Eylül Şehitliğinde Yatıyor Gözlerim

**LAST BREATH** · 09-04-2009

Bozgundaydık
O vurgun gözlü zamanlarda

Kapılacak düş'ü kalmamış bir çocuk gibi sevda,
Sızılı ah;
Büyütüp onu,Eylül'e boyadım
Mevsimini gözyaşlarında ıslatan insanların,
Şemsiyelerinden akıyordu o ilişilemeyen hayat;
Kurutup yüzümü,ayrılığa sarardım
Ömür makasıydı,toprağa gizlenen gölgeler
Bulutun kurşunsuz askeriydi yağmur:cephesine ayrılık kattığım
Taze bir ölünün henüz kapanmamış gözleriydin sen
Seni,bakışlarındaki Eylül şehitliğinde tanıdım

Notalar dilinin kemancı sarhoşlukları,
Düşmeye meyilli dudağında
Bu mevsimde,
Sevdayı pusturuyor meyhane cereyanlarından kısılan sesler
Ve ondan;
Her yeni günde yalnızlığa kesiliyor içim
Her yeni günde;
Kimsesizliğin ayıbında ölüler

Susma bir anıya tünemiş gözlerime
Acımasız bir ağdanın ucundan dökülüyor
İçimi dolduran zamanın

Ölümdü
Terk'e uğruyordum
Önünü alamıyordum hayalinin
Benliğimden yokuş aşağı çıkarken
Ömrüme sığmıyordu adın
Yalnızlığım ne zaman el açsa gecelere,
Yokluğuna düşüp,özümden sus çıkardım
Sesime ne vakit Elif dolsa,
Sağırlaşıp dilimden ona Eylül derdim

Yanıyordum

Çizgileri karanlığa bakan bir avucun,
Ayrılıkları kavrarken ne hissettiğini anlatsaydım sana
O an göğsüm incelir,
Tenim söner,kaçırırdım deliverenleri
Sen,ruhuma yatılı misafirliğe gelerek
Konaklamak günah deyip
Sevabım kadar içirirdin beni

Bozgundaydık
O vurgun gözlü zamanlarda

Senin adın hep Eylül oldu minnetlim!

alıntı

09-04-2009	#1
LAST BREATH	Eylül Şehitliğinde Yatıyor Gözlerim Bozgundaydık O vurgun gözlü zamanlarda Kapılacak düş'ü kalmamış bir çocuk gibi sevda, Sızılı ah; Büyütüp onu,Eylül'e boyadım Mevsimini gözyaşlarında ıslatan insanların, Şemsiyelerinden akıyordu o ilişilemeyen hayat; Kurutup yüzümü,ayrılığa sarardım Ömür makasıydı,toprağa gizlenen gölgeler Bulutun kurşunsuz askeriydi yağmur:cephesine ayrılık kattığım Taze bir ölünün henüz kapanmamış gözleriydin sen Seni,bakışlarındaki Eylül şehitliğinde tanıdım Notalar dilinin kemancı sarhoşlukları, Düşmeye meyilli dudağında Bu mevsimde, Sevdayı pusturuyor meyhane cereyanlarından kısılan sesler Ve ondan; Her yeni günde yalnızlığa kesiliyor içim Her yeni günde; Kimsesizliğin ayıbında ölüler Susma bir anıya tünemiş gözlerime Acımasız bir ağdanın ucundan dökülüyor İçimi dolduran zamanın Ölümdü Terk'e uğruyordum Önünü alamıyordum hayalinin Benliğimden yokuş aşağı çıkarken Ömrüme sığmıyordu adın Yalnızlığım ne zaman el açsa gecelere, Yokluğuna düşüp,özümden sus çıkardım Sesime ne vakit Elif dolsa, Sağırlaşıp dilimden ona Eylül derdim Yanıyordum Çizgileri karanlığa bakan bir avucun, Ayrılıkları kavrarken ne hissettiğini anlatsaydım sana O an göğsüm incelir, Tenim söner,kaçırırdım deliverenleri Sen,ruhuma yatılı misafirliğe gelerek Konaklamak günah deyip Sevabım kadar içirirdin beni Bozgundaydık O vurgun gözlü zamanlarda Senin adın hep Eylül oldu minnetlim! alıntı __________________ Varlığım ne ifade etti ki, yokluğum bir şeyler göstersin Ben olsam ne, olmasam ne ?