Yalnız Mesajı Göster

Bavulları Hep Toplu Durmalı İnsanın...

Eski 08-12-2009   #1
Lou Salumé
Varsayılan

Bavulları Hep Toplu Durmalı İnsanın...



Bavulları hep toplu durmalı insanın

Bir gün telefonların hiç çalmayabileceği hesaplanmalı

Tül perde arkasından misafir yolu gözlemekten vazogeçmeli

İhanetlere terkedilmelere bir başına bırakılmalara hazırlıklı olmalı

Yalnızlığa alışmalı



* * *



Çünkü "omuz omuza" günlerin vakti geçti Dayanışma günümüz borsasının değer kaybeden hisse senetolerinden biri artık

Bireyin keşif çağı geride kıorık dökük yalnızlıklar bıraktı

Terörün bile bireyselleştiği çağdayız Zaman birlikten kuvvet doğurma zamanı değil; zaman tek başına dimdik ayakta kalabilmeyi becerme zamanıdır



* * *



İşte o yüzden alışmalı yalnızolığa

Sokaklar dolusu ıssızlıkla başbaşa yaşamayı göze almalı insan Güvendiği dağlardaki karlara bakıp ders çıkarmalı Hüzünlü bir şarkıyla paylaşıolan gecelerde başım dayayacak bir omuz arama huylarından vazgeçmeli Sofrada tek tabağa tabakta az yemeğe alışmalı

Romanlardan yalnızlığı yücelten paragraflar asmalı evin en görünür duvarlarına

"Yalnızlık paylaşılmaz/ Paylaşmılsa yalnızlık olmaz" dizeleriyle başlamalı güne

Telesekretere "şu anda size cevap verebilecek kimose yok" denmeli " belki de hiçbir zaman olmayaocak"

Cevapsızlığa sessizliğe ısınmalı



* * *



Oysa sessizlik haksızlığa alkıştır

Haklılığın onuru yaşatır insanı Susmanın utancı öldürür

O yüzden en sessiz gecelerde ''doğruydu yaptım"la teselli bulmalı insan

Feryada komşuların yetişmemesine soğuk duvar diplerinde sessizce ağlaşmaya alışmalı Kendiyle heosaplaşmaya çalışmalı

Gece yastıkla ağlaşmaya sabah aynayla gülüşmeye kendiyle hüzünlenip kendiyle keyiflenmeye hazır olomalı

Hep başını alıp gidebilecek kadar cesur ama hep kalıp savaşacakmış kadar gözüpek olabilmeli

Sessizliği sese dönüştürebilmeli



* * *



Ve sırt çantasını her daim hazır tutmalı insan

Yollarla barışmalı

Yalnızlığa alışmalı

CAN DÜNDAR

__________________
Cömertliğine güvenmeden önce onun lanetlemeyi öğrenmesi gerek Hiç öfke duymuyor! Birirnin onu incitmesinden bu kadar mı krkuyor? Kendisi olmaya cesaret edememesinin sebebi bu mu? Neden sadece küçük mutlulukların peşinde koşuyor ? Ve buna da erdem diyor Bunun asıl adı korkaklıktır!
Alıntı Yaparak Cevapla