Yaz nefesli ağustos böcekleri aşk mı ölüm mü
Karabiber ağaçlarına son şarkılarını söylüyorlar
Dinliyorum
Akasya titreyen yapraklarını öpüp vedalaşıyor
Az sonra soyunup uykuya dalacak
Görüyorum
Bir kadın yorgun anılarını elerken ağlıyor
Silemiyorum matemini küçük parmaklarımla
Gözyaşlarını öpüyorum
Uzaklarda bir adam umudundan vurulmuş
Dolduruyor valizine kalbinden kalan parçaları
Topluyorum
Zamanın dizlerinde uyuyan hüzün esneyerek uyanıyor
Yalnızlık kokusu yayılıyor topraktan
Kokluyorum
Tanrı, çocuklarına kızmış anne hiddetiyle mevsimi yıkıyor
Yıldızlar kaçıp saklanıyor şimşekten
Korkuyorum
Bir çingene falda gördüğü gölgeyi ben sanıyor
Henüz doğmadım ki
Eylül’ de doğacağım
Bekliyorum
alıntı