11-23-2009
|
#1
|
peri
|
Öyle Gittim Demekle Gidilmiyordu
Korkma  
Seni bulunca tamamlandım ben  Çekip gittiğimden beri içimin tam anlamıyla huzur buluşuydu o an  Sanki çok iyi bir halt etmiş gibi söylüyorum di mi ? (çekip-gitmek !)
Sanırız ki bazen gitmek gereklidir, gitmelidir  (tamam tamam gerekli olduğu an"lar da olmuyor değil)  Sonradan fark ederiz ki bu, gitmeden tamamlanması-tedavi edilmesi gereken bir süreçtir  Ama biz olayların içinde yaşarken bir türlü anlayamayız bunu  Tek çare, bitirmek, gitmek gibi gelir nedense   
Sonra sonra çok şey yaşayınca ve her şeyden de alacağını alınca görüyorsun ki, bitmeler ve gitmeler çare değil hiç bir yaraya  Hele ki sevdaya hiç değil  İnan   
Ben senden gitmeyi hiç istemediğim halde gittim  Gitmem gerekiyordu (nedenini hiç bilemedim)  Ve sen gitmeme izin verdin  Her şeye rağmen seni hayatımda tutmak istedim ama sen bu çabalarımı da geri çevirdin  Senden beklemediğim tek şey bu hareketti sanırım  Ve ben öyle bozuldum ki bu beklemediğim hareket karşısında, hemen çekiliverdim kabuğuma, yok ettim kendimi senin için  Görünmez oldum sana ki  Ki işte  ( daha çok deşip de geçmişi, canımızı yeniden acıtmayacağım  )
Oysa şimdi önemli olan bugün  Bugünümde benimle olman  
Korkma demiştim ya sana söze başlarken  
Umurumda değil hiç bir şey…
Sen varsın ya…
Ne demiştim sana bir seslenişimde ;
“ah bilebilseydim ki beni böyle,
araya hiç yıllar ve yokluklar girmemiş gibi
gelenler/gidenler/kalanlar olmamış gibi sorgusuz-sualsiz kabulleneceğini
sımsıkı sarılacağını, bu kadar sürer miydi kendime sürgünüm ?
daha önce göçmez miydim ki üstüme her zaman "cuk" diye oturan o güzel bedenine…!”
Evet, her şeyin bir zamanı var…
Hiç sevmesem de bu zaman ve bekleme kavramını…
Adanmış bir hayattım ben sana…
Öyle gittim demekle gidilmiyordu
|
|
|