Hatice Annemizi Unutulmaz Kilan Hizmet

**b@ron** · 11-24-2009

Eline aldığı kuru bir hurma dalına dayanarak Resûlüllah’ın kapısına kadar gelmiş olan yaşlı bir kadın

içeri girmek arzusunu izhar etmesi üzerine; – Yâ Resûlâllah

kim olduğunu bilmediğimiz bir ihtiyare kadın

zâtınızı görmek istiyor

” dediler

Resûl-i Ekrem Hazretleri:
– Müsaade edin

gelsin

” buyurdular

İhtiyarlıktan âdeta rükû eder halde duran kadın

hurma dalından edindiği asâsına dayana dayana Resûlüllah’ın kapısından içeri girdi

bir-iki adım ilerledikten sonra

kendisini tanıyan Resûlüllah hemen ayağa kalktılar; altlarındaki içi hurma lifi dolu minderlerini göstererek oturmasını istediler

Resûlüllah’ın bu kadına gösterdiği hürmet ve alâka

orada hazır bulunan Hazret-i Ömer’in dikkatini çekti; hattâ kim olduğunu merak ettiği bu ihtiyareye gösterilen bu ikramı

biraz da fazla gibi bulduğu içindir ki

ihtiyare kalkıp gittikten sonra: – Yâ Resûlâllah

bu kadın kimdi ki

kendisine ayağa kalkacak kadar hürmet ettiniz

minderinizi verecek kadar alâka gösteriniz?” dedi

Resûlüllah’ın cevabı tek cümleden ibaretti:
– Bu kadın

bizim Hatîce’nin dostlarındandı!”
Burada aklımıza şöyle bir sual geliyor:
– Resûlüllah Hazretleri

senelerce evvel vefat etmiş olan Hatice Validemize

neden bu kadar alâkâ duyuyordu ki

O’nun dostlarına bile ayağa kalkıyor

minderlerini vermek kadirşinâslığında bulunuyorlardı? Hatîce Validemizin kendisini bu derece sevdiren hususiyeti ne idi?
Bu sualin cevabını da

Hazret-i Âişe Validemizin hazır bulunduğu bir mecliste cereyan eden şu hatırada bulmak mümkündür

Fahr-i Kâinat Efendimiz

bir aile sohbetinde

Hazret-i Hatîce Validemizi uzun uzun yâdetmiş; bazı hatıraları yeniden anlatarak

geçmiş günlerini dile getirmişti

Hazret-i Âişe Validemiz:
– Yâ Resûlâllah

senelerce evvel ölüp gitmiş olan bir yaşlı kadını

bu kadar hatırlayıp yâdetmekte ne fayda var?

ü Zülcelâl

size

O’ndan daha genç ve güzelini ihsan etmiş; ağzında dişi bile kalmamış bir ihtiyare yerine daha gencini vermiştir

” dedi

Âişe Validemizin bu sözlerine karşı Resûlüllah Hazretleri’nin

Hz

Hatîce Validemizi niçin unutmadığını bildiren şu cevaplarını

dikkat ve ibretle okumaktayız:
– Yâ Âişe! Seneler geçtiği halde Hatîce’yi unutmayışım

O’nun dış güzelliğinden değildir

Herkes beni red ve inkâr ettiği zaman

Hatîce bana inandı ve tasdik etti

Etrafımdakiler bana

yalancısın

dediği zaman; Hatîce bana

doğru söylüyorsun

asla çekinme

dedi

İnsanlar benden bir pulu esirgediği zaman

Hatîce

bütün servetini önüme sürerek bunların hepsi emrindedir

istediğin kadar harcayabilirsin

dedi

Dünyada yalnız kaldığım günlerde

Hatîce

benden asla geri kalmadı; bunların hepsi geçicidir

üzülme

ileride bu güçlükleri kolaylıklar takip edecektir

dedi

İşte ben

Hatîce’yi

bu fedakârlıkları için unutmuyorum!”
Hz

Hatîce’yi seneler geçtiği halde unutturmayan meziyetleri

Resûlüllah nezdinde

kadın arkadaşına oturduğu minderini verdirecek kadar kazanmış olduğu itibar ve kıymeti; hanımların dikkatlerini çekmelidir

Mü’mine hanımlar

İslâm dâvası uğrunda fedakârca çalışan kocalarına engel olmamalı

Hatîce annemiz gibi

bütün kuvvet ve imkânlarıyla dâva uğrunda çalışan beylerini takviye ile yardımcı olmalıdırlar

11-24-2009	#1
b@ron	Hatice Annemizi Unutulmaz Kilan Hizmet Eline aldığı kuru bir hurma dalına dayanarak Resûlüllah’ın kapısına kadar gelmiş olan yaşlı bir kadın içeri girmek arzusunu izhar etmesi üzerine; – Yâ Resûlâllah kim olduğunu bilmediğimiz bir ihtiyare kadın zâtınızı görmek istiyor” dediler Resûl-i Ekrem Hazretleri: – Müsaade edin gelsin” buyurdular İhtiyarlıktan âdeta rükû eder halde duran kadın hurma dalından edindiği asâsına dayana dayana Resûlüllah’ın kapısından içeri girdi bir-iki adım ilerledikten sonra kendisini tanıyan Resûlüllah hemen ayağa kalktılar; altlarındaki içi hurma lifi dolu minderlerini göstererek oturmasını istediler Resûlüllah’ın bu kadına gösterdiği hürmet ve alâka orada hazır bulunan Hazret-i Ömer’in dikkatini çekti; hattâ kim olduğunu merak ettiği bu ihtiyareye gösterilen bu ikramı biraz da fazla gibi bulduğu içindir ki ihtiyare kalkıp gittikten sonra: – Yâ Resûlâllah bu kadın kimdi ki kendisine ayağa kalkacak kadar hürmet ettiniz minderinizi verecek kadar alâka gösteriniz?” dedi Resûlüllah’ın cevabı tek cümleden ibaretti: – Bu kadın bizim Hatîce’nin dostlarındandı!” Burada aklımıza şöyle bir sual geliyor: – Resûlüllah Hazretleri senelerce evvel vefat etmiş olan Hatice Validemize neden bu kadar alâkâ duyuyordu ki O’nun dostlarına bile ayağa kalkıyor minderlerini vermek kadirşinâslığında bulunuyorlardı? Hatîce Validemizin kendisini bu derece sevdiren hususiyeti ne idi? Bu sualin cevabını da Hazret-i Âişe Validemizin hazır bulunduğu bir mecliste cereyan eden şu hatırada bulmak mümkündür Fahr-i Kâinat Efendimiz bir aile sohbetinde Hazret-i Hatîce Validemizi uzun uzun yâdetmiş; bazı hatıraları yeniden anlatarak geçmiş günlerini dile getirmişti Hazret-i Âişe Validemiz: – Yâ Resûlâllah senelerce evvel ölüp gitmiş olan bir yaşlı kadını bu kadar hatırlayıp yâdetmekte ne fayda var? ü Zülcelâl size O’ndan daha genç ve güzelini ihsan etmiş; ağzında dişi bile kalmamış bir ihtiyare yerine daha gencini vermiştir” dedi Âişe Validemizin bu sözlerine karşı Resûlüllah Hazretleri’nin Hz Hatîce Validemizi niçin unutmadığını bildiren şu cevaplarını dikkat ve ibretle okumaktayız: – Yâ Âişe! Seneler geçtiği halde Hatîce’yi unutmayışım O’nun dış güzelliğinden değildir Herkes beni red ve inkâr ettiği zaman Hatîce bana inandı ve tasdik etti Etrafımdakiler bana yalancısın dediği zaman; Hatîce bana doğru söylüyorsun asla çekinme dedi İnsanlar benden bir pulu esirgediği zaman Hatîce bütün servetini önüme sürerek bunların hepsi emrindedir istediğin kadar harcayabilirsin dedi Dünyada yalnız kaldığım günlerde Hatîce benden asla geri kalmadı; bunların hepsi geçicidir üzülme ileride bu güçlükleri kolaylıklar takip edecektir dedi İşte ben Hatîce’yi bu fedakârlıkları için unutmuyorum!” Hz Hatîce’yi seneler geçtiği halde unutturmayan meziyetleri Resûlüllah nezdinde kadın arkadaşına oturduğu minderini verdirecek kadar kazanmış olduğu itibar ve kıymeti; hanımların dikkatlerini çekmelidir Mü’mine hanımlar İslâm dâvası uğrunda fedakârca çalışan kocalarına engel olmamalı Hatîce annemiz gibi bütün kuvvet ve imkânlarıyla dâva uğrunda çalışan beylerini takviye ile yardımcı olmalıdırlar __________________