Sevgilinin Gidişi Gibi...

SONBAHAR geldi mi surat asarım
Durup dururken benim canım sıkılır, hüzünlü ve erken bir ayrılışın öyküsüdür sanki bu mevsim
Doğanın küsüp de, pılı pırtısını toplayıp bizi terk edişi gibi gelir bana bu günler
Bir sevgilinin gidişi gibi
Alıp götürülen bir mutlu fotoğrafın duvarda boş kalan yeri tıpkı; kabak çiçeklerinin bahçe duvarında bıraktığı iz
Söğüt ağacının yaprakları alıp başlarını yola çıkarlar peş peşe, kaldırım taşlarından aşağıya doğru
Bir an peşlerinden koşup gitmek gelir içimden:
"Gitmeseniz"
*
Güneş; fersiz yanağını kapının pervazına dayayıp eşikten son kez bakan sevgili gibi, solgun
Kimi zaman bir beyaz bulut yüzünü örter ve mendil gibi yanağını siler güneşin
İşte; birazdan tane tane inen, gözyaşı damlaları sevgilinin
Sarı güller çoktan gitti
Bir kuru yaprak buldum sadece; arkasında bir küçük anı bırakmış gibi saksıdaki menekşe çiçekleri
Evet, evet
Bu, sevgilinin gidişi gibi
*
Nedense her sene bu mevsimde çekip giderler, kaç gündür çatının pervazlarında kumruları arıyor gözüm
Yoklar
Göçmen kuşlar da gitti
Gördüm, evimizin üzerinden uçtular
Sıcak günlerden, radyo sesi gelen açık pencerelerden, sulanan toprak kokularından, şen serçe cıvıltılarından, yere kadar sarkmış elma dallarından, o küçük geveze çalıkuşundan eser yok
Yerinde yok hiçbiri
Bu sonbaharların içinde ne çok hüzün ve ayrılık var
Sevgilinin gidişi gibi

BEKİR COŞKUN