Bazen ayrılıklar iyi gelir insana gereklidir Özgürleşip tüm ağırlığından köhne duyguların yola tek başına devam etmek güzeldir
Elbette kolay değildir o güzel gözlere bakıp “Artık görüşmeyelim demek” Acıtır kanatır insanı buna rağmen biliyorum ki iyilikle söylenen her şey zamanla da olsa kalpteki yerini bulur
Bir kalpten nasıl ayrılacağımı hiçbir zaman tam olarak bilemedim Her seferinde aynı üzücü duygu kaplar benliğimi O kırılgan kalp karşımda soğuk kanlılığını korumaya çalışırken duygularım sel olur akar gözlerimden Çaresiz hissederim kendimi onun bu “güçlü” olma çabasının karşısında O ayrılık konuşmasının sancısı ikimizi de farklı şiddetlerde sallar
Zordur o anda en doğru bulduğum seçimimi tüm iyi niyetimle dile getirirken karşımdaki gözler tarafından kötü görülmem
Fakat ayrılıklar iyidir anlayışı öğretir insana
Belki de benden ona yansıyan o kötülüğe daha fazla dayanamaz söylenecek bir çok şeyi içimde tutup derin bir nefes alır ve çıkarım kapıdan kendi hislerimden kaçar gibi
Belki biraz da ağlarım o eşikte başka ne yapacağımı bilemeden
Fakat ayrılıklar iyidir insanı büyütür
Biraz önce Onunla dolu olan bu kalbimi şimdi acısını rahatça yaşayabilsin diye hiç konuşmadan dinlerim Belki yazarım bana anlattıklarını ve belki Ona da yollarım bilsin diye
Ayrılıklar iyidir insanı şair yapar
Biliyorum ki bazen duygular değilse de ilişkiler yıpranır yara alır O sevgi öylece dursa da ilk günkü tadında artık olay ilişkiyi yürütmekten ilişkiyi itelemeye varır
Zor bir seçimdir vazgeçmek Onu sevmekten değil ilişkiden gidebilmek Ve belki daha da zoru gittiğin yerde onu tüm şiddetiyle tüm ateşiyle sevmeye devam etmek
Onun tarafından şımarık anlayışsız kararsız ve hatta sevgisiz olarak etiketlenmeyi göze alıp çıkarım hayatından kalbinden evinden telefon rehberinden…
Arkasın da durduğum kararlara sarıp bütün “acaba”larımı inanırım doğru olanı yaptığıma
Bilirim bir gün geçecek bu gönül yarası dönecek bana kalbimin onda kalan yarısı
Unutulmuş önemsenmemiş terk edilmiş saysa da kendisini “bir rüyaydı bitti” dese de bilirim bir gün o da varacak kendi içinde ki gerçeğe…
Affedecek anlayacak kendini ve beni…
alıntı