Mevlana Demiş Ki! (mükemmel)

**dejavu2009** · 02-21-2010

Mevlana demiş ki:

Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum
Işığı gördüm, korktum
Ağladım

Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim
Karanlığı gördüm, korktum
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi
Ağladım

Yaşamayı öğrendim
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
Aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim

Zamanı öğrendim
Yarıştım onunla
Zamanla yarışılmayacağını,
Zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim

İnsanı öğrendim
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu
Sonra da her insanın içinde,
İyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim

Sevmeyi öğrendim
Sonra güvenmeyi
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu,
Sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim

İnsan tenini öğrendim
Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim

Evreni öğrendim
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim
Sonunda evreni aydınlatabilmek için,
Önce çevreni aydınlatabilmek gerektiğini öğrendim

Ekmeği öğrendim
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini
Sonra da ekmeği hakça üleşmenin,
Bolca üretmek kadar önemli olduğunu öğrendim

Okumayı öğrendim
Kendime yazıyı öğrettim sonra
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana

Gitmeyi öğrendim
Sonra dayanamayıp dönmeyi
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi

Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yaşta
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım
Sonra da asil yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine vardım

Düşünmeyi öğrendim
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim
Sonra sağlıklı düşünmenin,
Kalıpları yıkarak düşünmek olduğunu öğrendim

Namusun önemini öğrendim evde
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu;
Gerçek namusun, günah elinin altındayken,
Günaha el sürmemek olduğunu öğrendim

Gerçeği öğrendim bir gün
Ve gerçeğin acı olduğunu
Sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar,
Hayata da “lezzet” kattığını öğrendim

Her canlının ölümü tadacağını,
Ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim

Ben dostlarımı ne kalbimle nede aklımla severim
Olur ya
Kalp durur
Akıl unutur
Ben dostlarımı ruhumla severim
O ne durur, ne de unutur

MEVLANA

02-21-2010	#1
dejavu2009	Mevlana Demiş Ki! (mükemmel) Mevlana demiş ki: Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum Işığı gördüm, korktum Ağladım Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim Karanlığı gördüm, korktum Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi Ağladım Yaşamayı öğrendim Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu; Aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim Zamanı öğrendim Yarıştım onunla Zamanla yarışılmayacağını, Zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim İnsanı öğrendim Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu Sonra da her insanın içinde, İyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim Sevmeyi öğrendim Sonra güvenmeyi Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu, Sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim İnsan tenini öğrendim Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim Evreni öğrendim Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim Sonunda evreni aydınlatabilmek için, Önce çevreni aydınlatabilmek gerektiğini öğrendim Ekmeği öğrendim Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini Sonra da ekmeği hakça üleşmenin, Bolca üretmek kadar önemli olduğunu öğrendim Okumayı öğrendim Kendime yazıyı öğrettim sonra Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana Gitmeyi öğrendim Sonra dayanamayıp dönmeyi Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yaşta Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım Sonra da asil yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine vardım Düşünmeyi öğrendim Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim Sonra sağlıklı düşünmenin, Kalıpları yıkarak düşünmek olduğunu öğrendim Namusun önemini öğrendim evde Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu; Gerçek namusun, günah elinin altındayken, Günaha el sürmemek olduğunu öğrendim Gerçeği öğrendim bir gün Ve gerçeğin acı olduğunu Sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar, Hayata da “lezzet” kattığını öğrendim Her canlının ölümü tadacağını, Ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim Ben dostlarımı ne kalbimle nede aklımla severim Olur ya Kalp durur Akıl unutur Ben dostlarımı ruhumla severim O ne durur, ne de unutur MEVLANA __________________ CURIOSITY "MERAK" İLGİNÇ BİR DİZİ; http://www,dizimag,com/stephen-hawki...eady-dizi.html