Şükür, Neredeydi?...

Şükür
Ne zaman kaybettik seni biz?Ve ne zaman bu kadar sitemkar, bu kadar hoşnutsuz olduk
Yediğimizin içtiğimizin, gördüğümüzün, gezdiğimizin, işittiğimizin, hissettiğimizin, tattığımızın, tuttuğumuzun,
en mühimi,
aklımızın
ve sağlığımızın,
şükrünü ne zaman kaybettik biz?

Biz şükrü kaybettik, stresle sardık bedenimizi
Sinir sistemine yüklendik farkında olmadan
ve ince ince ağlarla tüm vücudu kaplayan sinirler, organları ve hatta zihinleri hasta etti, geri dönüşümsüz hasarlar verdi
Cilt ile sinir sistemi aynı kökenden yaratılmıştı, ciltten çıktı hastalıkların kimileri
Evet, sinirdi, stresti, mutsuzluktu, hoşnutsuzluktu, karamsarlıktı, tatminsizlikti
ve şükürsüzlüktü hep şikayetlerimiz
Dilimizden eksik etmediğimiz

Ne ki, şikayetin ucu nereye gidiyordu, bilmediğimiz
Şükrü bulsak yeniden, gelir mi mutluluğumuz, huzurumuz, kanaatkarlığımız, ruh ve beden sağlığımız??

Neydi isteyip de alamadıklarımız??
Daha iyi bir ev mi, araba mı, giysiler mi, yiyecekler mi, turlar geziler mi?
Başarı mı, övgü mü, itibar mı, kibir mi?
Uğruna mesailerimizi, emeklerimizi, zihnimizi harcadıklarımız?
Neydi sahi
"aradığımız"

Aradığımız, aslında kaybettiğimiz "şükrümüz"dü
Başka hiçbir şeyle dolmazdı içimizdeki boşluk ve hoşnutsuzluk

Ama şükür yoktu ortalıkta,
ve içlerimiz
bomboştu

Hayatlarımız, bir ucundan delinmiş çuvaldaki tanelerin boşalması gibi boşalıyorduBoş bir çuvala dönüyordu

Püff dese rüzgar; düşecek, yıkılacak bir çuval

İman zedeleniyordu, hayat boşa sarf olunuyordu

Her yerde bir kayıp esintisi, esip duruyordu

Ama yaşlı bir teyze buldu onu
Ekmek bulamadığı günlerde, onunla doydu
Ölmekten değil, ölmemekten korktu
Açlığa ve hastalığa sabretti
İşte, tüm mesailerini dünyalık emeller, hırs ve ihtiyaçlar için sarf etmemişti,
çuvalında bir tanecik buğday yoktu belki
Ama hepimizden büyük bir serveti vardı

Şükür

O şükür dedikçe ışıldadı gözleri
O şükür dedikçe utandım gözlerimden

Şükür dedim
Neredeydi?

Rabia Nazik Kaya

__________________