Kalbin özünde, Aşkın Bendinde Bir Nefese Ram Olmak!

Bilirim…

Kelam etmek haddim değil!

Halin deruniliğinde anlamlaşmak hiç değil!



Fakirliğimin…

Ve belagatleşen acizliğimin izi,

Kalbimin kireçlenen çeperleri yeterli değil!



Gülü anmak…

Onu anlatmak, renginde solmak,

Hissiyatın titremelerine maruz kalmak uzak!



Hasır olmak…

Kilim misali sabırla dokunmak,

Minder olmayı başarmak divanda emin olmak!



Haşyeti anmak…

Sürurun saadetine erişmek,

Edebin diyarında muvazene bularak koklamak!



Kokusunda,

La mekân olmayı başarmak,

Kalbi ferahlığa ulaşmak, vicdan sancısını anmak!



Suhuletle yaklaşmak,

İşaret taşlarında emaneti solumak,

Zarafetinde ülfetle buluşmak zamanı hesaplamak!



Haline nüfus eden,

Rüzgârı anmak, toprağı koklamak,

Dikenin hamiyetinde yeksan olmak zannı bırakmak!



Kalan nefesleri,

Ömrün sahifelerinde eşsizliğini,

Ruhun ekseninde ki ebediyete muhabbetle uzanmak!



Hiddet ve kinin,

Husumetin içindeki zelilliğin,

Sevgiyi kurutan cahilliğin, şefkatsiz alınan her nefesin!



Mihenksiz vaktin,

Vuslatı düşlemeyen abdi acizin

Sakıt olmayan ecelin ve ölüm için vaat edilen güzelliğin!







Mustafa CİLASUN