Uzandım o ellerinde tuttuğun çiçeklere Ne kadar hak ettiğim benliğin derdiyde Seni halk eden Halikın hükmüyle o nefese Bir aşk ikliminde çekilen hasret şevkiyle Ne anam ve ne de babam, o aşka susayan Günlük öğünü için nefes alan her türlü can Damarlarda dolaşan kan, kalple anlamlaşan İnsan suretinde anılan ruhuna bigane kalan Çileler sabrın alyanslarıdır rızayı bari olursa Nefesler çok anlamlaşır hakkaniyet aranırsa Ne derler kaygısı, muvahhit kişiliği bırakırsa Her halin şahitliğine bir idrak içinde bakılırsa Ne geceler, nede hileler insandan arî değildir İnsan, kalbiyle müsavi olursa o zaman kanidir Canilik nefsin tasarrufunda olan iradi tercihtir İmtihan, yaşla ilintili olmayan aşikâr gerçektir İnsan, bu manada iradesiyle hesabını bilecektir Ruh safidir vicdan hükmün sahibini bekleyendir Kalp insanın en değerli olan yegâne hazinesidir Duygular nizam edilmedikçe su mesabesindedir Nisalar yaprak misali çok narindir çiçekle şevktir Gülün emanetiyle arzı cihanın şefkat pınarlarıdır Himmet için rahmet için kaçınılmaz olan varlıktır İnsanlığın anası aşkların harikası bulunan sevdadır Mustafa CİLASUN