Yaralarıma Tuz Bas Dua Çiçeğim...

**gülgüzeli** · 08-16-2009

---Gidişinden aylar sonra cevap hakkımı kullanıyorum dua çiceğim

---

Gidişin bir Kasım günüydü

Beyaz karların şehrimi istilasında öğrendim gidişini

Gittin

sevginde bir bahar göremeden çekip gittin

Ben bu satırları yazarken kim bilir sen gerçeğin aynasında yarınlara dair düşler kurmaktasın

Ben ise yalnızlığa inat kırdığın yüreğimden kalan son parçalarıyla birşeyler karalıyorum işte

Sakın üzerine alınma bu satırları

Toprağa gömülmüş bu ayrılığı kaldırıp yeniden filizlendirmek değil niyetim

Bu satırları sen okuyasın diye değil

gidişinden sonra içimde biriken bir avuç fırtınayı fakir satırlarımda yakmak istediğimdendir sevgili

Gidişin hala gözlerimin önünde

Son oynunu oynamak üzere sahneye cıkmış figüran gibi yalnızlığın suflelerini okuyup gittin

Gittin

Yüreğinde baharları beklerken rüzgarı koynuna alarak gittin

Sessizce gittin

kör uçurumlara saldım düşlerimin kırık kovalari

Hani bir zamanlar yüreğine umut taşıyan kırık kovalarım var ya

İşte o kırık kovalarla sensizliğin kör saatlerinde hep gidişinin öfkeleri taşıdım yüreğime

Her kovada sensizlik yağdı üzerime

Her kovada cayır cayır yandı düşlerim

Ama hep sustum

Sahipsiz çığlıkları yükledim yamalı heybeme

Azık diye bildiğim gülüşleri aradım durdum yalnızlığın güneş görmeyen köşelerinde

Yollara koyuldum

pusulasız halimle

Seni aradım

tek bir kelime etmeni bekledim

" Hoşcakal " kelimesinin dudaklarından yüreğime hançer gibi inmesi bekledim

Gittin

tek bir kelime etmeden

Anılarımızı kibritsiz yakarak gitmiştin

Gittin oysa ben yüreğime nice yalanlar söyledim bir gün dönecek diye

Pembe yalanlarla avuttum kendimi

Yalanlarla avutmasam kendimi; ayrılığın soğuk teriyle korkusuzca yüreğime dayacaktim kör kurşunları

Oysa ben ölmeyi değil; senin uzaklarda ama bana bir nefes kadar yakın olan varlığında yaşlanmayı istiyordum

Pembe yalanlarımdan düşler kurup gelmeni bekledim sevgili

Sakın yanlış anlama sevgili ; benden önce kurduğun hayatı ellerinle yıkıp ikimizin mavi düş tarlasına geleceğine dair düşler değil kurduklarım

Bir gün dönüp " Gidiyorum

Hoşcakal " kelimelerinden ibaret kuru cümleyi alnımın yazgısına yapıştırıp son kez ait olduğun yalnızlığa dönmene dair yalanlar

düşler büyüttüm yüreğimin soğuk köşelerinde

Gittin

"dua çiceğim" bildiğim yüreğinden " yüreğime" bir veda sözcüğünü esirgeyip gittin

Hani dönülmez sözler vermiştik birbirimize

Şimdi yeminleri tutmayan tek benmişim gibi tüm tövbelerin adaklarını acılarla ben ödüyorum; sen değil !Hani aynı gözle ağlayıp aynı yürekle gülümseyecektik biz

Hani sarı denizlerin üzerinde " vuslata" kulaç atacaktık seninle

Öğretmenliğe başladığın okul yolunda ayakların yorulmasın diye sırtını sana seren bu yüreğe çok mu gördün bir veda kelimesini

Çok mu gördün bunu sevgili ? Nefesim diye övündüğün bu sevdayı bir ayrılık cümlesiyle bitirememek niye sevgili ? Suskunluğun elbisesini çıkar üzerinden

Susma sevgili

Tek bir kelimenle ölmeye hazır yüreğime tek bir söz söyle hadi

Kurşunları kelimelere ilmekleyip

son infazını boynuma geçir sevgili

Biliyor musun gidişinden aylar sonra bile içimde kanıyor gidişinin sessizliği

Gidişinin tek kelimeye bile sığdırılamayan ezikliği hala sırtımda kambur

Yüreğim hala kırgın

gözlerim hala ıslak

Hala böğrümde suskunluğun bıçaksı dişleri

Üzerime giyindiğim elbiseden göremediğin irinleşmiş yalnızlığın duruyor göğsümde

Belki de senden kalan tek şey bu

İrinleşmiş yalnızlığın

!

Ayazlara gebe kalmış yüreğimle konuşacak o kadar cümlelerim var ki

Şimdiye kadar hep sen üzülmeyesin diye dudağımı büküp kelimelerimi ezdim dilimin ucunda

Ayrılık kelimelerini erteleyip bir gün tekrardan gelip gidişinin son kelimesini edeceksin diye bekledim durdum

Beklerken seni

sabır zırhını giyindim üzerime

Sustum

bir dağ gibi

Kurudum bir yaprağın sonbahardaki ölümü gibi

Yavaş yavaş ve içten içe

Ölmeyi bekleyen bir çınar ağacının solgun yapraklarını görüp köklerini bedeninden koparması gibi bende yüreğimden düşlerimi kopardım

Acıta acıta ve yavaş yavaş

Oysa öfkelere bürünüp kilit vurduğum dudaklarıma gidişin acısını anlatsam fırtınalar kopacaktı mavi denizlerimde

Belini kırıp yalnızlığın gölgesinde oturan yaralarıma bir dokunsam denize kavuşmaya hasret bir göl gibi avuç avuç kanayacaktı yüreğim

Damarlarımdan taşacaktı ayrılığın zehiri

Biliyorum

beni ezip taşacaktı

Bentler kuracak olsam da yıkılacaktı önündekiler teker teker

Keşke bendeki sessizliği

yüreğimdeki ezikliği görüp son kez gelsen

Toprağa gömülmüş aşkı tekrar filizlendirmek için değil; köklerinde yanan öfkeleri susturmak icin gelsen

Son kez ölümü dudaklarıma değdirip keşke kangren yaralarıma tuz diye gidişinin közlerini bassan sevgili

" Dokuz aylık acının

Son doğum sancılarıydı yüzümde gizlediğim

Kangren olmuş yanlızlığın

Son satırlarıydı alnıma çizdiğim

Artık toprak olmuştur sevdan

Bir sayfa değildi üzerine kapanan;
Vefasız sevdanın ölüm fermanıydı
Tozlu raflara kalkan

"

alıntı

08-16-2009	#1
gülgüzeli	Yaralarıma Tuz Bas Dua Çiçeğim... ---Gidişinden aylar sonra cevap hakkımı kullanıyorum dua çiceğim--- Gidişin bir Kasım günüydü Beyaz karların şehrimi istilasında öğrendim gidişiniGittin sevginde bir bahar göremeden çekip gittin Ben bu satırları yazarken kim bilir sen gerçeğin aynasında yarınlara dair düşler kurmaktasınBen ise yalnızlığa inat kırdığın yüreğimden kalan son parçalarıyla birşeyler karalıyorum işte Sakın üzerine alınma bu satırları Toprağa gömülmüş bu ayrılığı kaldırıp yeniden filizlendirmek değil niyetim Bu satırları sen okuyasın diye değil gidişinden sonra içimde biriken bir avuç fırtınayı fakir satırlarımda yakmak istediğimdendir sevgili Gidişin hala gözlerimin önünde Son oynunu oynamak üzere sahneye cıkmış figüran gibi yalnızlığın suflelerini okuyup gittin Gittin Yüreğinde baharları beklerken rüzgarı koynuna alarak gittinSessizce gittin kör uçurumlara saldım düşlerimin kırık kovalari Hani bir zamanlar yüreğine umut taşıyan kırık kovalarım var ya İşte o kırık kovalarla sensizliğin kör saatlerinde hep gidişinin öfkeleri taşıdım yüreğime Her kovada sensizlik yağdı üzerime Her kovada cayır cayır yandı düşlerimAma hep sustum Sahipsiz çığlıkları yükledim yamalı heybeme Azık diye bildiğim gülüşleri aradım durdum yalnızlığın güneş görmeyen köşelerindeYollara koyuldum pusulasız halimle Seni aradım tek bir kelime etmeni bekledim " Hoşcakal " kelimesinin dudaklarından yüreğime hançer gibi inmesi bekledim Gittin tek bir kelime etmeden Anılarımızı kibritsiz yakarak gitmiştin Gittin oysa ben yüreğime nice yalanlar söyledim bir gün dönecek diye Pembe yalanlarla avuttum kendimi Yalanlarla avutmasam kendimi; ayrılığın soğuk teriyle korkusuzca yüreğime dayacaktim kör kurşunları Oysa ben ölmeyi değil; senin uzaklarda ama bana bir nefes kadar yakın olan varlığında yaşlanmayı istiyordum Pembe yalanlarımdan düşler kurup gelmeni bekledim sevgili Sakın yanlış anlama sevgili ; benden önce kurduğun hayatı ellerinle yıkıp ikimizin mavi düş tarlasına geleceğine dair düşler değil kurduklarım Bir gün dönüp " Gidiyorum Hoşcakal " kelimelerinden ibaret kuru cümleyi alnımın yazgısına yapıştırıp son kez ait olduğun yalnızlığa dönmene dair yalanlar düşler büyüttüm yüreğimin soğuk köşelerinde Gittin "dua çiceğim" bildiğim yüreğinden " yüreğime" bir veda sözcüğünü esirgeyip gittin Hani dönülmez sözler vermiştik birbirimize Şimdi yeminleri tutmayan tek benmişim gibi tüm tövbelerin adaklarını acılarla ben ödüyorum; sen değil !Hani aynı gözle ağlayıp aynı yürekle gülümseyecektik biz Hani sarı denizlerin üzerinde " vuslata" kulaç atacaktık seninle Öğretmenliğe başladığın okul yolunda ayakların yorulmasın diye sırtını sana seren bu yüreğe çok mu gördün bir veda kelimesini Çok mu gördün bunu sevgili ? Nefesim diye övündüğün bu sevdayı bir ayrılık cümlesiyle bitirememek niye sevgili ? Suskunluğun elbisesini çıkar üzerinden Susma sevgili Tek bir kelimenle ölmeye hazır yüreğime tek bir söz söyle hadi Kurşunları kelimelere ilmekleyip son infazını boynuma geçir sevgili Biliyor musun gidişinden aylar sonra bile içimde kanıyor gidişinin sessizliği Gidişinin tek kelimeye bile sığdırılamayan ezikliği hala sırtımda kambur Yüreğim hala kırgın gözlerim hala ıslak Hala böğrümde suskunluğun bıçaksı dişleri Üzerime giyindiğim elbiseden göremediğin irinleşmiş yalnızlığın duruyor göğsümde Belki de senden kalan tek şey bu İrinleşmiş yalnızlığın ! Ayazlara gebe kalmış yüreğimle konuşacak o kadar cümlelerim var ki Şimdiye kadar hep sen üzülmeyesin diye dudağımı büküp kelimelerimi ezdim dilimin ucunda Ayrılık kelimelerini erteleyip bir gün tekrardan gelip gidişinin son kelimesini edeceksin diye bekledim durdum Beklerken seni sabır zırhını giyindim üzerime Sustum bir dağ gibi Kurudum bir yaprağın sonbahardaki ölümü gibi Yavaş yavaş ve içten içe Ölmeyi bekleyen bir çınar ağacının solgun yapraklarını görüp köklerini bedeninden koparması gibi bende yüreğimden düşlerimi kopardım Acıta acıta ve yavaş yavaş Oysa öfkelere bürünüp kilit vurduğum dudaklarıma gidişin acısını anlatsam fırtınalar kopacaktı mavi denizlerimde Belini kırıp yalnızlığın gölgesinde oturan yaralarıma bir dokunsam denize kavuşmaya hasret bir göl gibi avuç avuç kanayacaktı yüreğim Damarlarımdan taşacaktı ayrılığın zehiri Biliyorum beni ezip taşacaktı Bentler kuracak olsam da yıkılacaktı önündekiler teker teker Keşke bendeki sessizliği yüreğimdeki ezikliği görüp son kez gelsen Toprağa gömülmüş aşkı tekrar filizlendirmek için değil; köklerinde yanan öfkeleri susturmak icin gelsenSon kez ölümü dudaklarıma değdirip keşke kangren yaralarıma tuz diye gidişinin közlerini bassan sevgili " Dokuz aylık acının Son doğum sancılarıydı yüzümde gizlediğim Kangren olmuş yanlızlığın Son satırlarıydı alnıma çizdiğim Artık toprak olmuştur sevdan Bir sayfa değildi üzerine kapanan; Vefasız sevdanın ölüm fermanıydı Tozlu raflara kalkan" alıntı __________________