde çok yakınındaKendiside biliyordu belkide kendini cezalandırıyorduCezasını çekmişti cesur yürek en güzel yılları bir yalan uğruna gitmişti zatenZamanın izleri okunuyordu yüzündenBu yolda giden bir adam vardı birde cesur yürek vardıAdam herşeyden habersiz arkasında onun olduğunu düşünüyordu ama cesur yürek kaç sefer girip çıkmıştı o yola ondan habersizO yol cesur yüreğin yolu değildi ama gidiyordu düşünmedenYolun sonu gelmeyecekti cesur yürek için bunu çocuklar bile anlayabilirdi ama Adamın tek bir umudu kalmıştı artıkDaha fazla geç kalmadan cesur yürek doğruyu görecektiBunu kendisi için değil onun için istiyorduAdam hayatı boyunca şunu çok iyi öğrenmiştiYalanlar üzerine kurulu hiçbir şey devam edememiştiBuda devam etmeyecektiKorkusu cesur yüreğin geç kalmasıydıCesur yüreğin bir adımı vardı atarsa artık istesede geri dönemezdi dönsede onu bekleyecek daha fazla acı olacaktıÇok şeyini boşu boşu kaybedecektiCesur yüreğin bilmediği adamın bildiği birşey vardı ama adam söyleyemeden gitmiştiSöylemeyi çok istiyorduAdam bu gerçeği çok yakından yaşamıştıOnunda yaşamasını istemiyordu ve bu hatadan dönmek imkansızdı bunu adam çok iyi biliyordu ama ne yazık ki söyleyemediBaşlamadan bitmişti birşeylerCesur yürek kendince doğruyu yapmıştıKimse bunun için onu yargılayamazdıOnu yargılayacak bir kişi vardı oda kendisi idiOnuda çok iyi yapıyordu, en ağır cezaları gözünü kırpmadan veriyordu kendineSON Hiçbirşey göründüğü kadar kötü ve zor değildir