İbret Verici Bir Hikaye ve Bir Ayet

Kadının biri bir manava girerek kocasının çok hasta olduğunu, çalışamaz duruma düştüğünü ve yedi çocuğu ile birlikte aç kaldıklarını ve yiyeceğe ihtiyaçları olduğunu söyler Manav ona ters bir şekilde bakarak derhal dükkânını terk etmesini ister Kadın ailesinin ihtiyaçlarını düşünerek:
- ‘Lütfen efendim’ der ‘Paramız olur olmaz getirip borcumu ödeyeceğim’
Manav kendisine bir kredi açamayacağını çünkü onun eski müşterisi olmadığını, kendisinde bir hesabının bulunmadığını söyler
O sırada dükkânın dışında bekleyen bir müşteri ikisinin arasında devam eden bu konuşmayı dinlemektedir İçeriye girerek manava yaklaşır ve: ‘ben o kadının almak istediklerine kefilim’ der ‘Ailesinin ihtiyacı olan şeyleri ona ver’
Bunun üzerine manav çok isteksiz bir şekilde kadına döner ve ‘Bir alışveriş listen var mıydı? Diye sorar Kadın ‘evet efendim’ der ‘tamam’ der manav ‘Şimdi onu terazinin şu kefesine koy, onun ağırlığınca diğer kefeye istediklerinden koyacağım’
Kadın bir an duraklar, sonra başını önüne eğer ve çantasını açarak üzerine bir şeyler karalanmış bir kâğıt parçasını çıkartır ve manavın kendisine gösterdiği kefeye özenle bırakırken başı hala öne eğiktir
Manavın ve diğer müşterinin gözleri terazinin kefesine dikilirken hayretle büyümüştür Manav müşteriye dönerek, kısık bir sesle ‘inanamıyorum’ der İnanılacak gibi değildir
Müşteri manava gülerken manav çoktan diğer kefeye eline geçeni doldurmaya başlamıştır ama nafile, diğer kefeyi yerinden bile kıpırdatamamıştır
Terazinin kefesini artık üzerindekileri alamayacak kadar doldurduğunda çaresiz hepsini bir torbaya doldurarak kadına verir Şaşkınlıkla üzerinde bir şeyler çiziktirilmiş kâğıdı eline alır ve okur Bir de bakar ki orda bir alışveriş listesi yoktur Sadece bir DUA yazılıdır:

ALLAH’IM
‘Neye ihtiyacım olduğunu ancak sen bilirsin
Kendimi senin ellerine teslim ediyorum’

Manav taş gibi bir sessizliğe bürünmüştür Kadın kendisine teşekkür ederek dükkândan ayrılır Müşteri manavın eline bir miktar para tutuştururken ‘Her kuruşuna değdi’ der Daha sonra manav terazisinin kefelerinin kırılmış olduğunu görür

Bizim için hiçbir bedeli, masrafı ve karşılığı olmayan, güzel bir hediyedir

” حَسْبُنَا اللهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ”
“Allah bize yeter! Ve (O) ne güzel Vekîldir!” dediler Âl-i İmrân,173

“Îman hem nûrdur, hem kuvvettir Evet hakīkī îmânı elde eden adam, kâinâta meydan okuyabilir ve îmânın kuvvetine göre hâdisâtın tazyîkātından (hâdiselerin sıkıntılarından) kurtulabilir*تَوَكَّلْتُ عَلَي اللّٰهِ [Allah’a tevekkül ettim] der, sefîne-i hayatta (hayat gemisinde) kemâl-i emniyetle (tam bir güvenle) hâdisâtın dağlarvârî (dağlar gibi) dalgaları içinde seyrân eder (gezer) Bütün ağırlıklarını Kadîr-i Mutlak’ın (kudreti sonsuz olan Allah’ın) yed-i kudretine emânet eder, rahatla dünyadan geçer, berzahta (kabirde) istirâhat eder Sonra saâdet-i ebediyeye girmek için Cennete uçabilir Yoksa tevekkül etmezse (işlerinde Allah’ı vekil kılmazsa), dünyanın ağırlıkları uçmasına değil, belki esfel-i sâfilîne (aşağıların aşağısına) çeker Demek îman tevhîdi, tevhid teslîmi, teslim tevekkülü, tevekkül saâdet-i dâreyni (iki cihan saâdetini) iktizâ eder (gerektirir)” (Sözler, 23 Söz, 104)

__________________