Cevap : Ahmet Haşim (1885 – 1933)

**Şengül Şirin** · 01-15-2010

ağır, ağır çıkacaksın bu merdivenlerden,
eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak,
ve bir zaman bakacaksın semâya ağlayarak
1885-1933
bence lirizmin ağababası

o belde

denizlerden
esen bu ince hava saçlarınla eğlensin
bilsen
melal-i hasret ü gurbetle ufk-ı şama bakan
bu gözlerinle, bu hüznünle sen ne dilbersin

ne sen,
ne ben,
ne de hüsnünde toplanan bu mesa
ne de alam-fikre bir mersa
olan bu mai deniz
melali anlamayan nesle aşina değiliz
sana yalnız bir ince taze kadın
bana yalnızca eski bir budala
diyen bugünkü beşer
bu sefil iştiha, bu kirli nazar
bulamaz sende bende bir mana,
ne bu akşamda bir gam-ı nermin
ne de durgun denizde bir muğber
lerze-i istitar ü istigna

sen ve ben
ve deniz
ve bu akşam ki lerzesiz sessiz
topluyor bu-yı ruhunu guya
uzak
ve mai gölgeli bir beldeden cüda kalarak
bu nefy ü hicre müebbed bu yerde mahkumuz

o belde?
durur menatık-ı düşize-i tahayyülde;
mai bir akşam
eder üstünde daima aram;
eteklerinde deniz
döker ervaha bir sükun-ı menam
kadınlar orda güzel, ince, saf, leylidir
hepsinin gözlerinde hüznün var
hepsi hemşiredir veyahut yar
dilde tenvim-i ıztırabı bilir
dudaklarındaki giryende buseler, yahut
o gözlerindeki nili sükut-ı istifham
onların ruhu şam-ı muğberden
mütekasif menekşelerdir ki
mütemadi sükun u samtı arar
şu`le-i biziya-yı hüzn-i kamer
mülteci sanki sade ellerine
o kadar natuvan ki, ah, onlar
onların hüzn-i lal ü müştereki,
sonra dalgın mesa, o hasta deniz
hepsi benzer o yerde birbirine

o belde
hangi bir kıt`a-i muhayyelde
hangi bir nehr-i dür ile mahdüd
bir yalan yer midir veya mevcud
fakat bulunmayacak bir melaz-ı hülya mı
bilmem yalnız
bildiğim sen ve ben ve mai deniz
ve bu akşam ki eyliyor tehziz
bende evtar-ı hüzn ü ilhamı
uzak
ve mai gölgeli bir beldeden cüda kalarak
bu nefy ü hicre müebbed, bu yerde mahkumuz

***
denizlerden
esen ince hava saçlarınla eğlensin
bilsen
hasret ve gurbetin kederli sıkıntısıyla akşam ufkuna bakan
bu gözlerinle, bu hüznünle sen ne dilbersin

ne sen
ne ben
ne de güzelliğinde toplanan bu akşam
ne de fikrin elemlerine bir liman
olan bu mavi deniz
melali anlamayan nesle aşina değiliz
sana yalnız bir ince taze kadın
bana yalnızca eski bir budala
diyen bugünkü beşer
bu sefil şehvet, bu kirli bakış
bulamaz sende bende bir mana
ne bu akşamda ince bir gam
ne de durgun denizde bir kırgın
gizleniş ve umursamazlık titreyişi

sen ve ben
ve deniz
ve bu akşam ki titremesiz sessiz
topluyor ruhunun kokusunu guya,
uzak
ve mavi gölgeli bir beldeden ayrı kalarak
bu sürgün ve hicrana müebbed bu yerde mahkumuz

o belde
bakir hayal mınıtıkalarında durur
mavi bir akşa
daima üstünde dinlenir
eteklerinde deniz
ruhlara bir uyku sakinliği döker
kadınlar orda
güzel, ince, saf, gece gibidir
hepsinin gözlerinde senin hüznün var
hepsi kız kardeş yahut sevgilidir
gönülde acıları uyutmasını bilir
dudaklarındaki ağlayışlı öpüşler ya da
o gözlerindeki mavi soru sessizliği
onların ruhu kızgın akşamdan
yoğun menekşelerdir ki
durmadan sükün ve sessizliği arar
ayın hüznünün ışıksız şulesi
sanki yalnız ellerine sığınmış
o kadar çelimsiz ki, ah, onlar
onların dilsiz ve ortak hüzünleri
sonra dalgun akşam, o hasta deniz
hepsi benzer o yerde birbirine

o belde
hangi hayali kıtada
hangi uzak nehirle sınırlı?
bir yalan yer midir veya mevcut
fakat bulunmayacak bir hulya sığınağı mı
bilmem yalnız
bildiğim sen ve ben ve mavi deniz
ve bu akşam ki titretiyor
bende hüzün ve ilham tellerini
uzak
mavi gölgeli bir ülkeden ayrı kalarak
bu yerde bu sürgün ve hicrana ebediyen mahkumuz

01-15-2010	#2
Şengül Şirin	Cevap : Ahmet Haşim (1885 – 1933) ağır, ağır çıkacaksın bu merdivenlerden, eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak, ve bir zaman bakacaksın semâya ağlayarak 1885-1933 bence lirizmin ağababası o belde denizlerden esen bu ince hava saçlarınla eğlensin bilsen melal-i hasret ü gurbetle ufk-ı şama bakan bu gözlerinle, bu hüznünle sen ne dilbersin ne sen, ne ben, ne de hüsnünde toplanan bu mesa ne de alam-fikre bir mersa olan bu mai deniz melali anlamayan nesle aşina değiliz sana yalnız bir ince taze kadın bana yalnızca eski bir budala diyen bugünkü beşer bu sefil iştiha, bu kirli nazar bulamaz sende bende bir mana, ne bu akşamda bir gam-ı nermin ne de durgun denizde bir muğber lerze-i istitar ü istigna sen ve ben ve deniz ve bu akşam ki lerzesiz sessiz topluyor bu-yı ruhunu guya uzak ve mai gölgeli bir beldeden cüda kalarak bu nefy ü hicre müebbed bu yerde mahkumuz o belde? durur menatık-ı düşize-i tahayyülde; mai bir akşam eder üstünde daima aram; eteklerinde deniz döker ervaha bir sükun-ı menam kadınlar orda güzel, ince, saf, leylidir hepsinin gözlerinde hüznün var hepsi hemşiredir veyahut yar dilde tenvim-i ıztırabı bilir dudaklarındaki giryende buseler, yahut o gözlerindeki nili sükut-ı istifham onların ruhu şam-ı muğberden mütekasif menekşelerdir ki mütemadi sükun u samtı arar şu`le-i biziya-yı hüzn-i kamer mülteci sanki sade ellerine o kadar natuvan ki, ah, onlar onların hüzn-i lal ü müştereki, sonra dalgın mesa, o hasta deniz hepsi benzer o yerde birbirine o belde hangi bir kıt`a-i muhayyelde hangi bir nehr-i dür ile mahdüd bir yalan yer midir veya mevcud fakat bulunmayacak bir melaz-ı hülya mı bilmem yalnız bildiğim sen ve ben ve mai deniz ve bu akşam ki eyliyor tehziz bende evtar-ı hüzn ü ilhamı uzak ve mai gölgeli bir beldeden cüda kalarak bu nefy ü hicre müebbed, bu yerde mahkumuz *** denizlerden esen ince hava saçlarınla eğlensin bilsen hasret ve gurbetin kederli sıkıntısıyla akşam ufkuna bakan bu gözlerinle, bu hüznünle sen ne dilbersin ne sen ne ben ne de güzelliğinde toplanan bu akşam ne de fikrin elemlerine bir liman olan bu mavi deniz melali anlamayan nesle aşina değiliz sana yalnız bir ince taze kadın bana yalnızca eski bir budala diyen bugünkü beşer bu sefil şehvet, bu kirli bakış bulamaz sende bende bir mana ne bu akşamda ince bir gam ne de durgun denizde bir kırgın gizleniş ve umursamazlık titreyişi sen ve ben ve deniz ve bu akşam ki titremesiz sessiz topluyor ruhunun kokusunu guya, uzak ve mavi gölgeli bir beldeden ayrı kalarak bu sürgün ve hicrana müebbed bu yerde mahkumuz o belde bakir hayal mınıtıkalarında durur mavi bir akşa daima üstünde dinlenir eteklerinde deniz ruhlara bir uyku sakinliği döker kadınlar orda güzel, ince, saf, gece gibidir hepsinin gözlerinde senin hüznün var hepsi kız kardeş yahut sevgilidir gönülde acıları uyutmasını bilir dudaklarındaki ağlayışlı öpüşler ya da o gözlerindeki mavi soru sessizliği onların ruhu kızgın akşamdan yoğun menekşelerdir ki durmadan sükün ve sessizliği arar ayın hüznünün ışıksız şulesi sanki yalnız ellerine sığınmış o kadar çelimsiz ki, ah, onlar onların dilsiz ve ortak hüzünleri sonra dalgun akşam, o hasta deniz hepsi benzer o yerde birbirine o belde hangi hayali kıtada hangi uzak nehirle sınırlı? bir yalan yer midir veya mevcut fakat bulunmayacak bir hulya sığınağı mı bilmem yalnız bildiğim sen ve ben ve mavi deniz ve bu akşam ki titretiyor bende hüzün ve ilham tellerini uzak mavi gölgeli bir ülkeden ayrı kalarak bu yerde bu sürgün ve hicrana ebediyen mahkumuz __________________ Arkadaşlar, efendiler ve ey millet, iyi biliniz ki, Türkiye Cumhuriyeti şeyhler, dervişler, müritler, meczuplar memleketi olamaz En doğru, en hakiki tarikat, medeniyet tarikatıdır