İslam Ahlakı

BİD'AT İ'TİKÂDI


6 - (Bid'at i'tikâdı), yanlış, sapık inanmakdır Îmânın bozuk ve sapık olmasıdır Müslimânların çoğu, bu kötü hastalığa yakalanmışlardır His organları ile anlaşılamıyan, hesâb ile ulaşılamıyan şeylerde akl yürütmek ve aklın yanıldığı şeylere inanmak, insanı bu hastalığa sürükler Her müslimânın (i'tikâdda mezheb)in iki imâmından birine, ya'nî (Mâtürîdî) veyâ (Eş'arî) mezhebine tâbi' olması lâzımdır Bu iki imâmdan birini taklîd etmek, insanı bu hastalıkdan kurtarır Çünki, (Ehl-i sünnet) âlimleri "rahime-hümullahü teâlâ", aklın ermediği bilgilerde, yalnız Kur'ân-ı kerîme ve hadîs-i şerîflere uymuşlar, akllarını yalnız bu ikisinin ma'nâlarını arayıp bulmakda ve anlamakda kullanmışlardır Bu ma'nâları, Eshâb-ı kirâmdan, Onlar da, Resûlullahdan öğrenmişler ve öğrendiklerini kitâblarına yazmışlardır


[Kur'ân-ı kerîmde ve hadîs-i şerîflerde açıkca bildirilmiş olan birşeye inanmıyan veyâ şübhe eden (Kâfir) [Allahın düşmanı] olur Açık olarak bildirilmemiş, şübheli olan emrlere yanlış ma'nâ vermek (Bid'at) olur Kur'ândan, hadîsden yanlış ma'nâ çıkarana (Bid'at sâhibi) denir Kendi anladıklarına, düşüncelerine Kur'ân, hadîs diyene (Zındık) denir Bu yanlış anladığına inanan, bid'at sâhibi olur Böyle şey olmaz, aklım kabûl etmez derse, kâfir olur Bir harâma mubâh diyen kimse, bir âyete veyâ hadîs-i şerîfe dayanarak söyliyorsa, kâfir olmaz, bid'at sâhibi olur Ebû Bekr ile Ömerin hilâfete seçilmeleri haklı değildi demek bid'atdir Hilâfete hakları yok idi demek küfrdür Muhammed Şihristânî "rahime-hullahü teâlâ", (Milel ve Nihal)da diyor ki, Hanefî mezhebinin âlimleri, i'tikâdda, Ebû Mansûr Mâtürîdî "rahime-hullahü teâlâ" hazretlerine tâbi' olmuşlardır Çünki, Ebû Mansûr hazretleri, üsûl ve fürû'da, imâm-ı a'zam Ebû Hanîfenin mezhebindedir (Üsûl), i'tikâd demekdir (Fürû'), ahkâm-ı islâmiyye demekdir Mâlikî, şâfi'î ve hanbelî mezheblerinin âlimleri, i'tikâdda, Ebül-Hasen Eş'arî "rahime-hullahü teâlâ" hazretlerine tâbi' olmuşlardır Ebül-Hasen Eş'arî hazretleri, şâfi'î mezhebinde idi Şâfi'î âlimlerinden Ebül-Hasen Alî Sübkînin oğlu Abdülvehhâb Tâc-üddîn-i Sübkî "rahime-hullahü teâlâ" diyor ki, hanefî âlimlerinin kitâblarını inceledim, onüç mes'elede, şâfi'î i'tikâdından ayrıldıklarını gördüm Fekat bu ayrılıkları, kendilerini doğru yoldan çıkarmamakdadır Esâsda ayrılıkları yokdur Her ikisi de, hak yoldadır Muhammed Hâdimî "rahime-hullahü teâlâ" (Berîka) kitâbının üçyüzonyedinci sahîfesinde, Mâtürîdî ve Eş'arî mezhebleri arasındaki en küçük farkları da hesâba katarak, hepsinin yetmişüç aded olduğunu bildirmişdir Bid'at sâhiblerinin muhakkak Cehenneme gidecekleri (Hadîka) ve (Berîka) kitâblarında uzun yazılıdır]


HEVÂY-İ NEFS


7 - Kalb hastalıklarının, ya'nî kötü huyların yedincisi, (nefsin hevâsı)na, şehvetlerine, isteklerine, lezzetlerine tâbi' olmakdır Bunun kötü olduğu, âyet-i kerîmelerde açıkca bildirilmişdir Nefsin arzûlarının, insanı Allah yolundan sapdırıcı oldukları, Kur'ân-ı kerîmde haber verilmişdir Çünki nefs, dâimâ Allahü teâlâyı inkâr, Ona inâd, isyân etmek ister Her işde, nefsin arzûlarına uymak, nefse tapınmak olur Nefsine uyan, küfre veyâ bid'at sâhibi olmağa yâhud fıska ya'nî harâm işlemeğe başlar Ebû Bekr Tamistânî "rahime-hullahü teâlâ" diyor ki, (Nefse uymakdan kurtulmak, dünyâ ni'metlerinin en büyüğüdür Çünki nefs, Allahü teâlâ ile kul arasındaki perdelerin en büyüğüdür) Sehl bin Abdüllah Tüsterî [283 h Basrada] diyor ki, (İbâdetlerin en kıymetlisi, nefse uymamakdır) İslâm bin Yûsüf Belhî, Hâtem-ül-esam'a [237 h] bir şey hediyye etdi Hâtem bunu kabûl edince, bunu kabûl etmek nefsin arzûsuna uymak olmaz mı dediler Kabûl etmekle kendimi zelîl, onu azîz eyledim Red etseydim, kendim azîz, o zelîl olurdu Nefsimin hoşuna giderdi dedi Resûlullah "sallallahü aleyhi ve sellem", uzun bir hadîs-i şerîfin sonunda buyurdu ki, (İnsanı felâkete sürükleyen şeyler üçdür: Hasîslik, nefse uymak, kendini beğenmek) İmâm-ı Gazâlî "rahime-hullahü teâlâ" buyurdu ki, Allahü teâlânın insana yardımına mâni' olan perdelerin en kötüsü, (Ucb)dur Ya'nî ayblarını görmeyip, ibâdetlerini beğenmekdir Îsâ aleyhisselâm buyurdu ki, (Ey havârîler! Rüzgâr, çok ışıkları söndürmüşdür Ucb da, çok ibâdetleri söndürmüş, sevâblarını yok etmişdir)


Hadîs-i şerîfde, (Ümmetimin iki kötü huya yakalanmalarından çok korkuyorum Bunlar, nefse uymak ve ölümü unutup, dünyâ arkasında koşmakdır) buyuruldu Nefse uymak, islâmiyyete uymağa mâni' olur Ölümü unutmak, nefse uymağa sebeb olur


Hadîs-i şerîfde, (Aklın alâmeti, nefse gâlib ve hâkim olmak ve öldükden sonra lâzım olanları hâzırlamakdır Ahmaklık alâmeti, nefse uyup, Allahdan afv,merhamet beklemekdir) buyuruldu Nefse uyup da, tevbe ve istigfâr etmeden, afv ve Cennet beklemek ahmaklık olmakdadır Sebebine yapışmadan birşey beklemeğe (Temennî) denir Sebebine yapışdıkdan sonra, beklemeğe (Recâ) denir Temennî, insanı tembelliğe götürür Recâ ise, çalışmağa sebeb olur Nefsin sevdiği, istediği şeylere (Hevâ) denir Nefs, yaratılışında kötülükleri, zararlı şeyleri sevici ve isteyicidir (Nefsinden sakın dâim Ona güvenme aslâ Yetmiş şeytândan dahâ, fazla düşmandır sana) beyti, tâm yerinde söylenmişdir Nefsin, insanı harâmlara ve mekrûhlara sürüklemesinin zararları meydândadır İstekleri hep hayvânî arzûlardır Hayvânî arzûlar ise, hep dünyâdaki ihtiyâclardır İnsan bu arzûları peşinde olduğu kadar, âhıret ihtiyâclarını hâzırlamakda geri kalır Çok mühim olan bir şey de, nefs mubâhlarla doymaz Mubâhları kullanmağı artdırdıkca, isteklerini artdırır Yine de, doymaz İnsanı harâmlara sürükler Bundan başka, mubâhları aşırı kullanmak, elemlere, dertlere, hastalıklara sebeb olur Böyle insan, hep mi'desini, zevkini düşünür Hasîs ve rezîl olur


[İmâm-ı Rabbânî "rahime-hullahü teâlâ" buyuruyor ki, (Bütün varlıkların aslı, (Adem)dir, yoklukdur Herşey yok iken, Allahü teâlâ, bunları yoklukda biliyordu İlmindeki bu ademlere, kendi sıfatlarından aks etdirdi, yansıtdı Varlıkların aslları hâsıl oldu İlmdeki bu aslları, hârice çıkardı Varlıklar hâsıl oldu Elma çekirdeğinin, elma ağacına asl olması gibi İnsanın yapısını anlamak için, birşeyin aynadaki hayâlini düşünelim Aynadaki bu görüntü, o şeyden gelen ışınların, aynadaki yansımalarıdır Ayna adem gibidir İnsanın kalbi ve rûhu bu ışınlara benzer Ayna, insanın bedenine, camın parlaklığı ise, nefse benzer Ya'nî, nefsin aslı, ademdir Kalb ile rûh ile ilgisi yokdur) Nefse uyan kimse, hep islâmiyyetin dışına çıkar Hayvânlarda akl ve nefs olmadığı için, ihtiyâclarını bulunca kullanırlar Yalnız bedenlerine zarar veren, kendilerini inciten şeylerden kaçarlar İslâm dîni, râhat ve huzûr içinde yaşamak için lâzım olan şeylerden ve dünyâ lezzetlerinden fâideli olanları yasak etmiyor Bunların elde edilmesinde ve kullanılmasında, akla ve dîne uymağı emr ediyor İslâm dîni insanların dünyâda da, âhıretde de râhat ve huzûr içinde yaşamasını istiyor Bunun için, akla uymağı emr ediyor Nefse uymağı yasak ediyor Akl yaratılmasaydı, insan hep nefsine uyar, felâketlere sürüklenirdi Nefs olmasaydı, insan, yaşaması ve üremesi için ve medenî hayât için lâzım olan şeyleri kazanmak için çalışmasında kusûr ederdi ve Nefs ile cihâd sevâbından mahrûm kalırdı Meleklerden dahâ üstün olmak yolu kapalı kalırdı Hadîs-i şerîfde buyuruldu ki, (Âhıretde olacaklardan, sizin bildiklerinizi hayvânlar bilselerdi, yimek için et bulamazdınız!) Ya'nî, hayvânlar âhıretdeki azâbların korkusundan dolayı, yimekden, içmekden kesilirlerdi Bir deri, bir kemik kalırlardı İnsanlarda nefs olmasaydı, hayvânlar gibi, korkudan, yiyemez, içemez, yaşıyamazlardı İnsanların yaşıyabilmeleri, nefslerinin gafleti ve dünyâ lezzetlerine düşkün olması iledir Nefs, iki tarafı keskin bıçak gibidir Hem de, zehrli ilâc gibidir Tabîbin tavsiyesine göre kullanan, bundan fâide kazanır Aşırı kullanan helâk olur İslâmiyyet, nefsin helâk edilmesini, yok edilmesini değil, terbiye edilmesini, ondan istifâde edilmesini emr etmekdedir]


Nefsin islâmiyyetin dışına taşmasını önlemek için, onunla iki cihâd vardır: Birincisi, ona uymamak, onun arzûlarını yapmamakdır Buna, (Riyâzet) çekmek denir Riyâzet, vera' ve takvâ ile olur (Takvâ), harâmlardan sakınmakdır (Vera') harâmlardan ve mubâhları ihtiyâcdan fazla kullanmakdan da sakınmakdır Cihâdın ikincisi, nefsin istemediği şeyleri yapmakdır Buna (Mücâhede) denir Bütün ibâdetler mücâhededir Bu iki cihâd, nefsi terbiye eder İnsanı olgunlaşdırır Rûhları kuvvetlendirir Sıddîkların, şehîdlerin ve sâlihlerin yoluna kavuşdurur Allahü teâlâ kullarının tâ'atlarına, ibâdetlerine muhtâc değildir Kullarının günâh işlemesi Ona hiç zarâr vermez Kullarının nefslerini terbiye etmek, nefsle cihâd etmek için bunları emr etmişdir


İnsanlarda nefs olmasaydı, insanlık kalmaz, meleklik hâsıl olurdu Hâlbuki, beden birçok şeylere muhtâcdır Yimek, içmek, uyumak, istirâhat etmek lâzımdır Süvâriye hayvân lâzım olduğu gibi, insana da beden lâzımdır Hayvâna bakmak lâzım olduğu gibi, bedene hizmet etmek de lâzımdır İbâdetler beden ile yapılmakdadır Birisinin geceleri uyumayıp, hep nemâz kıldığı söylendikde, (İbâdetlerin kıymetlisi, az olsa da devâmlı yapılanlardır) buyuruldu İbâdetin devâmlı yapılmasında, kulluğa alışmak vardır


Niyyet ederek islâmiyyete uymağa (İbâdet) etmek denir Allahü teâlânın emrlerine ve yasaklarına (Ahkâm-ı islâmiyye) ve (Ahkâm-ı ilâhiyye) denir Emr edilenlere (Farz), yasak edilenlere (Harâm) denir Hadîs-i şerîfde, (İbâdetleri tâkat getireceğiniz kadar yapınız Neş'e ile yapılan ibâdetin kıymeti çok olur) buyuruldu Beden istirâhat edince, ibâdetler zevk ile yapılır Beden ve zihn yorgun iken yapılan işden usanç hâsıl olur Yorgunluğu gidermek için, arasıra mubâh olan şeylerle, bedene neş'e getirmelidir İmâm-ı Gazâlî "rahime-hullahü teâlâ" buyuruyor ki, (Çok ibâdet yapınca, beden yorulur Hareket etmek istemez Bu zemân uyumakla veyâ sâlihlerin hayât hikâyelerini okumakla yâhud mubâh olan eğlencelerle bedeni neş'elendirmeli Böyle yapmak, usanarak ibâdet yapmakdan efdaldir) İbâdet yapmakdan maksad, hem mücâhede yaparak, nefsi terbiye etmek, hem de, kalbe ferahlık getirmek, kalbi Allaha bağlamak içindir (Nemâz, insanı kötü ve çirkin işler yapmakdan korur) buyuruldu Severek, neş'e ile kılınan nemâz böyle olur Bu neş'eyi hâsıl etmek için, nefsin mubâhlardaki arzûlarını, ihtiyâc olduğu kadar, yerine getirmek lâzım olur Böyle yapmak, islâmiyyete uymak olur İbâdetlere sebeb olan mubâhlar da ibâdet olur (Âlimin uykusu, câhilin ibâdetinden hayrlıdır) hadîs-i şerîfi, bu sözümüzün şâhididir Uyuklıyarak, terâvîh nemâzı kılmak mekrûhdur Uykulu hâl gidince, neş'e ile kılmalıdır Uyuklıyarak kılınan nemâzda gevşeklik ve gaflet olur


[Yukarıdaki yazıları yanlış anlamamalıdır Yorgunluk ve usanç hâsıl olduğu zemân ibâdet te'hîr edilir, terk edilmez Farzları özrsüz terk etmek büyük günâhdır Kazâ etmek farz olur Vâcibleri de kazâ etmek vâcib olur Sünnetleri terk eden, bunların sevâbından mahrûm kalır Özrsüz terk etmeği âdet ederse, bu sünnetlere mahsûs olan şefâ'atdan mahrûm kalır Yorgun, hâlsiz, neş'esiz olmak, farzları vaktinden sonraya bırakmak için özr olmaz Vaktinden sonraya bırakmak günâhından ve azâbından insan kurtulamaz Ahkâm-ı islâmiyyeye, ya'nî farzlara ve harâmlara ehemmiyyet vermemenin küfr olduğu akâid kitâblarında bildirilmişdir İslâm düşmanları bu noktadan da gençleri aldatmağa, islâmiyyeti içerden yıkmağa çalışıyorlar Bunlara aldanmamak için, Ehl-i sünnet âlimlerinin yazdıkları fıkh ve ilmihâl kitâblarını okuyup, farzları, harâmları iyi öğrenmekden başka çâre yokdur]