Yolların Sonu

Bu gün yollanıyorken bir gurbete yeniden
Belki bir kişi bile gelmeyecektir bize
Bir kemiğin ardında saatlerce yol giden
itler bile gülecek kimsesizliğimize

Gidiyorum: gönlümde acısı yanıkların
Ordularla yenilmez bir gayız var kanımda
Dün benimle birlikte gülen tanıdıkların
Yalnız bir hatırsı kaldı artık yanımda

Yufka yüreklilerle çetin yollar aşılmaz;
Çünkü bu yol kutludur, gider Tanrı Dağına
Halbuki yoldaşını bırakıp dönenlerin
Değişilir topuda bir sokak kaltağına

İster düşün Kendini ister hayale kaptır
Uzar uzar, çünkü hiç sonu yoktur yolların
Bakarsın aldanmışsın, gördüğün bir seraptır
Sevimli bir hayale açılırken kolların

Ey doğunun anlımı serinleten rüzgarı!
Ey karanlıkta bana arkadaşlık eden ay!
Arzularım bir oktur, aşar ulu dağları
Düştüğü yer uzakta “DİLEK” adlı bir saray

O sarayda bulunca Tanrılaşan erleri
Artık gözüm arkaya bir daha dönmeyecek
Hepsi sussa da “Kür şad” uzatarak elini;
“Hoş geldin oğlum ATSIZ, kutlu olsun! ” diyecek

__________________