gökler sarıydı
ve ilk defa bu kadar sarıydı kainat
önce bakışlarıyla
kül savuran volkan bakışlarıyla
yakan yıkan bakışlarıyla
yokladı küf kokan mahzenlerimi
avuçlarında çocuksu bir gezegen
yürüdü üzerimden devasa gülleri
sonra telefon çaldı; gök gürledi
kulak kabarttı telefondaki hıçkırığa
ve yıldırıma
duvardaki bir resme takıldı ayakları
bakarken yüzüne adamın
ıslandı, eridi, süzüldü martıların
oynaştığı gözlerinden içeri
süzüldü kalbinin akkor bölgelerine
yanık kokusu, duman, indifa sesleri
ufuklar sarıydı
ve ilk defa bu kadar sarıydı dünya
orda, doruğunda elmaslar parlayan
dağın başında kanatlarını açmış
bir anka heybetiyle
kükrüyor uzaklara
mevsimler sarıydı
ve ilk defa bu kadar sarıydı bulutlar
inandı kalbim
kıvılcım düştü dualarına
tutuşup yandı kalbim
yağmurlar sarıydı
ve ilk defa bu kadar sarıydı kalbim
Nurullah Genç