Sevmekmi Beğenmekmi

Sevginin ne olduğunu tam olarak bilemediğimiz için

çoğunlukla “beğeni” ile “sevgi”yi birbirine karıştırırız

“Beğeni” yanında “sahip olma” arzusuyla açığa çıkar!

Bir nesneden hoşlandığında beğendiğin şeye sahip olmak ve

üzerinde tasarruf edebilmek arzusuyla yaşarsın…

Bu tüm mahlukatta çok yaygın bir duygudur!

Kimi beğendiğini cebine sokar;

kimi beğendiğine tasma takıp yanında taşıyarak onunla hava atmak ister;

kimi yakalayıp inine sürükler… Her mahlûk yaradılış fıtratına göre

beğendiği üzerinde tasarruf etmek ister

“Sevmek” ise bundan çok farklıdır…

Sevince yanlızca sevdiğin için yaşamak istersin!

Yalnızca yanında olmak yalnızca onun olmak

yalnızca onun zevk aldığıyla zevk alıp sevmediğinden kaçmak istersin!

Sevdiğin öylesine sarmıştır aklını fikrini ruhunu ki her şey sana

onu hatırlatır; yanında iken bile onun içinde olmak istersin!…

Yakınlık bile uzak gelir sana!…

Sen kaybolursun sende; sevdiğin kalır yalnızca beyninde!

Onun bakışıyla bakar onun değerlendirmesiyle değerlendirir

onun diliyle konuşmaya başlarsın! Gözün ondan başkasını görmez

kulağın ondan başkasını duymaz

elin ondan başkasına uzanmaz olur!

Her an sana sahip olmasını; varlığının tasarrufunun her an

üzerinde olmasını her an seni kucaklamasını istersin!…

Bedensel yakınlık bile korkunç uzaklık gibi gelir sana;

ve onunla tek bir beden tek bir ruh tek bir şuur olmayı dilersin!

Sevgi fıtratın müsait ise sevdiğinde yok edesiye yakar seni;

ve gün gelir kaşında-gözünde yüzünde-dilinde

sevdiğini görürler de “sen o olmuşun” derler!

Beğenen sahip olmak ister…

Seven ise sevdiğinde yok olur; feda eder her şeyi sevdiği uğruna!

Bazılarının da sevgi kokusu sürülür üstüne; “aşığım” sanır!

Ama sevdiği uğruna fedakarlık etmeye gelince sıra

o koku siliniverir üzerinden “kopamama” sabunuyla!

Parasından kopamaz… Mevkiinden kopamaz…

Yakınlarından kopamaz… İçinde yaşadığı ortamın

güzelliklerinden kopamaz… “Etraf”tan kopamaz!

Derken kusurlar belirmeye başlar sevdiğini sandığının üzerinde…

Eksiklikler görmeye başlar başlar yetersizlikler görmeye başlar…

Bunlar önce acıma duygusuna dönüştürür sevgisini;

uzaktan acıyarak seyretmeye başlar…

Sonra tatlı bir anıya dönüşür sevgi sandığı duyguları!

Bu tecrübe gösterir ki onun fıtratında sevgi programı yoktur!

Beğeniyi sevgi sanmıştır!

Uzaklaşma ondan gelmemiş de karşısındakinden gelmişse

bu defa “nefret”e döner “beğeni”; ondan intikam alma duygusu

gelişir içinde; ve vicdanla intikam dalgaları arasında

bir o yana bir bu yana sürüklenir durur; terkedilmişliğin uzaklaşmanın

layık olmadığını yaşamanın sanısı içinde!

Oysa yanlızca fıtratında olmayan gerçek sevginin sonuçlarını yaşamaktadır!

Cüzdanı için güzelliği-yakışıklılığı için kendisine hoş gelen huyları için

mevkii-koltuğu için ilmi için beğenmiştir; sevdiğini sanmış;

sahip olamayınca da arzusuna erişememenin düş kırıklığı içinde kopmuş;

yalnızca çıkarları doğrultusunda yaşamayı tercih etmiştir…

Seven ise göze almıştır kopmayı… Dışlanmayı…

Paradan-puldan namdan nişandan dosttan akrabadan uzak kalmayı…

Fıtratından gelir sevgi! Kulluğu sevmek üzeredir!

Onunla sevmeyi yaşamak istediği için yaratmıştır onu Yaratan…

O yüzden kopar anadan-babadan; dünyadan paradan!

Seven karşılıksız sever!…

Beğenen karşılığını ister!

Benim istediğim gibi yaşarsan seni boğarım sahip olduklarıma der beğenen!

Onun zaten fıtratında yoktur sevgi bilmez aşkın ne olduğunu!

Ne üzere yaratılmışsa odur tüm meşgalesi… Karınca gibi çalışır;

maymun gibi çiftleşir; aslan gibi yavrularına sahip çıkar…

Ama pervane gibi sevemez! Atamaz kendini ateşe!

Sevgi sonunda yanmayı getirir! Beğeni ise sonunda kaçmayı!

Beğenen mahlûkat çoğunluğuna göre “sevgi” delilikten bir türdür!

Anlamazlar onlar sevdiği uğruna etraf ne derse desin deyipher şarta katlanmayı!

Ve “delillik bu” derler…

Beğenme bir tür “hobi”dir!…

Bazen ömür boyu sürer bazen bir kaçyıl bazen bir kaç ay!

Sevgi bir ömür boyudur!…

Bitmez tükenmez bazen durulur bazen coşar ama hiç gerilemez!

Sevgi beklemektir umut etmektir

Sevgi karşılıksızca emek vermektir

Sevgi sıcacık bir gülümsemedir

Sevgi gözlerdeki yaşların alabildiğince akabilmesidir

SEVGİ EVRENSELLİKTİR!!!

Hiç kimse altın yığınları gibi kasasına kilitleyemez onu Onun yeri kalplerdedir

Bir annenin kalbindedir onun yeri çocuğuna verebilmek için Onun yeri bahçıvanın ellerindedir sevgi tohumları saçabilmek için Evet Sevgi heryerdedir Yeter ki sen onu bulmak iste

Sevgiyi bulmak kolay Zor olan onu elinde tutabilmekte Unutma arkadaşım sevgiyi duyabilmekle de iş bitmiyor Sevgiyi göstermek de gerekir

Hayat kısa arkadaşım bugün olan yarın yok Sevgiyi göstermek beklemeye gelmez yarın çok geç olabilir Elindekini kaybetmeden kıymetini bilmelisin Biliyorum arkadaşım bana hak veriyorsun Şimdi koş sevdiğinin yanına Önce ona gülen gözlerle sımsıcak bir gülümse ve "Seni seviyorum" deyiver içinden gelen en sıcak sesinle Hayır bunlar komik şeyler değil arkadaşım

Seni seviyorum anne baba kardeşim arkadaşım vs demek komik değil Bu senin gibi bütün canlılara karşı sonsuz bir sevgi duyan bir insan için hiç de zor değil sadece biraz cesaret arkadaşım Bu yalnızca yüreğinin buz kapladığını taşlaştığını zanneden insanlara biraz zor gelecektir ama onlar da senin gösterdiğin cesareti gösterdiklerinde kalplerinde sevgi kıpırtılarını hissettiklerinde ve ağlamayı öğrenebildiklerinde inan herşey onlar için ve bütün insanlar için daha güzel olacak

Evet arkadaşım gülmek varken surat asmak niye güldürmek varken ağlatmak niye güzel sözler söylemek varken kalpleri kırmak niye?

Hayat çok kısa arkadaşım Ve bu dünyadaki hiçbirşey kırılan kalplere değmez

Şimdilik hoşçakal arkadaşım yine gel Yanına senin gibi gülen gözlü yüreği sevgi dolu insanları alıp yine gel olur mu? Beni fazla bekletme Çünkü yarın burada olamayabilirim

SEVDİKLERİNE ''SENİ SEVİYORUM'' ''DEMEK İÇİN GEÇ KALMA !!!

Söylediklerimden cok Sustuklarimda Sakliyim

Ve Gizlediklerimde Gizliyim

Beni anlamak için; Konustuklarimdan çok Sustuklarima kulak verin

Aklım Sukütu Sever benim

Çünkü çok agir ödeştik biz Hayatla

Ben sonu Ölüm Noktali yollardan gectim

Üç Noktalar Koymaz Bana