Yeşil Elbise

Yeşil Elbise

Yolda karşılaştığımızda ezan okunuyordu

- Gel seni camiye götüreyim, dedim Bugün Cuma, biliyorsun

- Sen de benim camiye gitmediğimi biliyorsun

- Biliyorum ama, sebebini de gerçekten merak ediyorum? dedim

- Ne bileyim olmuyor işte, dedi Belki çevrenin de tesiri var Hem pantolonumun ütüsü bozulup dizleri çıkar diye endişe ediyorum

Gayri ihtiyârî gülmeye başladım

- Herhalde şaka yapıyorsun, dedim Bunun için cami terk edilir mi?
- Ciddi söylüyorum Giyimime, özellikle yeşil'e çok düşkün olduğumu bilirsin
Gerçekten de öyleydi Giydiği birbirinden güzel elbiselerini mutlaka yeşil'in bir başka tonundan seçer ve her zaman ütülü tutardı

- Peki, dedim Hayatında hiç camiye gitmedin mi?

- Çocukken dedemle birkaç kez gitmiştim Hem o yaşlarda dizlerim aşınacak diye herhalde endişe etmiyordum Fakat artık camiye gidebileceğimi zannetmiyorum

Söyledikleri, beni son derece şaşırtmış, bu konuyu açtığıma pişman etmişti Daha sonra el sıkışıp ayrıldık

Onunla konuşmamızdan iki ay sonra kendisinin camide olduğunu söylediler Hemen gittim Bahçedeki namaz saflarının önünde duruyordu ve üzerinde yine yeşil'ler vardı… Yavaşça yanına yaklaştım ve kısık bir sesle:

- Hani, dedim Camiye gelmeyecektin…?

Hiç sesini çıkaramadı Çünkü, musalla taşının üzerinde, yeşil örtülü bir tabut içinde yatıyordu


Cüneyd Suavi
Kaynak: Gerçeğe Doğru, Cilt:1, Fasikül:2, S5