Seyduna ve şahrud (kavuşamayan Iki Aşık ırmağın öyküsü)

**Şengül Şirin** · 08-31-2009

seyduna ve şahrud (kavuşamayan iki aşık ırmağın öyküsü)

seyduna gökyüzüdür şahrutta İran'da Elbruz dağlarının en yüksek tepesine kurulan Alamut'un altından akan ırmaktırasıl anlatılmak istenen aralarındaki aşktır yani imkansız aşktır burada o anlatırlır
*********************************

(Yitik öyküdür)

Tarihten iki ayrı coğrafyaya damlayan
İki ayrı yürekte durmadan kanayan
Seyduna’yla Şahrud
Yüreklerin akarken bıraktığı izi
Birbirlerinin gözlerinde aradılar
Yoktu

İki iklim farkıydılar
Ne zaman göz göze değseler
Yangın çıkmayacak denli uzaktılar
Yalnızca aynaların dökülen sırrına yansırdı
Üçüncü bir kente düşmüş suretleri

Şahrud gökyüzü geliniydi
Yüzüne bulut inse dolardı masal gözleri
Bir solukluk rüzgarda bile
Usul usul kanardı gelincik bedeni

Seyduna yeryüzü cehennemi
Ölüm, çağrılı uçurumlarda sınardı sevdasını
Yalnız ufuk çizgisinde buluşurlardı,
Onu da güneş günde iki kez ateşe verirdi

İki iklim ayrıldılar
“Ya Şahrud!” dedi Seyduna
“Gözlerime mermi diye sevdanı sürdüm
Ardına bakma, gözyaşımla vurulursun
Su gibi git”

Şahrud’un yüzüne keder mayın gibi durdu
Ve zaman gözlerinin su yeşilinde kuruldu
Hüzün bir Buda heykeli gibi çırılçıplak,
Yüzlerine oturdu

Rivayet odur ki,
Şahrud vardığı denizlerde hala
Seyduna türküleriyle uyanmakta,
Seyduna, Şahrud’un gözlerinden kalan
Masalla yaşlanmakta)

(biliyorum! sen yine parmak uçlarında üşüyosun,aramızda kıvrılıp yatan uzaklıga inat,ayaklarınla kasıklarımın kasıgasını,ellerinle yüregimde yaktıgın ateşi düşlüyorsunsularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta ve çırıl çıplak bir ırmaga dönüşüyor yatagımızda apansız,parmakların tıkır tıkır işliyor iştahla,biliyorsun yaşamaktır aşk, geceyle gündüzün sessiz geçişimidir bir uyku bogazında,DELİCE BİR YANGIN PARMAKLARININ BUZULUNDA)

alıntıdır

08-31-2009	#1
Şengül Şirin	Seyduna ve şahrud (kavuşamayan Iki Aşık ırmağın öyküsü) seyduna ve şahrud (kavuşamayan iki aşık ırmağın öyküsü) seyduna gökyüzüdür şahrutta İran'da Elbruz dağlarının en yüksek tepesine kurulan Alamut'un altından akan ırmaktırasıl anlatılmak istenen aralarındaki aşktır yani imkansız aşktır burada o anlatırlır ******************************* (Yitik öyküdür) Tarihten iki ayrı coğrafyaya damlayan İki ayrı yürekte durmadan kanayan Seyduna’yla Şahrud Yüreklerin akarken bıraktığı izi Birbirlerinin gözlerinde aradılar Yoktu İki iklim farkıydılar Ne zaman göz göze değseler Yangın çıkmayacak denli uzaktılar Yalnızca aynaların dökülen sırrına yansırdı Üçüncü bir kente düşmüş suretleri Şahrud gökyüzü geliniydi Yüzüne bulut inse dolardı masal gözleri Bir solukluk rüzgarda bile Usul usul kanardı gelincik bedeni Seyduna yeryüzü cehennemi Ölüm, çağrılı uçurumlarda sınardı sevdasını Yalnız ufuk çizgisinde buluşurlardı, Onu da güneş günde iki kez ateşe verirdi İki iklim ayrıldılar “Ya Şahrud!” dedi Seyduna “Gözlerime mermi diye sevdanı sürdüm Ardına bakma, gözyaşımla vurulursun Su gibi git” Şahrud’un yüzüne keder mayın gibi durdu Ve zaman gözlerinin su yeşilinde kuruldu Hüzün bir Buda heykeli gibi çırılçıplak, Yüzlerine oturdu Rivayet odur ki, Şahrud vardığı denizlerde hala Seyduna türküleriyle uyanmakta, Seyduna, Şahrud’un gözlerinden kalan Masalla yaşlanmakta)** (biliyorum! sen yine parmak uçlarında üşüyosun,aramızda kıvrılıp yatan uzaklıga inat,ayaklarınla kasıklarımın kasıgasını,ellerinle yüregimde yaktıgın ateşi düşlüyorsunsularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta ve çırıl çıplak bir ırmaga dönüşüyor yatagımızda apansız,parmakların tıkır tıkır işliyor iştahla,biliyorsun yaşamaktır aşk, geceyle gündüzün sessiz geçişimidir bir uyku bogazında,DELİCE BİR YANGIN PARMAKLARININ BUZULUNDA) alıntıdır __________________ Arkadaşlar, efendiler ve ey millet, iyi biliniz ki, Türkiye Cumhuriyeti şeyhler, dervişler, müritler, meczuplar memleketi olamaz En doğru, en hakiki tarikat, medeniyet tarikatıdır