11-11-2009
|
#1
|
b@ron
|
Dua Edenin "Rabbim" Demesi, Allahın "efendim" Demesidir
Dua edenin, 'Rabbim' demesi,
'in 'efendim' demesinin ta kendisidir 
Birisi her gece kalkip 'i aniyor, O'na dua
ediyordu
Seytan ona dedi:
Ey 'i çok anan kisi !
Bütün gece deyip çagirmana karsilik seni buyur eden var mi?
Sana bir tek cevap bile gelmiyor, daha ne zamana kadar dua edeceksin?
Adamin gönlü kirildi, basini yere koydu ve uyudu
Rüyasinda ona söyle dendi:
Kendine gel uyan!
Niye duayi, zikri biraktin? Neden usandin?
Adam: Buyur diye bir cevap gelmiyor ki, kapidan
kovulmaktan korkuyorum dedi
Bunun üzerine dendi ki ona:
Senin demen, O'nun buyur demesi sayesindedir 
Senin yalvarisin, 'in senin ruhuna haber
uçurmasindandir 
Senin çabalarin, çareler araman, 'in seni kendine
yaklastirmasi, ayaklarindaki baglari çözmesindendir 
Senin korkun, sevgin, ümidin 'in lütfunun
kemendidir 
Senin her Yarabbî demenin altinda, 'in buyur
demesi vardir 
Gafilin, cahilin canİ, bu duadan uzaktir 
Çünkü Yarabbî demeye izin yok ona 
Agzinda da kilit var, dilinde de 
Zarara ugradigi zaman, aglayip, sizlamasin diye ona dert, agri, sizi, gam, keder vermedi 
Bununla anla ki, 'a dua etmeni, O'nu çagirmani saglayan dert,
Dünya saltanatindan daha iyidir 
|
|
|