Enkazdan "barış" çıksın

Bizim kuşağı hep Cumhuriyet döneminin en şanssız kuşağı olarak görmüşümdür
80'li yıllarda doğanlardan bahsediyorum
Dünya ve Türkiye en çok bizim çocukluk ve gençlik dönemimizde değişti Ama ne değişim Başımızı döndüren
Sınırlar değişti
Rejimler değişti
Politika değişti
Doğumlar, ölümler değişti
Doğanın kendisi değişti, alt-üst oldu

En çok da teknoloji çağının yitik çocuklarıydık biz ama
Bizim çocukluk dönemimizde en yüksek teknoloji ürünü siyah-beyaz televizyonlardı; tek kanallı Haberler mutlaka izlenirdi ailece
Ve hemen her haber bülteninde şehit haberi
Spiker donuk ve metalik sesiyle anlatmaya başlayınca pür dikkat kesilirdi salondaki herkes Oturduğum yerden başımı kaldırır, ben de kilitlenirdim ekrana
Önce anneme bakardım, sonra babama
Gözlerinde endişe, üzüntü, belki biraz sinir
Anlardım kötü bir şey olduğunu ama adını tam koyamazdım
"Şehit"
"Terörist"
"Ölü ele geçirildi"
Yerde yatan cansız bedenler
Yüzleri karartılmış, şivesi farklı adamlar "Devletin şefkatli kollarına sığınsınlar"
"Devlet"
Kollarını açmış bekleyen devasa bir insanımsı canlanırdı gözümde
Günler birbirini kovalar, biz yitik çocuklar her gün ölüme, teröre, ölü ele geçirilen bedenlere ve kolları açık birilerini bekleyen devasa insanımsıya biraz daha ve biraz daha alışır, alıştırılırdık

Çukurca'da 24 askeri şehit verdiğimiz günün ertesiydi Salonda oturmuş dikkatle haberleri izliyorduk Kızım odasından geldi Dalgınlık bu ya, her zaman yaptığımız şeyi; kanalı değiştirmeyi unuttuk
Spiker anlatıyordu
"Şehit askerin evine ateş düştü"
Sonra
Çığlık çığlığa ağlayan anne, gözü yaşlı baba
Tabuta sarılan akraba
Kızıma baktım bir an Kafasını tıpkı benim yaptığım gibi kaldırmış, ekrana kilitlenen gözleri büyümüştü Önce annesine baktı, sonra bana Tıpkı 20 yıl önce benim yaptığım gibi
Tıpkı 20 yıl önceki gibi ağlıyordu çünkü ekrandaki anne
Tıpkı 20 yıl önceki gibi konuşuyordu baba: Vatan sağolsun!
Tıpkı 20 yıl önceki gibi soğuktu ölüm çünkü
Kelimeler aynı benim yitik çocukluk günlerimdeki gibiydi
"Şehit"
"Terörist"
"Ölü ele geçirildi"

Bazen binlerce kez tekrar edilen sözlerin, defalarca dile getirilen taleplerin, yakarışlarn, çığlıkların bir duvara çarparak, çaresiz yere yığıldığına tanık olursunuz
Ama bazen öyle anlar gelir, öyle şeyler olur ki; yıllardır tüm emeğe rağmen diriltemediğiniz "umut" bir enkazın altından boy verir; kardelen misali

Tıpkı Van'daki gibi
İki gündür gözümü dikmiş, bir milletin, yaralarını nasıl sardığını izliyorum
O millet ki; tüm renkleriyle, olanca kardeşliğiyle, kendine yakışır özverisiyle seferber
O millet ki; bin yıldır işlediği bu toprakları hoşgörünün, adaletin, inanç özgürlüğünün, dostluğun ayakları altına sermiş
O millet ki; birlikte yaşama, yaşayabilme dersleri vermiş tüm dünyaya
Ve o millet ki; büyük bir acıyı, büyük bir fırsata çevirdi bilerek ya da bilmeyerek
Van'da kırılan fay, Edirne'den Kars'a kadar kardeşlik dalgaları yaydı
Ölüm, çaresiz kaldı
Van acımız dosta düşmana, birliğimizi hiç kimsenin ve hiçbir gücün bozamayacağını kanıtladı
Van acımız bize yeniden bir kardeşlik iklimi inşa etme fırsatı verdi
Haydi şimdi koyalım elimizi o moloz yığınlarının altına ve çıkaralım "barış"ı enkazın altından hep birlikte
Bu millet her şeyi başarır çünkü; "barışmayı" bile

ozgurugur@haberturkcom

__________________