Cahit Sıtkı Tarancı: Hayatı ve Şiirleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-21-2012

1910 yılında Diyarbakır'da doğmuştur

Lise eğitimini İstanbul'da Galatasaray Lisesi'nde tamamladıktan sonra, önce Mülkiye Mektebi'ne girmiş, ardından öğrenimini Paris'de tamamlamak amacıyla 1939 yılında Fransa'ya girmiştir

1940 yılında İkinci Dünya Savaşı’nın başlaması üzerine Türkiye’ye geri dönmüştür ve askerliğini yapmıştır

Askerlik sonrası Anadolu Ajansı'na çevirmen olarak girmiş, bir ara da Toprak Mahsülleri Ofisi'nde çalışmıştır

1952 yılında Çalışma Bakanlığı'nda görev yaptığı sırada ağır bir hastalığa yakalanmış, Türkiye'deki tedaviden sonuç alınamayınca Viyana'ya gönderilmiş ve orada hastanede ölmüştür (1956)

YATILI HAYATI ŞİİRLERİNİ ETKİLEDİ

Yazmaya okul yıllarında başladığını söyleyen Tarancı, şöyle demektedir: "Edebiyata karşı duyduğum heves Fransız Mektebine kadar gider

Annemden uzakta bulunmam, mektepteki yabancı ve kasvetli hava zaten mariz olan ruhumu büsbütün karartmıştı

Annem yazdığı uzun mektuplarda bu karanlıkları biraz da sınıfta okuduğumuz edebî parçalardan ilham alarak, parlak kelimeler, göz kamaştırıcı teşbihler ve süslü cümlelerle anlatmaya çalışıyordum"

Tarancı, ilk şiirinin, "yirmi kadar manzumesini götürdüğü ve tek bir manzumeyi seçen" Halit Fahri (Ozansoy) tarafından Servet-i Fünun dergisinde yayımlandığını belirtmekte ve "imzamı gördüğüm gün yirmi dört senelik hayatımda bir işini bir daha bilemeyeceğim bir sevinç içinde idim" demektedir

Muhit dergisinde de şiirler yayımlayan Tarancı, sonraki yıllarda Varlık, İstanbul, Doğuş, Yaratış gibi dergilerde yazı hayatını sürdürmüştür

OTUZ BEŞ YAŞ İLE ÖDÜL ALDI

Takma adlarla ve imzasıyla belli aralıklarla öykü de yazan, ama bunları şair kimliğine yakıştıramayan Tarancı, yaşamının sonuna kadar eksilmez bir aşkla şiire bağlı kalmıştır

Tarancı, "Otuz Beş Yaş" adlı şiiriyle C

H

P

Yarışması'nda birincilik kazanmıştır (1946)

YAPITLARI

Şiir

Ömrümde Sükut (1933)

Otuz Beş Yaş (1946)

Düşten Güzel (1952)

Sonrası (1957)

06-21-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Cahit Sıtkı Tarancı: Hayatı ve Şiirleri 1910 yılında Diyarbakır'da doğmuştur Lise eğitimini İstanbul'da Galatasaray Lisesi'nde tamamladıktan sonra, önce Mülkiye Mektebi'ne girmiş, ardından öğrenimini Paris'de tamamlamak amacıyla 1939 yılında Fransa'ya girmiştir 1940 yılında İkinci Dünya Savaşı’nın başlaması üzerine Türkiye’ye geri dönmüştür ve askerliğini yapmıştır Askerlik sonrası Anadolu Ajansı'na çevirmen olarak girmiş, bir ara da Toprak Mahsülleri Ofisi'nde çalışmıştır 1952 yılında Çalışma Bakanlığı'nda görev yaptığı sırada ağır bir hastalığa yakalanmış, Türkiye'deki tedaviden sonuç alınamayınca Viyana'ya gönderilmiş ve orada hastanede ölmüştür (1956) YATILI HAYATI ŞİİRLERİNİ ETKİLEDİ Yazmaya okul yıllarında başladığını söyleyen Tarancı, şöyle demektedir: "Edebiyata karşı duyduğum heves Fransız Mektebine kadar gider Annemden uzakta bulunmam, mektepteki yabancı ve kasvetli hava zaten mariz olan ruhumu büsbütün karartmıştı Annem yazdığı uzun mektuplarda bu karanlıkları biraz da sınıfta okuduğumuz edebî parçalardan ilham alarak, parlak kelimeler, göz kamaştırıcı teşbihler ve süslü cümlelerle anlatmaya çalışıyordum" Tarancı, ilk şiirinin, "yirmi kadar manzumesini götürdüğü ve tek bir manzumeyi seçen" Halit Fahri (Ozansoy) tarafından Servet-i Fünun dergisinde yayımlandığını belirtmekte ve "imzamı gördüğüm gün yirmi dört senelik hayatımda bir işini bir daha bilemeyeceğim bir sevinç içinde idim" demektedir Muhit dergisinde de şiirler yayımlayan Tarancı, sonraki yıllarda Varlık, İstanbul, Doğuş, Yaratış gibi dergilerde yazı hayatını sürdürmüştür OTUZ BEŞ YAŞ İLE ÖDÜL ALDI Takma adlarla ve imzasıyla belli aralıklarla öykü de yazan, ama bunları şair kimliğine yakıştıramayan Tarancı, yaşamının sonuna kadar eksilmez bir aşkla şiire bağlı kalmıştır Tarancı, "Otuz Beş Yaş" adlı şiiriyle CHP Yarışması'nda birincilik kazanmıştır (1946) YAPITLARI Şiir Ömrümde Sükut (1933) Otuz Beş Yaş (1946) Düşten Güzel (1952) Sonrası (1957)