Turgut Uyar ( 1927)- (1985)

1927 yılında Ankara'da doğdu Bursa Askeri Lisesi'ni bitirdikten sonra, yüksek oğrenimini Askeri Memurlar Okulu'nda tamamladı Anadolu'nun çeşitli yörelerinde subay olarak çalıştı Ordu'dan ayrıldı, sivil görevler aldı Emekliye ayrılınca, İstanbul'a yerleşti 1985 yılında vefat etti


ESERLERİ:

Şiir Kitapları:

Arz-i Hal (1949), Türkiyem (1952), Dünyanın En Güzel Arabistanı (1959), Tütünler Islak (1962), Her Pazartesi (1968), Divan (1970), Toplandılar

(1974), Kayayı Delen Zincir (1981), Büyük Saat (Bütün Şiirleri, 1984)



UZAK KADERLER İÇİN


Birgün, bir yağmurla garip garip

-Çoluğu çocuğu terk edeceğim-

Bir sevgiyle doymayacak kalbim, anladım

Alıp başımı gideceğim


Asır yirminci asırdır, amenna

Bir yanımda sevgilerim, bir yanımda sancım

Neon lambaları büsbütün karartır gecemizi

Uzaklar daha uzaklaşır

Bir define çıkarır gibi kayalardan, Ademden beri

Sımsıcak sevgilere muhtacım


Bir gün alıp başımı gideceğim

-Yıldızlar ışısın, yollar üşüsün, yollar-

Belimi bir ılık şal sarsın, mavi

Hüzünlü bir serencamın ardından, şarkısız

Rüyalarım unutulmuş bir handa pes desin

Görmüş geçirmiş bir çift duygulu dudak karşısında


Kendi kendine çekilmez oluyor ömrüm

Her insanın ayrı ayrı yaşayabilsem kaderinde

Diyarı gurbette kanlı bir aşk

Bahtsız bir çocukluk uzak köylerin birinde

En uzak beyazlar,

En yakın ikindilerde, duygulu

Ve bir sahil meyhanesinde bir akşam

İçip içip ağlasam


Nasıl kısa kesmeli bilmiyorum?

Herkesin derdinden pay isterken

Uzak kaderlerin suları çağlar simdi

Yıldızlar dökülür sonsuza içimizden


Birgün, bir parkta otururken, biliyorum

Bir el yağmurla dokunacak omuzuma

Bir çift göz, bir davet, bir kalp

Çoluğu çocuğu terk edeceğim

Yapraklar dökülecek, çiçekler solacak


Bir sonbahar, bir sabah ve bir yağmur olacak

Toprak ve insan kokularıyla,

Uğultulu bir sarhoşluk içinde, yıllar için

Başımı alıp gideceğim