Cevap : Kitap Kurdundan (Çok Güzel Sözler)

**Gözyaşı** · 08-08-2009

Devamı geliyor o zaman yorumun için ben teşekkür ederim okuyan gözlerine sağlık

Tüm ışıklarını söndürdüm gözlerimde şehrin
Siyahını çekmiştim üç beş nöbetlerinin karşı kıyıya
Hemen hemen her gece yaparım bunu
Günü teslim ettikçe düne pembeleri solar çocukluğumun
Dibinde kırılganlıklarıyla birikir yalnızlığımın cam askerleri
Asılı kalır gözlerim yıldızlara kaydıkça bilirim ki
İzinde yaldızlanıp dağılır bir çaresizin daha sessiz harfleri

Büyüdükçe beyaz düşler bıraktı içimdeki çocuk
Açıldıkça saçlarının örgüsü kör düğüm oldu heveslerim
Tüm inandıklarım soluksuz
Kalpten yağmur damlaları ve isminle gökkuşağını çizmiştim beyaz kağıtlara
Toprağa düştükçe ıslak renkleri şiirler açardı yüreğimin arka bahçesinde
Rengarenk olurdu yaşam
Oysa şimdi
Katili oldum papatyaların her yaprağında ayrılığın kan izleri
Kirletti mavi düş tarlamı sular çekildi gözlerimden
Sere serpe ölü çiçekler

Ne hayalleri beyaz düşleri pembe ne umutları mavi huzuru yeşil
Arzuları da kırmızı değilmiş ki
Beyazda başlayıp siyahta bitermiş aşk
Belki de bu yüzdendir anılardaki fotoğrafların çabuk solması
Renkler bana bakın! büyüyorum siz iç içe girdikçe
Alacanızda yine de tutunuyorum hayata

Seni düşünüyorum yine özledim! yine yine yine
Sen ki sakıncalı sevdam sen ki yasaklım
Büyümemin en ağır cezasısın belki de razıyım
Sus! çocuk ol yanımda
Çığlıklarım zaten senden de benden de büyük
Haykırmayacağım adını dokuz boğum yutkunarak

Koklamalıyım tenindeki yasak çiçekleri ve uyumalıyım
Uyumalıyım da
Kaçıncı uykusuzluğumdayım bilmiyorum
Karanlık eflatun şalını çıkarmaya başladı el ele dolaştığımız sahilde
Ardın sıra kırılan ışıkları topladı ellerim gümüş tepsiye
Yaldız yaldız yalnızlık yıldız yıldızdı gece
ve bittim

08-08-2009	#7
Gözyaşı	Cevap : Kitap Kurdundan (Çok Güzel Sözler) Devamı geliyor o zaman yorumun için ben teşekkür ederim okuyan gözlerine sağlık Tüm ışıklarını söndürdüm gözlerimde şehrin Siyahını çekmiştim üç beş nöbetlerinin karşı kıyıya Hemen hemen her gece yaparım bunu Günü teslim ettikçe düne pembeleri solar çocukluğumun Dibinde kırılganlıklarıyla birikir yalnızlığımın cam askerleri Asılı kalır gözlerim yıldızlara kaydıkça bilirim ki İzinde yaldızlanıp dağılır bir çaresizin daha sessiz harfleri Büyüdükçe beyaz düşler bıraktı içimdeki çocuk Açıldıkça saçlarının örgüsü kör düğüm oldu heveslerim Tüm inandıklarım soluksuz Kalpten yağmur damlaları ve isminle gökkuşağını çizmiştim beyaz kağıtlara Toprağa düştükçe ıslak renkleri şiirler açardı yüreğimin arka bahçesinde Rengarenk olurdu yaşam Oysa şimdi Katili oldum papatyaların her yaprağında ayrılığın kan izleri Kirletti mavi düş tarlamı sular çekildi gözlerimden Sere serpe ölü çiçekler Ne hayalleri beyaz düşleri pembe ne umutları mavi huzuru yeşil Arzuları da kırmızı değilmiş ki Beyazda başlayıp siyahta bitermiş aşk Belki de bu yüzdendir anılardaki fotoğrafların çabuk solması Renkler bana bakın! büyüyorum siz iç içe girdikçe Alacanızda yine de tutunuyorum hayata Seni düşünüyorum yine özledim! yine yine yine Sen ki sakıncalı sevdam sen ki yasaklım Büyümemin en ağır cezasısın belki de razıyım Sus! çocuk ol yanımda Çığlıklarım zaten senden de benden de büyük Haykırmayacağım adını dokuz boğum yutkunarak Koklamalıyım tenindeki yasak çiçekleri ve uyumalıyım Uyumalıyım da Kaçıncı uykusuzluğumdayım bilmiyorum Karanlık eflatun şalını çıkarmaya başladı el ele dolaştığımız sahilde Ardın sıra kırılan ışıkları topladı ellerim gümüş tepsiye Yaldız yaldız yalnızlık yıldız yıldızdı gece ve bittim __________________