İlk Yaşananlar Kaybolan Ömürler

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-22-2012

Bölüm 3 : Cesaretin korkaklığa döndüğü günler

Bu iyi insan beklide sadece ona karşı iyi bir insandı ama aslan yüreği seviyordu

Onun için her şeyi yapmaya hazırdı ve yapıyordu da

Bu ilgi ve sevgi onu çok mutlu ediyordu ilk günler aylar güzel geçmişti

Aslan yürek her şeyden habersiz kendisine gösterilen ilgi ve sevgiden duyduğu hazzı sevgi zannediyordu

Evet bu üzücüydü bu yaşadıklarını sevgi zannediyordu aslında sevgi denilebilirdi

Ama bu hissettikleri sevgilim diyeceği kişiye hissettikleri duygular değildi

Bulunduğunuz çevre size farkında olmadan bu kadar zarar verebilirdi

Çevresine baktığında aldığı tepkilere göre birbirlerini çok seven mükemmel bir ilişki yaşayan iki insan vardı

Bu duygu karmaşasının içinde başına gelebilecek en kötü şeyde geliyordu nişanlanmaya karar vermişlerdi

Aslında karar verilmişti bizimki de alınan karara uydu

Kendini en kötü hissettiği bir anda bile olan küçücük güzel bir şey bile unutturuyordu içinde bulunduğu durumu

Bu olanlar ona kendini kandırmayı da öğretmişti

Kendini bu konuda ne zaman mutsuz hissetse hemen kandırıyordu kendini

Mutlu olduğuna inandırıyordu

Ama bilmiyordu yüzleşmek gerektiğini taki güzel yüzü yıpranmaya başlayıncaya kadar öğrenemedi bunu

Bilerek yada bilmeyerek yaptığınız hatalarla yüzleşmeyi geçen bu zamandazarfında yavaş yavaş öğrenmeye başladı

Birlikte olduğunuz hayatı paylaşacağınız insanın iyi bir insan olması çok önemliydi ama başka şeylerinde olması gerekiyordu

Yaşamak istediği bu duyguları kitaplarda veya filimler de ne kadar zaman yaşabilirdi ki

Ne kadar zaman bu gerçekten kaçabilirdi ki

En iyi dostlarından biri olabilecek beklide abi diyebileceği bir kişiyle nişanlıydı artık

Normal şartlarda bu durumu kabullenebilecek biri değildi aslında

Ama durum biraz zordu

Karşısındaki kişi onu çok seviyordu ama çok seviyordu

Onun için her şeyi yapmaya hazırdı

Nefes almasına dahi izin vermiyordu

Onun yüzüne seni sevmiyorum, seni sevemiyorum demek istiyordu ama diyemiyordu

Çok kırılacağını biliyordu, ona da kendisine de çok üzülüyordu ama hiçbir şey yapamıyordu

Mutsuzluğu her an hissediliyordu ama kimse farkına varmıyordu

İşte sorun buydu onu bu kadar tanıyorlardı

Birkaç sefer bu yanlış ilişkiyi bitirmek istedi ama yapamadı

Dedim ya onun için bir şeyler yapın yeter ki sevmediği bir adamı bile kabullenirdi

Mutsuzluğunun en açık göstergesi ilersi için hayal kurmaması idi

Daha yaşı ufaktı ama hayal kurmaktan vazgeçmişti

Komik bir trajedi vardı kimsenin farkına varamadığı

Aslan yüreğin güldüğü bir fotoğraf bile yoktu

Aslında herkes onun mutluluğunu isterken kendilerini mutlu ediyorlardı

Bir insanın mutsuzluğu bu kadar mı belli olurdu ve bunu kimseler mi farkedemezdi

Aslan yüreği cesaretlendirecek ve bu gittiği yanlış yoldan onu çevirecek bir şey olması gerekiyordu

Gönül kapası sonuna kadar açıktı açık kalması gerekiyordu o kapıyı kapatacak birinin olması gerekiyordu buna inanıyordu sonuna kadar

Cesaret edemediği ve kurtulamadığı bu durumdan birisi için cesaret edip kurtulacaktı

İçinde bulunduğu durum çok sağlıklı değildi hatalar zincirine bir halka daha eklenebilirdi

Bu duygular içinde bulunduğu günlerde gönül kapısını biri çaldı aslan yüreğin

Çok tanıdığını zannettiği ama hiç tanımadığı biriydi

Nişanlı olduğu kişiye hissedemediği o duyguları hissetmeye başladı ona karşı

Hoş bir durum değildi nişanlıydı sonucunda ama çokta istiyordu

Onu görmek istediği gibi görüyordu bakıyordu ne görmek istiyorsa onu görüyordu

İçinde bulunduğu durumda onu yanıltıyordu habersizce

Çok masum güzel bir insandı cesur yüreği çok heyecanlandırıyordu

İlk zamanlar bu durumdan kaçmaya çalıştı cesur yürek

Ne ailesine ne çevresine anlatamazdı bu durumu

Hiç kaldıramayacağı sözler duyabilirdi en sevdiği insanları kaybedebilirdi bu özgürlüğün içinde bir hapishanedeydi

Gönül kapısını çalan bu sevimli insan cesaret veriyordu aslan yüreğe

Aslan yürek aradığını bulduğunu düşünüyordu kaybedemezdi onu sonucu ne olursa olsun girecekti bu savaşa

Dedim ya inanması yeter di her şeyi karşısına alabilirdi

Burada ki en büyük sorun inandığı kişi her şeyi göze alabilir miydi

Bunu düşünmüyordu aslan yürek, yüzlerce kez dinlediği şarkıları sanki ilk defa dinliyordu

O masum yüreği ilk defa bu kadar umutlu bu kadar mutluydu

Onun için o kadar sıkıntıları göze alacaktı ki o kadar zor bir zaman geçirecekti ki bunu anlayacak biri olsaydı karşısındaki onu sonsuza denk hiç bırakmazdı

Ama gelin görün ki bir kere bile tutmadı onun elini bu zor savaşta

Attı adımı o karanlık yola her şeye rağmen

Tahmin ettiğinden daha zor oldu yıkıldı, hem de ne yıkılmak, ölüme bile göz kırptı

Gündüzler bir işkence geceler bitmeyen kabusları oldu

Acınacak bir durumdaydı, hep gözleri aradı onun gözlerini elleri hep aradı onun ellerini

Ama bulamadı o gözleri tutamadı o elleri

Onun için nişanlısından ayrıldı hayatını değiştirdi, herkesi aldı karşısına kimsenin haberi olmadan

Ne oldu diye soruyorlardı hiç durmadan

Çevresindekiler o kadar habersizdi ki ondan hiçbir şeyin farkına varamıyorlardı

Bir insan en fazla ne kadar yalnız kalabilirdi işte o kadar yalnızdı dünyada

Uğruna çok şeye katlandığı bir insan vardı ama sadece adı vardı

Kendisini hiç göremedi

Yine mi yanılmıştı yine mi hayal kırıklığı…Kabullenemiyordu olanları, yaptığı hatayı sindiremiyordu, düşündüğü hayal ettiği insan yok muydu bu dünyada

Bunlar sadece kendi hayalleri idi yoktu bu dünyada istediği insan

Uğruna neleri göze aldığı insan bir hiç çıkmıştı

Aslan yüreğin bu zor şartlarda yaptıklarının karşılığında o ne yapmıştı

Hiçbir sıkıntıya eline bile sürmeden arkasını dönmüştü

İçinde bulunduğu duyguları tarif etmek çok kolay değildi bir yangın vardı yanıyordu sönmemecesine…

Zor geçen hayal kırıklığı ile dolu bir zamandan sonra toparladı kendini

Onu hiçbir zaman anlayamayan o çevresi toparlanmasına destek oldu

Hiçbir şey eskisi değildi artık

”İnsanlara güvenmiyor aşka inanmıyordu” artık

Haksızda değildi ama şunu bilmeliydi

Hayat inandığınız sürece güzeldi

Kendinizi ve çevrenizi kandırarak yaşamak hiçbir zaman güzel değildi zaten onun için güzel olmamıştı

Yapacağı bir hata daha vardı her şey bitmemişti

Hata zinciri uzuyordu, aslında çokta umurumda değildi rölantiye almıştı hayatını

Yanlış bir insan için bir adım atmıştı

İnsan yanlıştı fakat adımı doğruydu

O adımdan geri dönmemesi gerekiyordu

Olanları çevresi bilmiyordu fakat kendi sonuna kadar biliyordu her şeyi

O adım doğru bir adımdı en azından ona sahip çıkması gerekiyordu ne yazık ki sahip çıkamadı ve geri adım attı

Tekrar nişanlı idi

Zaten mutsuzdu iyice mutsuzlaştı

Bu zamana kadar sadece kendini kandırıyordu şimdi nişanlısını da kandırmaya başlamıştı

En sevdiği şey yalnız kalıp düşünmekti sorular sorup cevaplamaktı

Şimdi hiçbir soruya cevap veremiyordu, bununda çaresini buldu aklınca

Zaten yazıyordu daha çok yazmaya başladı

Tek farkı artık okumuyordu, okusa her şeyi fark edecekti ama fark etmek istemiyordu

Böyle bir hayat olabilir miydi nereye kadar bunu kaldırabilecekti

Bunların hiçbirini sormadan devam ediyordu hayatına

Her şey düzelmişti artık çevresi öyle görüyordu v çok mutlulardı

Diyorum ya insanın çevresi böyle olacağına hiç olmasın daha iyi

Bir ömür eriyordu gözlerinin önünde hiç kimse farkında bile değildi

Kimseye suç atmaya gerek yoktu

Suçlu belliydi ama onu suçlamak ta doğru değildi

O yürek insanıydı hissettiğini yaşıyordu yaşamak istiyordu bunun için di tüm uğraşmaları ama olmadı

Artık oyun zamanı tam olarak gelmişti

Oyunun baş oyuncusu aslan yürekti

Oyunun adı “kandır kendini kandırabildiğin kadar” dı

Acıydı ama gerçeklerdi bunlar

Eski dünyasına çabuk döndü

En iyi dostlar çıktı meydana kitaplar,filmler, şarkılar

Onu anlatıyordu hepsi

Onu yazılmıştı sanki

Çocuğu için her şeyi yapan bir babanın anlatıldığı bir filmde bile kendini bulabiliyordu

Her acı onundu artık…

İleriyi hiç düşünememişti bu zaman kadar yine düşünemiyordu, hayatın acılarla dolu diğer yüzünde güzelliklerin olduğu düşünemiyordu

Hemen kabullenmeyi kaderi saymıştı

Gönül kapısını çok kalın bir kapıyla kapatmıştı zincirler vurmuştu her yerine

Bu kapıyı hiç kimse açamazdı artık

Bu kapının önünden bile geçmeyecekti

Olacakları hiç düşünmemişti, bundan sonra olabilecekleri de düşünmüyordu

Ona göre bundan sonra ki her şey belli idi ona düşen kabullenmekti

Hayat ona hiçbir şeyi sormamıştı kimseye sormadığı gibi yine sormayacaktı

Kalın zincirlerle kapattığı kapısını biri çalacaktı hem de hiçbir şeyin daha acısı dinmeden

Çalan kişinin önünde geçilemez duvarlar vardı aslan yüreğin ördüğü

Dalga geçercesine geçecekti bu duvarları gözünün içine baka baka…

Film sahnelerinde gördüğünü hayatında yaşıyordu aslında

Karar vermek zor değildi çok zordu artık

Kendisini hem güzel hem de zorlu günler bekliyordu…

Devamını sonra yazacağım…

06-22-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	İlk Yaşananlar Kaybolan Ömürler Bölüm 3 : Cesaretin korkaklığa döndüğü günler Bu iyi insan beklide sadece ona karşı iyi bir insandı ama aslan yüreği seviyorduOnun için her şeyi yapmaya hazırdı ve yapıyordu daBu ilgi ve sevgi onu çok mutlu ediyordu ilk günler aylar güzel geçmiştiAslan yürek her şeyden habersiz kendisine gösterilen ilgi ve sevgiden duyduğu hazzı sevgi zannediyorduEvet bu üzücüydü bu yaşadıklarını sevgi zannediyordu aslında sevgi denilebilirdiAma bu hissettikleri sevgilim diyeceği kişiye hissettikleri duygular değildiBulunduğunuz çevre size farkında olmadan bu kadar zarar verebilirdiÇevresine baktığında aldığı tepkilere göre birbirlerini çok seven mükemmel bir ilişki yaşayan iki insan vardıBu duygu karmaşasının içinde başına gelebilecek en kötü şeyde geliyordu nişanlanmaya karar vermişlerdiAslında karar verilmişti bizimki de alınan karara uyduKendini en kötü hissettiği bir anda bile olan küçücük güzel bir şey bile unutturuyordu içinde bulunduğu durumu Bu olanlar ona kendini kandırmayı da öğretmiştiKendini bu konuda ne zaman mutsuz hissetse hemen kandırıyordu kendiniMutlu olduğuna inandırıyorduAma bilmiyordu yüzleşmek gerektiğini taki güzel yüzü yıpranmaya başlayıncaya kadar öğrenemedi bunuBilerek yada bilmeyerek yaptığınız hatalarla yüzleşmeyi geçen bu zamandazarfında yavaş yavaş öğrenmeye başladıBirlikte olduğunuz hayatı paylaşacağınız insanın iyi bir insan olması çok önemliydi ama başka şeylerinde olması gerekiyorduYaşamak istediği bu duyguları kitaplarda veya filimler de ne kadar zaman yaşabilirdi kiNe kadar zaman bu gerçekten kaçabilirdi ki En iyi dostlarından biri olabilecek beklide abi diyebileceği bir kişiyle nişanlıydı artık Normal şartlarda bu durumu kabullenebilecek biri değildi aslındaAma durum biraz zorduKarşısındaki kişi onu çok seviyordu ama çok seviyorduOnun için her şeyi yapmaya hazırdıNefes almasına dahi izin vermiyorduOnun yüzüne seni sevmiyorum, seni sevemiyorum demek istiyordu ama diyemiyorduÇok kırılacağını biliyordu, ona da kendisine de çok üzülüyordu ama hiçbir şey yapamıyorduMutsuzluğu her an hissediliyordu ama kimse farkına varmıyorduİşte sorun buydu onu bu kadar tanıyorlardıBirkaç sefer bu yanlış ilişkiyi bitirmek istedi ama yapamadıDedim ya onun için bir şeyler yapın yeter ki sevmediği bir adamı bile kabullenirdi Mutsuzluğunun en açık göstergesi ilersi için hayal kurmaması idiDaha yaşı ufaktı ama hayal kurmaktan vazgeçmiştiKomik bir trajedi vardı kimsenin farkına varamadığıAslan yüreğin güldüğü bir fotoğraf bile yoktuAslında herkes onun mutluluğunu isterken kendilerini mutlu ediyorlardıBir insanın mutsuzluğu bu kadar mı belli olurdu ve bunu kimseler mi farkedemezdi Aslan yüreği cesaretlendirecek ve bu gittiği yanlış yoldan onu çevirecek bir şey olması gerekiyorduGönül kapası sonuna kadar açıktı açık kalması gerekiyordu o kapıyı kapatacak birinin olması gerekiyordu buna inanıyordu sonuna kadarCesaret edemediği ve kurtulamadığı bu durumdan birisi için cesaret edip kurtulacaktıİçinde bulunduğu durum çok sağlıklı değildi hatalar zincirine bir halka daha eklenebilirdi Bu duygular içinde bulunduğu günlerde gönül kapısını biri çaldı aslan yüreğinÇok tanıdığını zannettiği ama hiç tanımadığı biriydiNişanlı olduğu kişiye hissedemediği o duyguları hissetmeye başladı ona karşıHoş bir durum değildi nişanlıydı sonucunda ama çokta istiyorduOnu görmek istediği gibi görüyordu bakıyordu ne görmek istiyorsa onu görüyorduİçinde bulunduğu durumda onu yanıltıyordu habersizceÇok masum güzel bir insandı cesur yüreği çok heyecanlandırıyorduİlk zamanlar bu durumdan kaçmaya çalıştı cesur yürekNe ailesine ne çevresine anlatamazdı bu durumuHiç kaldıramayacağı sözler duyabilirdi en sevdiği insanları kaybedebilirdi bu özgürlüğün içinde bir hapishanedeydi Gönül kapısını çalan bu sevimli insan cesaret veriyordu aslan yüreğeAslan yürek aradığını bulduğunu düşünüyordu kaybedemezdi onu sonucu ne olursa olsun girecekti bu savaşaDedim ya inanması yeter di her şeyi karşısına alabilirdiBurada ki en büyük sorun inandığı kişi her şeyi göze alabilir miydiBunu düşünmüyordu aslan yürek, yüzlerce kez dinlediği şarkıları sanki ilk defa dinliyorduO masum yüreği ilk defa bu kadar umutlu bu kadar mutluydu Onun için o kadar sıkıntıları göze alacaktı ki o kadar zor bir zaman geçirecekti ki bunu anlayacak biri olsaydı karşısındaki onu sonsuza denk hiç bırakmazdıAma gelin görün ki bir kere bile tutmadı onun elini bu zor savaştaAttı adımı o karanlık yola her şeye rağmen Tahmin ettiğinden daha zor oldu yıkıldı, hem de ne yıkılmak, ölüme bile göz kırptıGündüzler bir işkence geceler bitmeyen kabusları olduAcınacak bir durumdaydı, hep gözleri aradı onun gözlerini elleri hep aradı onun elleriniAma bulamadı o gözleri tutamadı o elleriOnun için nişanlısından ayrıldı hayatını değiştirdi, herkesi aldı karşısına kimsenin haberi olmadanNe oldu diye soruyorlardı hiç durmadanÇevresindekiler o kadar habersizdi ki ondan hiçbir şeyin farkına varamıyorlardıBir insan en fazla ne kadar yalnız kalabilirdi işte o kadar yalnızdı dünyada Uğruna çok şeye katlandığı bir insan vardı ama sadece adı vardıKendisini hiç göremediYine mi yanılmıştı yine mi hayal kırıklığı…Kabullenemiyordu olanları, yaptığı hatayı sindiremiyordu, düşündüğü hayal ettiği insan yok muydu bu dünyadaBunlar sadece kendi hayalleri idi yoktu bu dünyada istediği insanUğruna neleri göze aldığı insan bir hiç çıkmıştıAslan yüreğin bu zor şartlarda yaptıklarının karşılığında o ne yapmıştıHiçbir sıkıntıya eline bile sürmeden arkasını dönmüştüİçinde bulunduğu duyguları tarif etmek çok kolay değildi bir yangın vardı yanıyordu sönmemecesine… Zor geçen hayal kırıklığı ile dolu bir zamandan sonra toparladı kendiniOnu hiçbir zaman anlayamayan o çevresi toparlanmasına destek olduHiçbir şey eskisi değildi artık”İnsanlara güvenmiyor aşka inanmıyordu” artıkHaksızda değildi ama şunu bilmeliydiHayat inandığınız sürece güzeldiKendinizi ve çevrenizi kandırarak yaşamak hiçbir zaman güzel değildi zaten onun için güzel olmamıştıYapacağı bir hata daha vardı her şey bitmemiştiHata zinciri uzuyordu, aslında çokta umurumda değildi rölantiye almıştı hayatınıYanlış bir insan için bir adım atmıştıİnsan yanlıştı fakat adımı doğruyduO adımdan geri dönmemesi gerekiyorduOlanları çevresi bilmiyordu fakat kendi sonuna kadar biliyordu her şeyiO adım doğru bir adımdı en azından ona sahip çıkması gerekiyordu ne yazık ki sahip çıkamadı ve geri adım attıTekrar nişanlı idiZaten mutsuzdu iyice mutsuzlaştıBu zamana kadar sadece kendini kandırıyordu şimdi nişanlısını da kandırmaya başlamıştıEn sevdiği şey yalnız kalıp düşünmekti sorular sorup cevaplamaktıŞimdi hiçbir soruya cevap veremiyordu, bununda çaresini buldu aklıncaZaten yazıyordu daha çok yazmaya başladıTek farkı artık okumuyordu, okusa her şeyi fark edecekti ama fark etmek istemiyordu Böyle bir hayat olabilir miydi nereye kadar bunu kaldırabilecektiBunların hiçbirini sormadan devam ediyordu hayatınaHer şey düzelmişti artık çevresi öyle görüyordu v çok mutlulardıDiyorum ya insanın çevresi böyle olacağına hiç olmasın daha iyiBir ömür eriyordu gözlerinin önünde hiç kimse farkında bile değildiKimseye suç atmaya gerek yoktuSuçlu belliydi ama onu suçlamak ta doğru değildiO yürek insanıydı hissettiğini yaşıyordu yaşamak istiyordu bunun için di tüm uğraşmaları ama olmadı Artık oyun zamanı tam olarak gelmiştiOyunun baş oyuncusu aslan yürektiOyunun adı “kandır kendini kandırabildiğin kadar” dı Acıydı ama gerçeklerdi bunlarEski dünyasına çabuk döndüEn iyi dostlar çıktı meydana kitaplar,filmler, şarkılarOnu anlatıyordu hepsiOnu yazılmıştı sankiÇocuğu için her şeyi yapan bir babanın anlatıldığı bir filmde bile kendini bulabiliyorduHer acı onundu artık… İleriyi hiç düşünememişti bu zaman kadar yine düşünemiyordu, hayatın acılarla dolu diğer yüzünde güzelliklerin olduğu düşünemiyorduHemen kabullenmeyi kaderi saymıştıGönül kapısını çok kalın bir kapıyla kapatmıştı zincirler vurmuştu her yerineBu kapıyı hiç kimse açamazdı artıkBu kapının önünden bile geçmeyecektiOlacakları hiç düşünmemişti, bundan sonra olabilecekleri de düşünmüyorduOna göre bundan sonra ki her şey belli idi ona düşen kabullenmektiHayat ona hiçbir şeyi sormamıştı kimseye sormadığı gibi yine sormayacaktı Kalın zincirlerle kapattığı kapısını biri çalacaktı hem de hiçbir şeyin daha acısı dinmedenÇalan kişinin önünde geçilemez duvarlar vardı aslan yüreğin ördüğüDalga geçercesine geçecekti bu duvarları gözünün içine baka baka… Film sahnelerinde gördüğünü hayatında yaşıyordu aslındaKarar vermek zor değildi çok zordu artıkKendisini hem güzel hem de zorlu günler bekliyordu… Devamını sonra yazacağım…