Gözlerime Bak

**gülgüzeli** · 08-18-2009

Gözlerime bak

Acıyı görmek mi istiyorsun?
Gözlerime bak!
Dudaklarımda söyleyemediğim sana ait duyguları
Bana her fırsatta bıraktığın yokluğunun acısını fark edeceksin
O zaman anlayacaksın acının sende ne kadar masum durduğunu
Ayrı yetişmiş güllerin birbirine hasreti gibi
Umutla kurudum sensiz
Ve sen hiç gözlerime bakıp beni sevdiğini söyleyemedin
Oysa sırf bu kelime için kurduğum hayallerdi beni hayatta tutan
Bir boşluktan içeri girdim her gece
Senli düşlerden sensiz karanlıklara süzülür gibi
Ellerin nasıldı? Küçük müydüler? ve parmakların ince uzun mu?
Parmaklarını parmaklarımın arasında hissedip
Seninle sahil boyu denizi hiç fark etmeden bir birimize bakıp yürüyemedik
Gözlerinin yeşilinde geleceğe dair hayaller kuramadan
sadece umut ettim gözlerini görebilmeyi
Ve o gözlerinde ki ışıltıyla karanlık gecelerime yol göstermeni istedim
Acıyı görmek mi istiyorsun
Gözlerime bak!
Ve yaşanmamış boşa geçen anların hüzünlü şiir`ini oku
Kirpiklerinden sıyrılıp yanaklarına düşen dizelerimde
Bensiz yattığın o yataklarda benli hayaller kurma artık
Sabahlara merhaba derken beni seven bir şair var deyip gurur duy sadece
Ve hiç bilme o şairin senin için her gün defalarca öldüğünü
Ve bil ki insan sevdiğiyle beraber olacak mahşerde
Tek avuntum bu şimdilik
Dünyada olamadığım anları mahşere bıraktım ben
Ben seni bu dünyalık mı sevdim sandın?
Ölüm`müşterk edilişmiş umurumda değilgelme istersen
Nasılsa bir gün hayat biletimi kestiğinde
Kavuşma vakti olacak benim için ölüm
Dudaklarımda ki acı tat?
Yoksa acı bir tebessüm mü olacak sana ulaşmayı beklemek?
Ne yazık hiç bilemeyeceğim
Acıyı görmek mi istiyorsun?
Gözlerime bak!
Sen uzakta çok uzakta
Bensiz bir yaşamın anlamsız günlerini yaşamaktasın
Benim gibi
Seni seviyorum
Gerçeğin ta kendisi bu iki kelime
Sırf dudaklardan çıkması istenen değil de
İçimde taa içimde senin için atan bir kalbin feryadı
Haykırışı bu sevdiğim
Sana ulaşamasam da
Biliyorum ki zavallı kalbim
Sana ait her şeyi saklıyor en gizli yerlerinde
Kanlı ve uykusuz gözyaşlarımın
Her gece aynalardan süzülmesi gibi acı veriyor uzaklarda oluşun
Biliyorum beni sevdiğini
Acıyı tattığını da benden uzaklarda
Ama hiç bana sana ait bir şeyi vermedin?
Acı tek taraflı olsaydı
Ne yürek dayanırdı ne yaşamın bir anlamı olurdu
Ama yokluk kötü sevdiğim
Bir beden olmak isteyen yüreklerde ayrı ayrı yaşamak kötü
Sana her fırsatta koşmak isterken beni durdurmaların
Yüzüne hasret kaldığım günlerde
Beni ısrarla kırışlarını hiç anlamış değilim
Eminim yine okuyunca bu şiirimi büzeceksin dudaklarını
Ve eminim ağlayacaksın
Ağlamak seni ben yapar sevdiğim
Ve beni sen yapanda içimde senin için yanan bir kalple yaşamak
Her gün Üsküdar’da oturup kendimi dinlerim
Oysa konuşan sendin hep benimle
Ne martıların vapurlara takılışı
Ne işportacıların bağırışıydı fark ettiğim
Ben denizi seyrederken gözlerinde boğulmayı sevdim
Yosun tuttu gözyaşlarım sensizliğin dalgalarında
Gözlerim ve ben her Üsküdar’a inişimizde
Bir gün seninle bir bankta oturup
Sadece ve sadece hiç konuşmadan gözlerine bakmak istedik
Kaç zamandır bir hüzün dolaşıyor odamda
Duvarlar bir şeyler söylüyor sanki
Adım adım yok oluşumu izliyorum
Her batan güneşin karanlığı getirmesiyle
Sabahlara kadar uykusuz gözlerimle uzaklara
karanlıklara bakıyorum mütemediyen
Kayan her yıldızda tek bir şey diliyorum?
Ve Senin için yalvardığım namazlarda secdeye kapanıp
Rabbime ettiğim dualarım
Tuttuğum dilekle aynı olması ve sonra umudumu yitirmeden
Rabbimin bir bildiği var deyip
Kabul olmadığında dualarımın
Tekrar tekrar yalvarmalarım
Seni okyanusların diplerinde
Bir midyenin içinde ki
İnciyi görme ihtimalimin olmadığı gibi kabul ettim aşkım
Ve seni hiç ulaşılamayacak dağların zirvesinde
Koklayamayacağım bir çiçek olduğunu fark ettiğimde
Tek bir şey düşündüm?
Dokunamadan tenine
Öpemeden öpülesi dudaklarını mahşere erteledim vuslatı
Ben o kargaşada ne yaparım bilmem ama
İnsan mahşerde sevdiğiyle beraberdir derler
Seni seviyorum meleğim
Acımasız olan ne sensin ne de ben
Bize gümüş tepsiyle sunulan hüzünlü bir hayat sadece
Ve kabul etmesi zor olan bu ayrılıklara katlanmak sanırım
İnsan yaşamın değerini
Yüzü ve kalbi güldüğünde anlıyor
Anlıyor ki ölüm sadece toprağa girmek değil
Ve nefesi kesilene kadar yaşadığı her şeyin
Gözlerinin önünden geçmesi değil
Ölüm sensizliğin sadece yaşarken verilen cezası sevdiğim
Seni bulduğumda sevgi anlam kazandı
Her anımsadığımda yaşamamım oldu gülüşlerin
Hiç tükenmedi içimde senin için yanan ateş
Ve ben o ateşle yanmayı
Sırf seni sevmek olduğu için
İnan bana çok sevdim

__________________
alıntı

08-18-2009	#1
gülgüzeli	Gözlerime Bak Gözlerime bak Acıyı görmek mi istiyorsun? Gözlerime bak! Dudaklarımda söyleyemediğim sana ait duyguları Bana her fırsatta bıraktığın yokluğunun acısını fark edeceksin O zaman anlayacaksın acının sende ne kadar masum durduğunu Ayrı yetişmiş güllerin birbirine hasreti gibi Umutla kurudum sensiz Ve sen hiç gözlerime bakıp beni sevdiğini söyleyemedin Oysa sırf bu kelime için kurduğum hayallerdi beni hayatta tutan Bir boşluktan içeri girdim her gece Senli düşlerden sensiz karanlıklara süzülür gibi Ellerin nasıldı? Küçük müydüler? ve parmakların ince uzun mu? Parmaklarını parmaklarımın arasında hissedip Seninle sahil boyu denizi hiç fark etmeden bir birimize bakıp yürüyemedik Gözlerinin yeşilinde geleceğe dair hayaller kuramadan sadece umut ettim gözlerini görebilmeyi Ve o gözlerinde ki ışıltıyla karanlık gecelerime yol göstermeni istedim Acıyı görmek mi istiyorsun Gözlerime bak! Ve yaşanmamış boşa geçen anların hüzünlü şiir`ini oku Kirpiklerinden sıyrılıp yanaklarına düşen dizelerimde Bensiz yattığın o yataklarda benli hayaller kurma artık Sabahlara merhaba derken beni seven bir şair var deyip gurur duy sadece Ve hiç bilme o şairin senin için her gün defalarca öldüğünü Ve bil ki insan sevdiğiyle beraber olacak mahşerde Tek avuntum bu şimdilik Dünyada olamadığım anları mahşere bıraktım ben Ben seni bu dünyalık mı sevdim sandın? Ölüm`müşterk edilişmiş umurumda değilgelme istersen Nasılsa bir gün hayat biletimi kestiğinde Kavuşma vakti olacak benim için ölüm Dudaklarımda ki acı tat? Yoksa acı bir tebessüm mü olacak sana ulaşmayı beklemek? Ne yazık hiç bilemeyeceğim Acıyı görmek mi istiyorsun? Gözlerime bak! Sen uzakta çok uzakta Bensiz bir yaşamın anlamsız günlerini yaşamaktasın Benim gibi Seni seviyorum Gerçeğin ta kendisi bu iki kelime Sırf dudaklardan çıkması istenen değil de İçimde taa içimde senin için atan bir kalbin feryadı Haykırışı bu sevdiğim Sana ulaşamasam da Biliyorum ki zavallı kalbim Sana ait her şeyi saklıyor en gizli yerlerinde Kanlı ve uykusuz gözyaşlarımın Her gece aynalardan süzülmesi gibi acı veriyor uzaklarda oluşun Biliyorum beni sevdiğini Acıyı tattığını da benden uzaklarda Ama hiç bana sana ait bir şeyi vermedin? Acı tek taraflı olsaydı Ne yürek dayanırdı ne yaşamın bir anlamı olurdu Ama yokluk kötü sevdiğim Bir beden olmak isteyen yüreklerde ayrı ayrı yaşamak kötü Sana her fırsatta koşmak isterken beni durdurmaların Yüzüne hasret kaldığım günlerde Beni ısrarla kırışlarını hiç anlamış değilim Eminim yine okuyunca bu şiirimi büzeceksin dudaklarını Ve eminim ağlayacaksın Ağlamak seni ben yapar sevdiğim Ve beni sen yapanda içimde senin için yanan bir kalple yaşamak Her gün Üsküdar’da oturup kendimi dinlerim Oysa konuşan sendin hep benimle Ne martıların vapurlara takılışı Ne işportacıların bağırışıydı fark ettiğim Ben denizi seyrederken gözlerinde boğulmayı sevdim Yosun tuttu gözyaşlarım sensizliğin dalgalarında Gözlerim ve ben her Üsküdar’a inişimizde Bir gün seninle bir bankta oturup Sadece ve sadece hiç konuşmadan gözlerine bakmak istedik Kaç zamandır bir hüzün dolaşıyor odamda Duvarlar bir şeyler söylüyor sanki Adım adım yok oluşumu izliyorum Her batan güneşin karanlığı getirmesiyle Sabahlara kadar uykusuz gözlerimle uzaklara karanlıklara bakıyorum mütemediyen Kayan her yıldızda tek bir şey diliyorum? Ve Senin için yalvardığım namazlarda secdeye kapanıp Rabbime ettiğim dualarım Tuttuğum dilekle aynı olması ve sonra umudumu yitirmeden Rabbimin bir bildiği var deyip Kabul olmadığında dualarımın Tekrar tekrar yalvarmalarım Seni okyanusların diplerinde Bir midyenin içinde ki İnciyi görme ihtimalimin olmadığı gibi kabul ettim aşkım Ve seni hiç ulaşılamayacak dağların zirvesinde Koklayamayacağım bir çiçek olduğunu fark ettiğimde Tek bir şey düşündüm? Dokunamadan tenine Öpemeden öpülesi dudaklarını mahşere erteledim vuslatı Ben o kargaşada ne yaparım bilmem ama İnsan mahşerde sevdiğiyle beraberdir derler Seni seviyorum meleğim Acımasız olan ne sensin ne de ben Bize gümüş tepsiyle sunulan hüzünlü bir hayat sadece Ve kabul etmesi zor olan bu ayrılıklara katlanmak sanırım İnsan yaşamın değerini Yüzü ve kalbi güldüğünde anlıyor Anlıyor ki ölüm sadece toprağa girmek değil Ve nefesi kesilene kadar yaşadığı her şeyin Gözlerinin önünden geçmesi değil Ölüm sensizliğin sadece yaşarken verilen cezası sevdiğim Seni bulduğumda sevgi anlam kazandı Her anımsadığımda yaşamamım oldu gülüşlerin Hiç tükenmedi içimde senin için yanan ateş Ve ben o ateşle yanmayı Sırf seni sevmek olduğu için İnan bana çok sevdim __________________ alıntı __________________