Göresli Makbule .

1921'de eşi Halil Efe ile birlikte Milli Mücadele çete savaşlarına katılmıştır 17 Mart 1922'de Akhisar'la Sungurlu hududu üzerinde bulunan Koca Yayla'da elinde silah, düşmanla en ön safta savaşırken başından vurularak şehit edilmiştir

EMİNE AKDÜZEN


Gördesli Makbule

Yıl 1921

Aylardan Mayıs

Bahar yeşil örtüsüyle

Serilmiş toprağa savaşa inat

Çiçekler inadına kızıl

İnadına sarı

İnadına mavi

İnadına renk renk

Ağaçlar inadına canlı

Bahar gibi

Sevda da meydan okuyor savaşa

Gördesli şehit kızı Makbule

Gördes’te olmasa da

Demirci’de kavuşuyor sevdalısına


Yağız bir delikanlıdır Halil Efe

Yiğitliğiyle tanınır

Demirci Kaymakamı İbrahim Ethem’in

Akıncılar Müfrezesi’nde


Sevda bir çiğ damlası gibi düşünce yürek ucuna

Güvercinler çırpar kanat

Silahlara inat

Halil ve Makbule

Yürek uçlarında iki çiğ damlasıyla

Tedirgin

Kuşkulu

Diken üstünde

Yine de mutlu bir ortamda kavuştular

1921 Mayısında

İlk baharlarına uçtular


Temmuz sıcaklarına dek sürdü

Güvercinlerin cilveli uçuşları

Hain bir kanca gibi

Kavramıştı tetikleri hain parmaklar

Kan akacaktı Anadolu’da yine ırmaklar

Dağlar el etmişti Halil’e

Demirci’de Yalnız ve suskun

Kalamazdı Gördesli Makbule

Gördes’in işkencelerde kan ağladığını

Yılan zehrinin yürek dağladığını bile bile

Duramazdı eli kolu bağlı


Yüreğinde sevdasıyla

Belinde tabancasıyla

Yürüdü ana kucağı dağlara

Yürüdü gizlice Halil’in arkasından

Ne Halil benimsedi dağda kalmasını ne öteki efeler

Kararlı direnişi

Yürekli duruşuyla

Ancak

Geri hizmet koşuluyla katıldı akıncılara


Bir gece

Uyurken akıncılar

Uyurken börtü böcek

Kedi sessizliğiyle kalktı Gördesli


Parmaklarının ucunda yürürken

Dağların ıssızlığını peşinde sürürken

Ay ışığındaki gölgesi kadar sessizdi

Gizlice düşman karargâhına sızdı

Bir hançer darbesiyle susturdu nöbetçiyi

Aldı silahını

Usta bir yaylım ateşinde kaldı yılanlar

Arkasında atlarla

Ve atların sırtında mühimmatlarla

Döndü müfrezesine


Artık

Gördesli Makbule

Bir kadın kahramandı

Doru bir atı ve bir tüfeği vardı artık

Dağlar handı Gördesli Makbule’ye

Ne açlıktan yakındı ne yorgunluktan

Ne toptan çekindi ne tüfekten

Ne korku tünedi yüreğine

Ne titreme tenine

Başkaldırdı uykusuz gecelere

Her baskında

Her savaşta önde çarpıştı

Fazlası vardı erkeklerden eksiği yoktu

Onlar kurşun sıktılar

O da sıktı

Siperden sipere atladılar

O da atladı

At koşturdular dağlarda

O da koşturdu

Nice korkanları kahramanca coşturdu

Tepe tepe

Ova ova

Koyak koyak

Çoban ateşleri tutuşturdu

Ölüm

Kurtuluşa beş ay kala

Koca Yayla’da

Kahpe bir kurşunla buldu Gördesli Makbule’yi

Mezarı bir savunma siperidir

Kefeni Kanlı elbiseleridir

O artık Gördesli Şehit Makbule’dir

O artık

Yüreklerde yıkılmaz bir kuledir

O artık

Yüreklerde yıkılmaz

O artık

Yüreklerde…


Haydar Bibinoğlu