Schopenhauer'da Ahlak Felsefesi
Cahit Tanyol
Her devrin bir lider değeri vardır
Bu değer bütün değerleri etkisi altına alır
Ortaçağda lider değer dindi
Sosyal, politik, ekonomik ve kültürel değerler onun etkisi altında idi
Ahlak doğal olarak dinin etki alanında ve onun bir niteliği gibi kabul ediliyordu
Yeniçağ'la beraber öncü değer bilim ve teknik oldu
Günümüzde bilgi kavramı çağa damgasını vurdu
Bilim ve teknik özü itibariyle laik bir niteliğe sahiptir
Ahlakın da dinin tekelinden çıkarak laik bir nitelik kazanması zorunludur
Gerçekten dinle ahlak arasındaki bağlantı zorunlu mudur? Bunu anlamak için ahlaktaki otoritenin kaynağına bakmak gerek
Dinsel ahlakta otorite Tanrı'dır ve dinler ahlak için gelmiştir
Gerçekten ise, ahlakın arkasında toplumun yaygın otoritesi bulunmaktadır
Schopenhauer ise, bu yapıtında, dinle ahlak arasında ilişki şöyle dursun, dinin ahlaksızlığa yataklık ettiğini ileri sürmektedir
Ona göre insan, yaratıkların en ahlaksısı ve en bencilidir
Her şeyi kendisi için isteyen bu bencil canavarı dizginleyerek ve onda ahlaki duyguları uyandıracak tek güdü/motif "acıma" ve "merhamet"tir
Türkiye gündeminde "Din" ve "Ahlak" bir ve aynı şeymiş gibi öğretim ve eğitim programlarında ve anayasamızda yer almaktadır
Bu açıdan Schopenhauer'ın ahlak felsefesi okuyucuları derin derin düşündürecektir