09-04-2010
|
#1
|
KRDNZ
|
"Novıembre" -" Kasım"

Yönetmen: Achero Mañas
Senaryo: Chero Mañas, Federico Mañas
Görüntü yönetmeni: Juan Carlos Gómez
Müzik: Eduardo Arbide
Tür: Kara Komedi, Dram
Yapım: İspanya 2003 104 dakika (Renkli)
Dil: İspanyolca Oyuncular
Óscar Jaenada … Alfredo
Ingrid Rubio … Lucía
Javier Ríos … Juan
Juan Díaz … Daniel
Adriana Domínguez … Alicia
Jordi Padrosa … Imanol
Núria Gago … Helena
Juanma Rodríguez … Pedro
Héctor Alterio … Yuta
Paloma Lorena … Lucía
Angel Facio … Juan
Juan Margallo … Daniel
Amparo Valle … Alicia
Fernando Conde … Imanol
Amparo Baró … Helena
Dünyayı değiştirmeyi denemek için yola çıkan bir gurup gencin bu amaçlarını gerçekleştirmek yolunda seçtikleri silahları olan sanatın – ki sanatın gücü bu yolda onlar için sadece bir basamaktır- günümüzdeki tekdüzeliğine ve kalıplarına sıkıştırılmasına getirilen bir eleştiri sunuyor Noviembre
Oyunculuk ideallerini gerçekleştirmek için Madrid’e gelen Alfredo, büyük şevk ile başladığı konservatuarı, basmakalıp yöntemlere dayalı eğitimi ve sanat üzerindeki sınırlayıcı yapısı yüzünden yarıda bırakarak arkadaşları ile sokaklardaki özgürlüğü tercih eder Sıra dışı oyunlarını kalabalık metro ve caddelerde sergileyerek seyirciyle iç içe olmayı ve sınırsız kitlelere ulaşmayı amaçlarlar Ne var ki mevcut toplum düzeni de yarıda bıraktıkları konservatuar ve tiyatro sahneleri gibi basmakalıp ve kısıtlayıcı yasalarla ve tepkisiz insanlarla kuşatılmıştır Günümüzde tiyatro ve sanat, leş kokan kurul odaları, sanatçı ise maaşlı çalışan devlet memurudur Rahata düşkünlük, bürokrasi, ticarete karşı sanat, insanlara yaşadıklarını hissettirebilir, insanın ruhuna erişerek topluma şuur getirir O, her türlü ırk, din, dil ve cinsiyetten bağımsız bir silahtır
Ekibin çingene, dilenci, sakat, ama rolleri oynarken kendilerine yardım etmek, sadaka vermek isteyen insanlara tepkilerini tebessümle izlerken sarsıcı bir final ile karşılaşacaksınız:
“Dünyayı değiştirmek istemiştik, başaramadık Şimdi ise dünyanın beni değiştirme engellemek için direniyorum ”
__________________
Garbın âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imânı boğar, 'Medeniyyet!' dediğin tek dişi kalmış canavar?
Ey ŞaiR! Bana Yağmurdan bahsetme, yağdır
|
|
|